"මොකක්ද අයියේ... මෙහෙ දීපන් ඕක"
හංස මගේ ෆෝන් එක ඇදලා අරන් සාක්කුවට දාගත්තා.
"තව්සෙට මන් එක්ක ඉද්දී ෆෝන් තහනම්"
"එහෙමයි උතුමාණෙනි, ගැත්තාට අනුකම්පා කරනු මැනව"
මම එහෙම කිව්වේ මූන ඉක්මනින් වෙනස් කරගන්න ගමන්. මොන දේ වුනත් මගේ මූන වෙනස් කරගත්තොත් හංසට ඒක තේරෙනවා. ඉතින් මට මේ ගෙවන දවස් මේ විදියටම යන්න දෙන්න ඕනේ එයාට කිසිම වෙලාවක වරදකාරී හැගීමක් දෙන්නවත් වෙන ප්‍රශ්න නිසා මූඩ් වෙනස් කරන්නවත් මට ඕනේවුනේ නෑ.
"සමාවක් නෑ..."
"මා කෙලෙසද ඒ වරදට දඩුවම් විදිය යුත්තේ ස්වාමීණී"
ඒ වෙලේ හංස පොඩ්ඩක් වටපිට බැලුවා. ලගපාත වැඩිය කට්ටියක් නෑ ඈතින් ටික දෙනෙක් හිටියත් ඒක ලොකු ගානකට තිබ්බේ නෑ මොකද එයාලා යනගමන් හිටියේ.
"කිස් එකක් දෙනවාහ්..."
"සුදූ... මෙතන?"
"ස්වාමීන් වහන්සෙට කිස් එකක් දීපම් අයියේ..."
මමත් වටපිට බලලා ඒ තොල් උඩින් හාද්දක් තිබ්බා.
"නව් ෆයින්, බට් ආපහු ඔය වගේ දේවල් වුනොත් දරුණුවෙයි මන්"
"එහෙමයි"
--------------------------------------------------------------
"දැක්කද තාරුක්ශ අයියේ... අපේ මල්ලි ඔච්චර සතුටින් ඉන්නේ ගොඩ කාලෙකට පස්සේ"
"අපේ එක්කෙනත් එහෙමයි විකාශ් මල්ලි, එයා වැඩිය ලොකුවට කාවවත් ආස්‍රය කරන්නේ නෑ"
ඒ වෙලාවේ තාරුක්ශයි විකාශුයි හිටියෙත් පාක් එකට ඇවිත් පැත්තකට වෙලා හංසයි ශෙයෝනුයි ඉන්න පැත්ත බලාගෙනමයි.
"මම නම් හිතුවේ නෑ තාරුක්ශ අයියේ මේවා මෙහෙම වෙයි කියලා..."
"ඒ කිව්වේ මල්ලී... මම දැන් ඔයාට කතාව කියන්න කලින්ම ඔයා දැනගෙන හිටියද?"
"ආ...හ් නෑ නෑ අයියේ එහෙම නෙමෙයි මම කිව්වේ අපේ මල්ලි ගැන"
"ඔයා හිතනවද මල්ලී මේ වෙන දේවල් හරි කියලා"
"හරි වැරදි කියලා දෙයක් නෑ අයියේ... ඒක වෙන්නේ දකින විදිය අනුව ඉතින් කොහොමද මේ දේ වැරදි වෙන්නේ"
DU LIEST GERADE
ස්වේත හංස | ongoing
Sachbücherආදරේ වැඩක් නෑ කියලා හිතන් හිටපු මම, ඔය දගකාර ඇස් දෙකට වශී වුනා හංස 🤍
