Mon Amour ❤️💍

deel 145

Pp Younes

Het is nu al de derde dag dat ik niks van me laat horen, ik ben nu ook mn kankertelefoon kwijt. Pff ik heb spijt dat ik er zomaar vandoor ben gegaan wollah. Ik weet niet eens waar tf ik ben. Ik ga me auto in en druk op de gps. Ik tik het adres van mijn huis in en zie 4u20min. Ptnn wtf heb ik gedaan. Ik race naar huis, met Yasmine en mijn kinderen in mijn gedachten

Pp Yasmine

Over een uurtje gaan mn kindjes naar bed. Ik geef ze beide te eten en laat hen daarna wat spelen. Ik krijg een telefoontje van een onbekende nummer. Ik neem op en wacht tot diegene wat zegt. "Yasmine?" hoor ik. "Younes? Omg Younes" zeg ik en ik begin zomaar te huilen. "Ssht niet huilen, ik ben onderweg ja" "Waar tf was jij??" roep ik huilend, maar boos. "Ik leg het straks uit" zegt hij. Ik hang op en gooi mn telefoon hard weg en begin te huilen. Liaam rent naar me toe en huilt mee. "Ssht het is goed, mama huilt niet" troost ik hem. Hoe kan Younes ons zoveel pijn doen, hoe. Amiratje is er maar 3 maanden en in die 3 maanden heeft Younes 1 keer met der geslapen. 1 keer. En hij vindt dit oke? Sorry maar als hij nu zijn best niet doet dan is het gewoon voorbij. Hij is echt niet verantwoordelijk genoeg.

Ik heb mn kleintjes net in hun bed gedaan en wacht af tot Younes er is. Even later hoor ik de voordeur opengaan. Hij komt naar me toe en neemt me in zijn armen. Ik trek me los en ga verderaf zitten. "Waar tf was je" zeg ik boos. Hij neemt een diepe zucht. "Luister ik was boos ja. Dat hele gedoe met Soumaya  enz, ik kon daar niet tegen. En je weet hoe ik mijn woede verwerk. Ik moet dan gwn effe alleen zijn" zegt hij. "Effe? Kifesh effe?? Je bent 3 fucking dagen weggeweest, Younes. Je hebt jouw kinderen en vrouw letterlijk achtergelaten, vindt jij dit normaal?" zeg ik boos en huilend. "Ik heb jullie niet achtergelaten, dat zou ik nooit doen, ik weet niet wat er met me was maar ik had gwn geen zin in iemand" "Ja en de beste oplossing is ik zal mijn vrouw, die er een jaar naar uitkijkt om een gezellige en leuke dag te hebben, alleen laten met dr kinderen, vindt ze vast niet erg, toch? Denk jij niet aan je kinderen? Denk je niet aan Amira meskina die haar vader zelfs heeft moeten missen toen ze nog in mijn buik zat? Je moest je schamen. Wollah je moest je schamen. Ik heb 3 dagen moeten liegen tegen mn ouders, want zij, msaken, kijken er hyk hard naar uit om je terug te zien, maar nee, voor meneertje is dat blijkbaar niet wederzijds" zeg ik boos. "Luister wollah ik snap je helemaal en je hebt mijn oprechte excuses. Ik wil dat je me vergeeft en ik zal de beste vader en man op de wereld zijn, dat beloof ik je. Meer kan ik niet doen" zegt hij en hij komt naast me zitten. Hij neemt me in zijn armen en ik knuffel hem strak terug. Ik huil het uit in zn nek terwijl hij me troost. Iets in me zegt dat het nog te vroeg is om hem te vergeven, maar weetje ik heb hem lang genoeg moeten missen. Ik trek me voorzichtig terug. "Luister Younes, voor nu vergeef ik je maar wollah, ik zweer het, als dit nog eens gebeurt ben ik er klaar mee. Ik vond het echt respectloos tegenover mij en onze kinderen" zeg ik. Younes knikt. "Gaat niet meer gebeuren wollah" zegt hij. "Ik hou van je" gaat hij verder.

"Trouwens uhm we hebben je telefoon gevonden" zeg ik om de stilte te verbreken. "Oh wejow waar?" "Een man had t gevonden en me zo gebeld. Wassim is dan met me mee gegaan om het op te halen" "Ewa mezyan, ik zal m straks berichtje sturen" Ik knik. "Maar uhm, die man, die kende jou" zeg ik. "Wie kent er me nu niet" zegt hij lachend. "Uhm ik moest je de groeten doen van hem. Van Samir" zeg ik. "Samir? Welke Samir?" "Ik weet niet, hij woont aan de grens van Nederland en Duitsland" "Kanker, kanker" mompelt hij en hij pakt zn telefoon. "Younes wat is er aan de hand?" vraag ik ongerust. "Wacht, minuutje" antwoordt hij en hij belt naar Hamza (beste vriend). Hij loopt naar zn kantoor. Wtff heeft hij nu weer uitgestoken?? 

Wanneer Younes weer de woonkamer binnenloopt gaat hij met zijn handen gestrest door zn haar. "Hallo? Vertel aub wat er aan de hand is" zeg ik ongeduldig. "Je weet wel die kaolo Ilyas" begint hij. "Uhuh?" "Wel hij is dood na die vorige keer dat ie kwam inbreken bij ons, maar die Samir dus is zijn neef en wilde ons allang terugpakken, maar die kanker aap was alleen. Nu hoor ik dat ie hyk veel mensen heeft die voor hem willen werken. "Younes ben je serieus?" "Ik denk niet dat ik eruit zie alsof ik grappen ga maken" antwoordt Younes. Ik sluit mn ogen. Van de ene probleem naar de andere. Nooit rust. Nooit.

Ik en Younes gaan naar boven om te gaan slapen. We hebben nog wat over de hele situatie gepraat en alhamdulillah gaat het nog goed tussen ons. Ik ga snel de douche in en was mn lichaam. Daarna doe ik mn kamerjasje aan en loop ik naar mn inloopkast om ondergoed te halen. Ik voel Younes zijn adem in mn nek en hij doet het touwtje van mn kamerjas los. Hij bekijkt mn hele lichaam (awkwarddd) en heft me op. Ik lach wanneer ik gekietel voel en ja voor de rest weten jullie wel wat er gebeurt...

De volgende ochtend word ik wakker en zie dat mn kindjes nog aan het slapen zijn. Amira is deze nacht niet opgestaan voor dr melk, dus geef ik het haar zometeen. Younes wordt stilletjes aan ook wakker en we praten wat. "Trouwens schat wat is dat aan je heup?" vraagt hij. "Heh wat" zeg ik. Hij doet de deken van me weg en doet mn kamerjas open. Hij wijst een litteken aan. "Uhm dat weet je toch al, heb ik allang" zeg ik. "Ja maar gisterennacht is het me echt opgevallen en ik wil weten van wat dat is" zegt hij. Ik zucht zachtjes. "Was van mijn ver.. ja verkrachting weetje nog" zeg ik voorzichtig. Hij neemt een diepe zucht en balt zijn vuisten. Zonder wat te zeggen staat hij op en gaat hij de badkamer in. Okey dan. Op dit moment voel ik mij een beetje gekleineerd, maargoed. Ik doe mn kamerjas weer dicht en ga naar beneden om melk te maken voor Amira. Ik maak dr dan voorzichtjes wakker en ga op bed zitten met haar in mn armen. Younes komt de badkamer uit en doet zijn kleren aan. "Younes kom bij me zitten" zeg ik. "Ik moet naar werk" antwoordt hij. "Krijg ik geen kus?" vraag ik. Hij geeft mij en de kinderen een kus en verlaat dan t huis. Het woord 'verkrachting' heeft hem wat spanning gegeven denk ik. Achja en ik dan?

Stemmm❤