Κρανιοθραύστες

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4

Ήταν πρωί. Η Νάνσυ, αφού έφαγε πρωινό, ανέβηκε ξανά στο δωμάτιό της. Έκλεισε πίσω της την πόρτα και πήρε απ' το γραφείο της τρία χαρτιά. Το ένα έγραφε τις νότες του νέου τραγουδιού της για ντραμς, το άλλο για πλήκτρα και το τρίτο έγραφε τους στίχους. Φόρεσε τα ακουστικά της και έβαλε ν' ακούσει τη μελωδία που έπαιζαν τα πλήκτρα και τα ντραμς μαζί, τα οποία είχε ηχογραφήσει από πριν η ίδια, μαζί και τους στίχους, ώστε να μπορέσει να γράψει και τις υπόλοιπες νότες για την κιθάρα.

Το δωμάτιό της είχε ηχομόνωση, ώστε να μπορεί να κάνει τις ηχογραφήσεις, αλλά και για να μην ενοχλεί τους άλλους όταν παίζει μουσική.

Ο Μάιλο δεν ξύπνησε από την ηλεκτρική κιθάρα στο διπλανό δωμάτιο. Ξύπνησε από τον θόρυβο που έκαναν τα γάντια και οι επικαλαμίδες του Ματ καθώς χτυπούσαν τον σάκο.

«Πρωί πρωί πια...» αναστέναξε. «Σε μισή ώρα μεσημέρι είναι...». Ο Όσκαρ βρέθηκε μ' ένα σάλτο στο κρεβάτι του και νιαούρισε. «Όχι τώρα, Όσκαρ...» μουρμούρησε ο Μάιλο μέσα απ' το μαξιλάρι του. Ο γάτος νιαούρισε ξανά. Χτύπησε απαλά με την πατούσα του το αφεντικό του και νιαούρισε άλλη μια φορά. «Καλά, εντάξει, θα σηκωθώ» υποχώρησε ο Μάιλο και σηκώθηκε απ' το κρεβάτι του.

Βγήκε απ' το δωμάτιό του και κατέβηκε αργά και αγουροξυπνημένα τις σκάλες. Ο Όσκαρ τον ακολούθησε. Πήγαν στην κουζίνα και ο Μάιλο γέμισε το πιάτο του Όσκαρ με τροφή για γάτες.

Έπειτα πήγε στο μπάνιο για να πλύνει το πρόσωπό του, όμως δεν υπήρχε σαπούνι, είχε τελειώσει. Άνοιξε το ντουλάπι του μπάνιου, όμως ούτε εκεί υπήρχε σαπούνι. Αναστέναξε. Ανέβηκε τις σκάλες και πήγε στο μπάνιο στο επάνω πάτωμα.

Ο Ματ εξακολουθούσε να χτυπάει το σάκο με όλη του τη δύναμη, ενώ στο απέναντι δωμάτιο, πίσω από την κλειστή πόρτα, η Νάνσυ έγραφε τις νότες στην κιθάρα για το νέο της τραγούδι. Η πόρτα της Μπέλα ήταν ανοιχτή, αλλά εκείνη δε βρισκόταν μέσα.

Ο Μάιλο χτύπησε τη μισάνοιχτη πόρτα του Ματ και την άνοιξε εντελώς.

«Καλημέρα, Ματ» του είπε.

«'Μέρα» απάντησε εκείνος χωρίς να πάρει το βλέμμα του απ' το σάκο και συνέχισε να τον χτυπάει.

«Ξέρεις πού είναι η Μπέλα;» τον ρώτησε ο Μάιλο.

Ο Ματ σταμάτησε για λίγο και πήρε μια ανάσα.

«Πήγε με τον Φέλιξ να κυνηγήσουν γοργοπόδαρους» είπε λαχανιασμένος.

«Είχε δεν είχε πήγε τελικά». Ο Μάιλο ανασήκωσε ελαφρώς τους ώμους. «Περίεργο να σηκωθεί τόσο νωρίς· συνήθως αυτή είναι που χουζουρεύει μέχρι αργά, όχι εγώ». Ο Ματ πήρε άλλη μια ανάσα κι έπειτα έδωσε μια γρήγορη, απότομη κλοτσιά στο σάκο, κάνοντάς τον ν' αρχίσει να κουνιέται δεξιά αριστερά, ενώ η αλυσίδα που τον κρατούσε στο ταβάνι είχε αρχίσει να τρίζει. «Ε... Είσαι σίγουρος πως αυτό δε θα πέσει...;» ρώτησε κάπως διστακτικά ο Μάιλο.