TALA EUGENE
WALA man akong karapatan masaktan dahil ako mismo ang sumira saming dalawa but how can I control what I felt? Tao lang din ako. Nasasaktan at napapagod din.
I remember kissing him by the sea. I remember cupping his cheeks with my hands and laughing at his jokes.
I loved him with everything I had. EVERYTHING!
My vision become blurry from the incessant tears. Ramdam ko parin ang pangingig ng aking buong katawan.
Habang binibagtas ko ang daan sa kung saan wala akong ideya ang patutungohan niya. Basta mailayo ko lang ang sarili ko sakaniya.
“He never love you‚ since the beginning. Get over it‚ Eugene” kahit anong paalala ko sa sarili ay hindi mawala wala ang sakit niyon‚ mas nadadagdagan pa nito ang sakit na aking nararamdaman
Nakahawak ang aking isang kamay sa manubela habang ang isa naman ay ginamit ko sa pagpukpok saking ulo “You’re stvpid 4ss b1tch—who doesn’t deserve any bit of happiness! ” Pagsisigaw ko sa buong sasakyan.
Pagod na akong umiyak.
Pagod na akong masaktan.
Pagod na pagod na akong mahalin ka SEBASTIAN!
“I’ve endured all the hurtful words you’ve said to me! You’re even doubting your own flesh and blood. HOW DARE YOU‚ YOU’RE HEARTLESS B4STARD!” hindi ko mapagilan ang sariling masaktan.
Nanghihina na aking buong katawan kakaiyak at sigaw habang nagmamaneho. Sumisikip ang aking dibdib habang unti unting nilalamon ng dilim ang aking paningin—
ELEO SEBASTIAN
“Can I talk to you for a moment?” Pagbasag ko sa katahimikan.
Kasalukoyan kaming nasa labas ng gate‚ dahil napagpasyahan niyang umuwi na.
Humarap siya sakin ng may ngiti sa labi “Sure” sagot niya “Bloom‚ I’m sorry but the wedding won’t happen” Diretsahan kong sabi‚ hinintay ko syang magalit ngunit pero hindi iyon nangyare.
“Is it because you still have feelings for Eugene?” walang himig ng galit niyang tanong sakin—tumango ako bilang sagot sakaniya.
“I’m genuinely sorry—” I sincerely said
“I get why you like him kasi he’s kind of person you’ve always been interested in kaya” she chuckles softly‚ making my brows furrowed in curiosity.
’di ba dapat galit siya.
“Hindi ka galit?” Kunot noong tanong ko
“Why would I‚ Baste? I chose to pursue my dreams over you. At kahit masakit ay hindi ako galit dahil inaasahan ko ng mangyayare ’to”
“Mahal kita‚ Baste. Pero I won’t chase our love if it means sacrificing your happiness. Ayokong i-pursue yung love kung kapalit niyon ang mga luha mo. Luha ng sakit— kaya nai-intindihan ko‚ Baste. Hinanda ko na ang sarili ko dito kasi alam kong pagbalik ko ay may iba ng nilalaman niyan” Mahabang litanya‚ naluluha man niyang sinasabi ang mga iyon pero ramdam ko sng pagiging totoo niya ss mga sinabi
“I’m so sorry‚ Bloom. I shouldn’t—”
“Baste‚ seriously—stop being so dramatic‚ ’yang dinadrama mo jan kung sinundan mo pa si Eugene. Baka magka ayos pa kayo” Walang kagatol gatol niyang sabad.
“Anyway I have to leave since it’s getting late. Update ka ha‚ and don’t hesitate to message me if you need my help” Aniya saka tumalikod
“Hatid na kita”
“No need‚ na booked ko na ’yong grab” Her voice cracked—making my heart clenched in pain
I heard my phone ringing‚ so I took it out of my pocket—saka sinagot iyon.
“Have you seen the news?” Max‚ sa kabilang linya.
“Hindi—”
“Damn you! Watch the link I sent!” I immediately hung up the call. Kakaibang kaba ang naramdaman ko dahilan para manginig ang aking kamay habang tinitipa ang selpon.
“Breaking News: Aksidente sa Luningning, Talisay City
“Natagpuang walang malay at may sugat sa ulo ang anak ni Mr. Theodore De Roma at Mrs. Lucy De Roma matapos nawalan ng preno ang kanyang sinasakyan at sumalpok sa poste dito sa Luningning, Talisay City”
I sense a coldness spreading through my entire body‚ and paralyzed in fear
“Ayon sa mga saksi, nangyari ito bandang alas nuebe ng gabi. Ang biktima na si Mr. Eugene De Roma, ay kaagad na dinala sa Sacred Heart Hospital of Talisay City
“Para sa karagdagang impormasyon, magtutuloy ang aming pagrereport—”
“No! This can’t be happening!” Inisang hakbang ko ang kinaroroonan ng aking sasakyan saka dali daling sumakay upang tungohin ang hospital na sinasabi sa news.
“Which room where Eugene De Roma?” I inquired impatiently to the midled aged lady sitting in front of reception desk viciously typing on the keyboard.
“Nasa ICU po siya ngayon‚ Sir. Sa first room‚ if you go straight and turn right‚ Sir” without thanking her‚ I walked hastily straight down‚ then turn right and I saw the room with label on. Intrusive Care Unit
Fear crawled in my gut
Nang buksan ko ang pinto ay bumungad sakin ang nakahigang Tala. Naka head wrap at may ventilador ng nakasuporta sakaniya sa paghiga.
My chest feels like it’s being pierced by a thousand knives. I tried ro prevent my tears from falling ngunit bigo ako dahil sunod sunod na ang pag bagsak niyon saking pisngi.
Hinawakan ko ang kaniyang kamay habang ang isang kamay ko ay nasa pisngi niya “B-aby—baby wake up please. N-nandito na ako please wake up. B-baby I’m so sorry”
