TALA EUGENE
WHY is it so hard to live in this world? Ganon ba ka lala ang nagawa kong kasalana para parusahan ako ng ganto‚ I feel like I’m not worthy of happiness
It was currently 12 midnight but I’m still wide awake. Ganto nalang ba ako lagi? Hindi nakakatulog—and spend the whole night questioning myself
I grew up as a spoiled brat‚ getting everything I wanted‚ with no financial worries‚ partygoer‚ maingay ang pangalan sa media dahil sa pagiging isang bratanelya ko. I get everything—maliban sa pagmamahal ng aking mom and dad.
NATAGPOAN ko na lamang ang sariling humahagolgol habang nakayakap sa unan. Naninikip ang aking dibdib at tila hindi makahinga sa sakit niyon.
I’ve failed to be a good son‚ boyfriend‚ friend—but I’ll make sure to be a good father to my future child.
In just a few months. I’ll be responsible for a new life‚ a life within my womb‚ my unborn child.
—
I woke up to the warm sunlight on my face. Nang umupo ako sa kama ay napahawak na lamang ako saking ulo ng maramdaman ko ang pagkahilo. Hanggang sa nagsimula naramdaman ko ang tila pagbaliktad ng aking sikmura—I quickly headed to the bathroom. Morning vomiting has become my routine‚ and my doctor assures me na normal lang iyon during the first trimester of pregnancy.
Nang matapos na din akong naligo ay agad ko ng tinungo ang unang palapag ng bahay dahil ramdam ko na ang pagbabadya ng aking tiyan. Kung dati ay nakakayang kong hindi mag breakfast‚ ngayon ay talagang nanginginig na ako o kaya’y nawawalan agad ako ng enerheya sa tuwing hindi ako makakain ng agahan.
“Good morning! Come sit down and have breakfast. I’ve prepared soup for you” masayang bati sakin ni Tita ng dumapo sakin ang kaniyang tingin.
“G-good morning po” I greeted shyly.
“Tita‚ no need to cook for me po. Hotdog or something easy to cook would’ve been fine for me tsaka I should’ve cooked my own meal po. Nakakahiya po” I said—not meeting his eyes. Ramdam na ramdam ko ang hiya dahil sa mga nangyare kagabi.
“Gene no processed food‚ please. You’re pregnant nakakasama ’yan. Tsaka don’t worry about me—I enjoy cooking for you at para na din sa magiging apo ko. And besides‚ wala naman akong ibang ginagawa dito sa bahay” mahabang litanya niya.
May kakaibang tuwa akong naramdaman sa narinig ko mula sakaniya. Maging ang plato ko ay siya na din ang naglagay ng pagkain.
“Sabayan nyo na din ho ako”
“Okay sige‚ kakain ulit ako para sayo” Aniya saka umupo din at nag sandok ng pagkain. Maliban sa kagandahang panlabas na taglay na meron si Tita Elijah ay siya ding kagandahang meron siya sa panloob.
Kahit siguro three times a day akong maliligo‚ kapag tumabi sakin si Tita ay mas lamang parin siya ng ligo tignan. Hindi ko masisi si Sir Simon‚ talagang bagay na bagay silang dalawa.
Napapansin ko ay habang patagal na patagal ang pagsasama nilang dalawa‚ their time together deepens their love. Strikto man tignan si Sir Simon ay talagang tiklop siya kay Tita. Parang si Eleo lang din sakin dati.
Parang nanghina ang kaloob looban ko ng dumaan sa utak ko iyong mga panahong mahal pa ako ni Eleo. Ang swerte siguro ni Lilly ngayon—kung sinabi ko ba sakaniya una palang na may karelasyon pa ako non. Kami parin kaya hanggang ngayon?
“Gene‚ gusto kong humingi ng tawad sa inaakto ng anak ko kagabi‚ Gene” Tita said as he looked at me‚ apologetically.
“Tita‚ okay lang po. Kasalanan ko din naman kung bakit ganon na lamang ang galit ni Eleo sakin” Sagot ko‚ hindi ko maiwasang hindi mamuo ang luha sa gilid ng aking mata.
“Hindi kita sinisisi kung bakit nagkaganon ang anak ko‚ Gene. Kasi alam kong parehas kayong nasaktan but I know Eleo still loves you‚ Gene—he’s just hiding his weakness” Wika ni Tita‚ interesado akong nakikinig sakaniya.
Sana nga mahal niya pa din ako—kahit kunti. Kahit kunting puwang lang sa puso niya‚ umaasa parin ako Eleo. Umaasa akong magiging buo tayo ng anak natin.
“Just like his father‚ he doesn’t show his kindness to his employees o kaya sa mga nakapalibot na tao sakaniya. Kasi he doesn’t want them to take advantage of him. Pero mabait ang anak ko‚ Gene—he has soft heart‚ lalo na sa mga mahal niya sa buhay” dagdag pa na kwento ni Tita. Hindi ko namalayang gumuhit na pala ang ngiti ko sa labi.
Ayon ako sa sinabi ni Tita‚ mabait si Eleo sa mga taong alam niyang mababait din. Maging sa mga taga isla ganon din ang pananaw nila sakaniya.
“Tita‚ nasasaktan lang po ako pero umaasa parin po ako—” I paused for a second. I couldn’t prevent my tears from falling down on my cheeks anymore.
“Umaasa po ako na lumaki ang anak ko ng may buong p-pamilya” My voice cracked
“Naiintindihan kita‚ Gene”
