Zawgyi
က်ြီ!!!
ေဝဟင္ အခန္းေရာက္ေတာ့ ြကာြကာဖင္မထိုင္နိုင္ လုပ္စရာရွိေသးတာမို့ ျပန္ထြက္လာခဲ့၏။မ်က္နွာခ်င္းဆိုင္ အခန္းကို ဖြင့္ကာ ဝင္လာခဲ့သည္။သူမ်ားအခန္းကို မဝင္ခင္တံခါးအရင္ေခါက္ရမယ္တို့ ဘာတို့ သိေသာ္ျငား ဒါေတြကို ေဝဟင္က ဂရုစိုက္ေနမည္ေတာ့မဟုတ္။ကိုယ့္ကမ္ဘာမွာ ကိုယ့္စည္းကမ္းပဲအတည္။ငါ့စိတ္နဲ့ငါ ငါလုပ္ခ်င္တာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့လူမ်ိုး...
ဝင္လာတည္းက ဘာသံမွမြကားရ။တိတ္ဆိတ္မွုကဆီးြကိုလိုက္ေတာ့ ေဝဟင္ မ်က္ေမွာင္ြကုတ္မိသည္။လူတစ္ေယာက္ေနတဲ့ အခန္းက ဒီေလာက္ တိတ္ဆိတ္ေနသင့္သလား...
အဟမ္း!....
အသံေပးလိုက္သည္။ဘာသံမွမြကားရ။မထူးေတာ့မဲ့အတူတူ ဆက္ဝင္လာခဲ့သည္။မ်က္စိကလည္း ဟိုရွာဒီရွာ အလုပ္ေပးရင္း...
အဟမ္း!...
ေခ်ာင္းဆိုးသံေပးလည္း အသံျပန္မလာပါ။ဘယ္လာမလဲ အခန္းပိုင္ရွင္က အိပ္ရာေဖြးေဖြးေပါ္မွာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာမ်ား ဆင္ေအာ္ေတာင္နိုးမဲ့ပုံမေပါ္...
"ဒီမွာပဲ..."
အိပ္ရာက်ယ္ြကီးနားမွာ ရပ္ေနကာ နွိုးရေကာင္းမလား။မနွိုးဘဲေနရေကာင္းမလား ေဝခြဲမရ။နွိုးလိုက္ရင္ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ အိပ္စက္ေနတဲ့ အလွတရားေလးေပ်ာက္ပ်က္သြားမွာလား...
အိပ္ရာြဖူြဖူေတြြကားက အြဖူေရာင္လူသားေလး လွုပ္ရွားသြားမွာလား...
အိပ္ေပ်ာ္ေနေတာ့ ပိတ္ထားတဲ့မ်က္ဝန္းလွလွေလးေတြ ၊အိပ္တဲ့အခါ လူတိုင္းလိုလိုြဖစ္တတ္တဲ့ ခပ္ဆူဆူနွုတ္ခမ္းေလးက ပုံပ်က္သြားမွာလား...
ဒီတိုင္းပဲ သူနိုးခ်ိန္ကို ေမတ္တာြကီးစြာ ေစာင့္ေနေပးရင္း ထိုင္ြကည့္ေနလိုက္ရမလား...အေတြးမ်ားစြာနဲ့ ရပ္ြကည့္ေနတာ မိနစ္တခ်ို့ြကာလာျပီ။သို့ေသာ္ သတိရသြားကာ နာရီြကည့္မိေတာ့...
"က်စ္...ေန့လည္စာခ်ိန္ေတာင္ေက်ာ္သြားျပီ..."
နွိုးမွြဖစ္ေတာ့မွာမို့...
YOU ARE READING
🍀Prince's Husband (or)ရွှေမျက်နှာတော် ညှိုးမှာစိုး🍀{Ongoing}
Romantikအချစ်တစ်ခုသာ လိုပါသည်...🍀 စိတ်ကူးယဉ်ဝတ္ထုတစ်ပုဒ်ပါရှင်။