Kabuk Bağlamış Yaralar

Gitmesen Olmaz Mı?

Yepyeni bölüm buradaaa.

Oy vermeyi unutmayalım!

Şarkı: S. T. A. Y İnterstellar main theme slowd reverb.

Mutlaka dinleyin. Arka fonda olarak iyi gidiyor.

#####

Alp Koçak

Hatalı biri olduğumun farkındaydım. Bu zamana kadar onun karşısına çıkma cesaretimin olmaması şimdi yüzüme tokat gibi çarpıyordu. İyi bir abi değildim.

O her zaman benim aklımdaydı. Düşündüğü gibi onu silmemiştim.
Sadece tek başıma, kimsem olmadan yaşamayı öğrenmiştim. Yıllar sonra tüm düzenini kurduktan sonra karşısına çıkmak bana bencillik gibi geliyordu. Tüm hayatını alt üst etmiştim.

Kardeşim benim yüzümden intihar etmişti.

Bunu duyduktan sonra kaskatı kesilmiştim. Kesinlikle beklemiyordum. Bunun farkındalığı beni bitirmişti. Aptalın tekiydim. Bunca yıl boyunca onun hayatına devam ettiğini, benim yokluğuma alıştığını düşünmüştüm. Ancak o, abisini unutmamıştı.

Ben onun en büyük hayal kırıklığı olmuştum.

O kadar sikik bir durumdu ki, kız kardeşimin yanında bile olamıyordum. Beni bir yabancı olarak görüyordu. Ki bunda haklıydı. Ben onun hala Bige olarak kaldığını düşünsem de değişmişti. Çok güçlü bir kadın olmuştu.

O artık bir kız çocuğu değildi. Bir Savcı'ydı. Ama ne kadar büyürse büyüsün ben onun içindeki o küçük kız çocuğunun varlığını biliyordum. O yanı hep çocuk kalmıştı.

Onunla burada karşılaşmak beklediğim şey değildi. Yıllar sonra onu yakından görmenin hayalini bile kuramıyordum. Onu hep uzaktan izleyebilmiştim. Uzun süredir görevde olduğum için onun burada olduğundan haberim yoktu. İlk gördüğüm anda içimde bir depremin yaşandığını hissetmiştim.

Ama sen benim hiçbir şeyimsin.

Kız kardeşim benden nefret ediyordu, beni bir yabancı biliyordu. En çok canımı yakan da buydu. Onun benden nefret etmesi. Gözleri bana bakarken hem özlem hem de nefretle kavruluyordu. Ama nefret her zaman baskın geliyordu.

Halbuki eskiden bana sevgiyle,şefkatle bakardı. Ben o geceleri korkudan uyuyamadığı için yalnız bırakmazdım. Sarıp sarmalardım. Korkma derdim, ben yanındayım.

Şimdi onun korktuğu zaman sığınağı ben değildim. Ve görünüşe göre artık kimse değildi. Onu anlıyordum, şu an nasıl hissettiğini biliyordum ve bu sikik durumda olmasının bir sorumlusu de bendim.

Askeriyede ilerlerken adımlarım yeri sarsıyordu. Albay beni çağırmıştı. Onun yanına gidiyordum.

Kapının önüne geldiğimde derin bir nefes alıp kapıyı tıklattım. 'Gel' komutunu alınca kapıyı açtım. İçeri girip Albay'ın masasına yaklaştım.

"Binbaşı Alp Koçak, Emredersiniz komutanım. "

Albay bana baktı, bakışları güçlü değildi. Bu durum onu da üzmüştü. Kendini bunu yapmak zorundayım diye kandırsa da eğer ani bir karar vermeyip düşünseydi farklı bir çözüm yolu bulurdu.

"Kızıma ulaşamıyorum. Allah kahretsin ki günlerdir ondan haber alamıyorum! Telefonları kapalı, nasıl yaşıyor bilmiyorum. İzne ayrıldıktan sonra bir daha hiç görmedim. Kapısına gittim, beni geri çevirdi. " Dedi çaresizce. Dik duruşumu bozmadan ona baktım.