ရှောင်းကျန့်အခန်းထဲဝင်ပြီး အဝတ်ချွတ်မယ်လုပ်စဉ် သူ့လက်ကိုဆွဲပြီး မွေ့ယာပေါ်တွန်းချခံလိုက်ရတယ်။
"ဝမ် ဝမ်ရိပေါ်.."
"ဘယ်လိုခေါ်ရမလဲဆိုတာ သင်ပေးရဦးမှာလား။"
ရိပေါ်က အပေါ်တစ်ထပ် အင်္ကျီတစ်ထပ်ကိုစိတ်ရှုပ်စွာဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး သူ့ကိုစေ့စေ့ကြည့်ကာ
"လှောင်ချင်တာလား။"
"ဘာ ဘာကို.."
"အကြောင်းရင်းမရှိ ငါ့ရုံးခန်းထဲဝင်လာစရာအကြောင်းမရှိဘူးမဟုတ်လား။"
"ကျွန်တော်ကဒီအတိုင်း ..."
"မင်းကဘာလုပ်ပေးနိုင်မှာမို့လို့လဲ။ မင်းအမေကို ငါပြောထားလို့ အခုငါ့ကိုလှောင်ချင်နေပုံပဲ။"
"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူး။ ကျွန်တော်တို့က လက်ထပ်ထားတဲ့သူတွေဖြစ်ပြီး ခုလို မလိုက်လာရင် ကျဲကတစ်မျိုးထင်မှာစိုးလို့။"
"အာ...အဲ့လိုလား။.."
ရိပေါ်ခါးကိုပြန်မက်ပြီး အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှုလိုက်ကာ အပြင်ပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့ရှောင်းကျန့်က သူ့လက်ကိုဆွဲထားလိုက်တယ်။
"ကျွန်တော်တစ်ကယ်ပဲ ခင်ဗျားကို နှစ်သိမ့်ချင်တာပါ။ "
ရိပေါ် ပြန်လှည့်လာပြီး အိပ်ယာပေါ်ဒူးထောက်ထိုင်လိုက်တယ်။
"ဘယ်လိုနှစ်သိမ့်မှာလဲ။"
"အဲ့ အဲ့တာက..အ့"
ရိပေါ်သူ့ရဲ့ အင်္ကျီကိုဆွဲဖြဲလိုက်တာ ကြယ်သီးတွေပါပြုတ်ထွက်ကုန်တယ်။
"အင်္ကျီပြဲကုန်ပြီ။ အဲ့တာဈေးကြီးတယ်မလား။ အ့ "
ရိပေါ်သူ့ အပေါ်ကနေအုပ်မိုးလိုက်ပြီး ပွင့်ချပ်တွေကို စုပ်ယူစားသုံးလိုက်တယ်။
ရှောင်းကျန့်အသံမထွက်မိအောင် ကြိတ်မိတ်နေပေမယ့် ရင်ဘက်တွေကို ကိုက်ခံရတာမို့အော်မိတယ်။
"အ့...."
ရိပေါ်လက်တွေက ရှောင်းကျန့်ဘောင်းဘီထဲဝင်လာတော့ ရှောင်းကျန့်ပေါင်တွေကိုအတင်းစေ့ထားတယ်။ ရိပေါ်အပေါ်ပိုင်းလုပ်လက်စကိုရပ်ပြီး ဘောင်းဘီဆွဲချွတ်ကာ ရှောင်းကျန့်ခြေထောက်တွေကိုဆွဲ ကားစေလိုက်တယ်။
YOU ARE READING
My President (ongoing)
Fanfictionယုတ်မာတဲ့ သမ္မတကို ရင်ခုန်မိတယ်တဲ့လား။ အရူးပဲ ရှောင်းကျန့်။
