Gözlerimi açtığımda açık mavi rengindeki duvarla karşılaştım. Hastanede olmalıydım. Bütün vücudum ağrıyordu. Sol kolum alçıdaydı. Gözlerim açık kalmakta zorlanıyordu. Gözlerimi kapatıp kendimi karanlığa teslim ettim.
Sesler geliyordu. Biri konuşuyordu. Sese odaklanmaya çalıştım. Defne'ydi.
"Uyan artık Bade. Lütfen.."
Gözlerimi araladım yavaşça. Başını elime gömmüş ağlıyordu.
"Defne." diye fısıldadım.
Sesimi duyunca aniden başını kaldırıp bana baktı.
"Uyandın Bade." dedi gülerek ve sarıldı sıkıca.
Boğazım kurumuştu.
"Su.. Su verebilir misin?" dedim.
Yandaki komodinden bardağa su doldurup verdi. Onun yardımıyla içtim.
"Ben doktora haber vereyim." deyip çıktı odadan.
Ateş neredeydi? Arabadayken benim için endişelenmişti. Yalan mıydı? Yanımda olup sarılmalıydı bana.
"Bade Hanım."
Doktorun bana seslenmesiyle kendime geldim. Otuz yaşlarında kumral bir adamdı.
"Dalmışım.." dedim.
"Nasılsınız? Nasıl hissediyorsunuz?"
"Vücudum ağrıyor en çok kolum ve başım.."
"Normaldir. Başınızı vurmuşsunuz ve gördüğünüz gibi kolunuz kırılmış."
"Şey, ne zaman çıkar alçım?"
"Çok acelecisiniz, iki hafta sonra kontrole gelirsiniz Bade Hanım."
"Sadece Bade deyin."
"Tamam Bade. Şimdi sana ağrı kesici vereceğiz. Yarın iyi olursan çıkışını gerçekleştiririz."
"Teşekkürler."
"Geçmiş olsun." deyip çıktı.
Hemşire ağrı kesiciyi vurduktan sonra gitti. Defne yanıma geldi.
"Kaç saattir uyuyordum?"
"Şey, bir buçuk gündür. Bünyen biraz zayıf düşmüş."
Pazartesi olmalıydı. Ateş'i sormak istiyordum.
"Defne?"
"Efendim canım?"
"Şey.. Ateş yok mu?" diye sorunca gözlerini kaçırdı.
Beni hastaneye bırakıp gitmiş miydi yani? Hiç mi merak etmedi?
"Neyse, sormadım say. Ben biraz daha uyuyayım." deyip arkamı döndüm.
Yaklaşık yarım saat sonra Defne odadan çıktı. Uyuyamıyordum. Aklım Ateş'teydi. Yanımda olmasını istiyordum. Sevgisinden emin olabilseydim keşke. Sessizce ağlamaya başladım. Vücudumun acısı umurumda değildi.
Kapının açıldığını duyunca ağlamamı durdurmak için gözlerimi kapattım. Ayak sesleri yatağın yanında kesildi. Kokusunu alıyordum. Gelmişti. Nefesimi düzenlemeye çalıştım. Ama bu mümkün değildi. Kalbim çok hızlı atıyordu. Yatağa yaklaşıp arkama oturdu.
"Uyumadığını biliyorum Bade." dedi yumuşak bir sesle.
Hiç ses çıkarmadan yatmaya devam ettim. Kırık kolumun olduğu omzumda elinin sıcaklığını hissettim. Yavaşça ona döndüm. Gözleri kızarık, siyah saçları dağınık duruyordu. Yorgun gözüküyordu. Gözlerime bakarak bana yanaştı. Eliyle gözyaşlarımı sildi. Ona hep ağlarken yakalanıyordum. Alçılı koluma dikkat ederek beni göğsüne çekip sıkıca sarıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
AŞK'IN ATEŞ'İ
Teen Fiction"Gidemezsin. Bana inanana kadar gidemezsin!" "Bırak!" deyip kolumu çekmeye çalıştım. Ateş'in yanından arkaya baktım. Defne korkulu gözlerle bizi izliyordu. "İstemiyorum. Bırak artık peşimi." dedim sona doğru kısılan sesimle. Sevdiğin kişiden kaçmak...
