TALA EUGENE
“Kumosta pakiramdam mo?” Sir Elijah snaps
Smiled plastered on his lips as he sat down and handed me a glass of milk “T-thank you po‚ okay naman na po” I replied shyly.
Habang umiinom si Sir Simon at Eleo ay pinagmamasdan ko sila mula dito sakanilang pool area.
“May problema ba kayo ni Eleo‚ Gene?” He suddenly asked
“Wala naman po” Saad ko‚ napansin din pala nila ang namumugtong mata ni Eleo kanina lamang. Maging ako ay hindi ko alam ang dahilan niyon.
“Alam mo‚ nak. The last time I saw him crying when his sister's died—Bilang ama na nagbigay buhay sakaniya‚ it hurts me seeing him cry. Kung nasasaktan siya ay doble ang sakit na nararamdaman ko” Basag boses niyang kwento. I was speechless for second
May kapatid pala siyang namatay. Maging ako ay nasasaktan sa emotiong nakikita ko sa mga mata ni Sir Elijah
“I-ilang taon po si Eleo noong namatay ang kapatid niya‚ s-sir?”
“Just call me tita or tito kung san ka prefer‚ nak” I nodded
“He was 10 years old habang ang kambal naman na sina Eleigh at Eleiah ay 3 years old” Hindi na nga napigilan ni Tita Elijah ang kaniyang luha.
—
“Good morning Misters Lascano. I‘m Nhicolas Hoyos I‘m one of the main neurosurgeons at this hospital. I‘m here to talk to you about your daughter's condition”
“Eleiah‘s blood works and CT scan shows she has Ependymoma. It's brain tumor that arises from the ependyma— a tissue of the central nervous system. Through various tests‚ we found out Eleiah‘s tumor is located with in the skull”
—
"We've done all we can‚ but sadly your daughter‘s body couldn't take it anymore. We're deeply sorry for your loss”
—
Umiiyak na kinwento sakin ni Tita Elijah “Sorry to hear that‚ Tita” I said as I caressed his back. Ilang sandali pa ay lumapit sina Eleo at ng kaniyang dad sa puwesto namin.
PUMASOK na kami sa kwarto ni Eleo dito sakanilang mansion—napapansin kong wala naman siya sa mood
Matapos naming magbihis ng pangtulog ay agad na akong humiga sa kama habang sya naman ay naka sandal sa headboard at may nag se-selpon. Pansin ko ang pagbabago ni Eleo ngayon‚ noong mga nakaraang araw ay kapag natutulog na ako ay matutulog na din siya. I could clearly sense the different in him
“Do we have a problem?” I asked and he shook his head”
“Diba sinabi ko na sayo na if there is something bothering you‚ sabihin mo sakin so we can talk it out and fix it” may himig na inis sa boses kong sabi.
“Wala nga‚ Tala. You've asked me that nnth times already!” He growled‚ irritation apparent in jis features and tone.
Umupo ako sa kama at hinarap siya “Tinataasan mo ‘ko ng boses?” I suddenly felt the pain—dahil sa pinaparamdam niya sakin ngayon.
“You‘re so annoying—” I cut hims off—irritably “Talaga? Annoying ako. Bakit sinama mo pa ako dito kung ganon?” Asik ko‚ gusto kong umiyak ngunit pinipigilan ko ang aking luha.
Why do I feel this pain?
Tumayo ako mula sa kamang kinauupoan ko kanina lamang dahil hindi ko na mapigilan ang luhang dumadagoyduy saking pisngi.
Bakit ngayon mo lang pinapakita sakin iyang ugali mo‚ Sebastian? Ngayon pa na nahulog na akong tuluyan sayo.
B0sit na buhay! Walang kataposang pasakit.
Akmang pipihit na sana ako sa basul nang maramdaman ko ang pagyapos ng dalawang braso niya saking bewang.
“Bitawan mo ‘ko‚ Sebastian!”
“I‘m sorry baby‚ I‘m so sorry” Rinig ko ang pagbasag ng kaniyang boses.
Lumuwag ang pagkakayapos ng kamay niya sakin kaya humarap ako sakaniya. Namumula ang kaniyang mata maging ang ilong—making my heart clench in paid.
“Nasasaktan ako sa mga pinagsasabi mo sakin‚ Sebastian” Mahina kong sabi tama lang na marinig niya.
Nakakainis— even if I wanted to smack his face. I still adore his face.
My heart suddenly races and I felt discomfort—his eyes is full of mixed emotions. I couldn't tell. Ramdam ko ang pag pasok ng kaniyang kamay sa loob ng aking damit dahilan kung bakit nag-iinit ang aking katawan.
He kissed me—it was aggressive and full of meanings “I love you” He whisper softly against my mouth and his tears began to fall into his cheeks.
