GÜNAHA DAVET ( +24 )

27.Bölüm

Uyandığından beri kendini huzursuz bir o kadar da çaresiz ve kapana kısılmış hissediyordu.

Banyoda geçirdiği o sinir krizini hala unutabilmiş değildi. Nasıl unutabilirdi ki?

Eline geçen herşeyi cam olsun olmasın kırmış banyodaki aynayı.....

Gözlerinin önüne gelen çirkin görüntüyü unutabilecekmiş gibi dakikalar önce açtığı gözlerini bir kez daha kapadı.

Saçlarında hissettiği yumuşak dokunuşlarla yapmayı hiç istemese de gözlerini bir kez daha açtı. Atlas Kuzey yanına oturmuş saçlarına dokunuyordu.

Yanında oturan saçlarına dokunan adama bakmak yerine bakışları sargıyla sarılmış bileklerinde takılı kalmıştı.

Atlas Kuzey mi bileklerini sarmıştı? Yoksa Atlas Kuzey bu aciz korunmaya muhtaç halini bir yabancının görmesine izin verip eve bir doktor çağırıp eve çağırdığı doktordan yaralarını sarmasını mı istemişti?

"Uyanmışsın."

Atlas Kuzey uyanmışsın derken ne demek istemişti? Çünkü o uyanmışsın derken Atlas Kuzey'in sesinde korkuyu , üzüntüyü birden fazla duyguyu aynı anda hissetmişti.

"Sessizlik katlanılması zor uzun bir yolculuk be Günışığı. "

"Bunu bana bir kez daha yapma Günışığı. "

Sesin geldiği yere ona söylediği sözlerle suçluluk duygusunu ona hissettiren adama bakmak bile istemedi.

"Beni ne kadar çok korkuttuğunun farkında mısın Günışığı? Günışığı senin için öldüm öldüm...."

Hızla arkasına dönüp Atlas Kuzey'in söyleyeceği şeyi tamamlamasını istemediği için eliyle Atlas Kuzey'in ağzını kapadı.

Öyle hızlı arkasına dönmüştü ki aldığı sık nefeslerden dolayı göğsü hızla inip kalkıyordu. Ne aldığı sık nefesler ne de başka birşey umurunda değildi. Umurunda olan tek şey yanında oturan ona onu incitmekten korkuyormuş gibi bakan adamdı.

"Korkma.... "

"Buradayım...."

"Yanındayım....."

Dudaklarında varla yok arası bir gülümseme yer edindi. O gülümsemeden sonra kendisine boş bakışlarla bakan yıkılmış , harap olmuş adamın kucağındaki yerini aldıktan sonra dizlerinin üzerinde yükselip Atlas Kuzey'in burnuna parmağıyla vurup "Seni ne şimdi ne de sonra bırakıp gitmeye niyetim yok. Yani anlayacağın Oyunbozan benden kurtulmanın yolu yok." dedi.

Atlas Kuzey'in sonraki adımını tahmin etmesine gerek yoktu. Az çok ne yapacağını biliyordu.

Saçlarını öpüp , koklayacak.... Ona onun yanında olduğunu hissettirmeye çalışacaktı.

Ona sorsalar bunun ve bundan sonra Atlas Kuzey'in onun için yapacaklarının boş bir çabadan ibaret olduğunu söylerdi. Ama ne kimse ona fikrini soruyordu ne de başka birşey yapıyordu.

Gözlerini açtığından beri en iyi yaptığı şeyi yapmaya devam etmeye karar verdi. Sessiz kalarak cevap vermek zorunda kalıcağı bir çok şeye cevap vermekten de kurtulmuş olucaktı.

"Seçil hala neden öyle bir tepki verdiğini anlayamıyorum. Basit bir soygundu. "

Sorun da buydu ya işte.... Basit bir soygun değildi.

"Sevinmeliyiz Seçil. Bize birşey olmadığı için sevinmemiz gerekirken Seçil senin bu tepkiyi vermen beni huzursuz ettiği kadar beni farklı şeyler düşünmeye zorluyor."