RUS MAFYASI(TEXTİNG)

45

Selamm,ben geldim. Wattpadin kapatılmasından dolayı okuma sayıları düştü,benimde bölüm atasım hiç gelmiyor ama yazmak istiyorum. Çok uzatmadan bölüme geçeyim. Bu arada söyleyeyim. Bu bölüm bol bol geçmiş olacak.

Bol bol yorum yazarsanız ve oy atarsanız çok sevinirim.

Keyifli okumalar...
🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎🤎
20 YIL ÖNCE.
YAZAR ANLATIMINDAN.

Hava yağmurluydu, hızlı bir şekilde yağmur yağıyordu. Türkiye'de son hızla yağan bu yağmur sanki Haziran Dericinin göz yaşlarıydı. Yakan güneş ise Su Dericinin acıları.

Yıldız Derici camın önünde oturmuş sıcak kahvesini yudumluyordu. Arkasında duran kız kardeşi Bahar Yücel ise ablasına pür dikkat bakıyordu. Ablasının soğukkanlılığı herkesi şaşırtırdı. İki kızıda kaybolmuştu ama o kahve içiyordu.

Gerçi iki kızı demek doğru olmazdı. Tek kızı. Su Derici.

"Abla," dedi Bahar kısık sesiyle. "İyi misin?"

Bunu sormak istemişti Bahar, ablası gerçekten iyi miydi?

"Bilmem, iyi miyim?" Dedi Yıldız Derici ve histerik bir şekilde güldü.

"Benan ablayada haber vermeliyiz." dedi Bahar. Ama korkmuşu. Yıldız o ismi duymak bile istemezdi. Ya da hazmedemiyordu. Benan Meva.

Yıldızın bakışları anında değişmişti. Gözlerinden anlaşılmayan bir ifade geçti.

"O kadının ismini bile ağzına alma,Bahar!"

Bahar başını yere eğdi ama tekrar bakı ablasına.

"Öğrenmeye hakkı var! O hem Polat'ın hemde Haziranın öz annesi! Bu bencilliği yapma,abla." dedi sertçe. Bahar her zaman Benanı çok sevmişti. En sevdiği ablası oydu. Ve her zaman haklı olanda. Yıldız ise bu konuda tamamen haksızdı.

Polat Uras Dericiyi malikaneden kovan Yıldız ve Aliydi. Acımasızlardı. Özellikle Ali öz çocuğunu Ben atacak kadar. Baha bu nada karşı çıkmıştı,her zaman yeğenlerini savunurdu. Ama her savunması boşaydı. Eniştesi ve ablası ne derse hep o olurdu.

Bahar Polatı çok severdi. Her gece saçlarını okşayarak uyuturdu.

Polatta Baharı çok severdi,çocuk aklıyla ilk aşık olduğu kadındı hatta.

"Haberi olmayacak." Dedi Yıldız kesin bir dille. "Kesin o sürtüğün oğlu zaten ona gitmiştir! Yetiştirmiştir her şeyi ona."

Yıldız homurdandı. Bahar ise kaşlarını çatmıştı. Yeğenlerini ezdirmeyi sevmezdi.

"Düzgün konuş abla! O belki senin çocuğun değil ama onlar seni anneleri olarak biliyor. Belkide Polat her şeyin farkında ama o doğduğundan beri seni tanıdı. Çocuğun olmasa bile yeğenin o senin!" Şiddetle bağırdı Bahar. Olaylar oldukça saçmaydı. Yapacak bir şey yoktu.

"Hem küçücük çocuk annesinin evini nasıl bulsun! Daha 8 yaşında!" Dedi Bahar devam ederek. "Bu kadar acımasız olamazsın,abla."

"Konum Polat ya da Haziran değil, kızım Su! Suyu istiyorum ben!" dedi Yıldız öfkeyle. Elinde ki bardağı öfkeyle savurdu.

"Onuda düşünüyorum zaten! Onları bulmamız gerek biliyorum. Ama tek başımıza halledemeyiz. Bağlantımız yok. Ancak eniştem halleder.." dedi Bahar düşünceyle. Kafası çok karışıktı.