Kabuk Bağlamış Yaralar

Ama Sen Benim Hiçbir Şeyimsin.

Yeni bölüm burada...

Son Bakış- Sezen Aksu
Biri Vardı-Pera

Oy ve yorum atmayı unutmayın.

#####

Karan Efe Asilkan

Şu an duyduklarımın şokundaydım. Yılmaz bize Asena'ya yakın olan birini elinde tuttuğunu söylediğinde bunun abisi olacağını asla sanmıyordum. Ama şu an Asena ona karşı tüm kinini kusmuştu. Ardında bıraktığı gerçekler, ben dahil herkesi buz kestirmişti.

O intihara kalkışmıştı.

Bunu duyduktan sonra bir daha nasıl kendime gelebilirdim bilmiyordum. Ona çok şey yaşatmışlardı. Sevilmeyeceğini hissettirmiş, şiddet uygulamışlardı.

Sen de ona öyle hissettirmiştin.

Siktir! Söylediklerimin onda olan yerini şu an daha iyi anlıyordum. Şu an onun gözünde o şerefsizden bir farkım yoktu. Beni affetmezse haklıydı. Geçmişte ne olduysa aynısını biz ona tekrar yaşatmıştık. Kimseye güvenmiyordu, babasına bile. Kim bilir daha anlatmadığı neler vardı. O yılmaz iti yüzünden kabusları geri dönmüştü.

Bir gece uyurken sayıkladığına şahit olmuştum. Abi diyerek sayıklıyordu. Rahat uyku uyuyamıyordu ve bunun tek sebebi oydu. Allah kahretsin ki, gözümden sakınacağım kadının büyük kalp yarası olmuştum.

Alp, yıkık bir şekilde başını yere eğdi. Yıllardır hayatta olmasına rağmen onun yanına gelmemişti. Bilmiyordum belki kendince sebebi vardı ama, şu an Asena'nın çok yalnız hissettiğine emindim. Akan yaşımı silip Asena'nın peşinden gitmek için hareketlendim.

"Komutanım, izninizle yanına gidebilir miyim? "

Albay bana baktı, kızının bu halde olmasının sebeplerinden biri de oydu. Tıpkı benim gibi.

"Siz gitmeyin komutanım, hele ki buna sebep olanlardan biri siz olduğunuz için sizi istemeyecektir. Ben gideyim eğer izin verirseniz. " Dedi Hakan abi. Belki haklıydı ama şu an onun yanında olmak istiyordum. Benimle konuşsun istiyordum.

Sence sana güvenip bir şey anlatır mı?

Şu an öyle bir duruma gelmiştik ki onun bana hiç güvenemeyeceğini biliyordum. Halbuki eskiden oturup dertleşirdik. Eskiden.

Albay, "git" Dediğinde Hakan abi odada çıktı. Ardından bende çıktım. Hiç olmazsa onun yakınında olmak istiyordum. Bu yüzden onun arkasından ilerlemeye başladım. Hakan abi onu bahçede bir kamelyada otururken bulmuştu. Dikkatlice yanına oturduğunda bende belli bir mesafeden onları izlemeye başladım. Sesleri duyuluyordu.

"Asena, " Dedi Hakan abi.

Onun sadece çekişleri duyuldu. Ağlamamak için kendini tutuyordu.

"Seni mi gönderdi? " Diye sordu sonra, kısık sesle.

"Senin yalnız kalmanı istemedi. "

"Bu durumda olmamın sebebi o iken mi? "

Göğsümde bir ağırlık oluştu, boğazım daha da ağrımaya başladı.