The Run

Hoofdstuk ~ 5

"Wauw!
Ik zit hiet gewoon in een cel met de witte wolf! Hoe cool is dat!" Riep ze terwijl ze rondjes op het bed rende.

"Zullen we even spelen? Toe?" Ze keek mij met haar puppy ogen aan.
Hyperactief was het woord om haar te beschrijven. "Goed. maar ik kan hier niet in mijn wolf Veranderen." Ze knikte begrijpend. "Wie is er hier bang voor de grote boze wolf!" Zei ik terwijl ik zogenaamd dreigend gromde. "Aaaahh!!" Riep ze terwijl ik acher haar aan rende door de cel. Ze was heel erg snel en behendig.

"Jaa nu heb ik je!!" Riep ik terwijl ik haar oppakte en in de lucht slingerde. "Enb nu ga ik je... Opeten!!" Ze piepte zachtjes maar dat veranderde al snel in lachen terwijl ik haar kietelde.

Na een half uur klieren lagen we lachend op het onderste bed. "Alice?"
"Ja?" "Mag ik vanacht bij jou slapen?"
"Tuurlijk Angel." Ik ging onder de dekens liggen. Angel kroop dicht tegen mij aan. Haar rode vacht kietelde tegen mijn blote armen.

Het was donker. Een kleine lamp ergens in een andere gang liet mij de tralies en hun schaduw op de vloer zien. Ik stapte voorzichtig uit het bed. Voetstappen klonken echoënd door de gangen. "Ze moet snel veranderen, mensen zullen tonnen aan Cash betalen voor haar." "Hoe wil je dat voor elkaar krijgen?"

"De pup. Ze zal haar nu heus wel beschermen."
"Is er toch nog iets nuttigs aan die kleine duivel." Er klonk gelach.

Ik liep dichter naar de tralies toe. Maar mijn blote voet bleef achter een tegel haken.

"Auww ***" schold ik door de ruimte heen. Hinkend pakte ik mijn voet vast. Een blauwe plek vormde op mijn tenen.

Ik struikelde naar mijn bed toe en ging er gehaast op liggen. Twee gestaltes; -waaronder Claus- stonden voor de cel en staarde mij aan. Ik had mijn armen beschermend om angel geslagen. Ze zouden haar niks doen. Nooit van mijn leven. Ik moest haar beschermen, net zoals Leah dat voor mij deed al die jaren terug.

"Hoe gaat het met die Alpha?" Vroeg de man aan Claus. Mijn hart stopte voor een tel. "Hij heeft een aanval laten plegen op onze tussenpost, 40 man dood."

"Hij zal niet stoppen voordat hij haar heeft, maar wat als we hem nou laten komen voor haar?" "Hoe bedoel je?" "Denk na, de meest beruchte, gevaarlijkste en sterkste Alpha van dit Continent, mensen betalen bakken met geld om zijn executie te mogen bijwonen."

"Met jou kan ik zaken doen Claus, ga zo door." De onbekende man liep weg. Claus bleef staan. "Slaap zacht. Mijn goudmijntje."

Ik gromde zachtjes. Een kleine lach vulde mijn oren terwijl hij weg liep.

De volgende dag werd ik wakker door een zacht gepiep.

Angel lag opgekruld op het bed en trok af en toe haar pootjes dichter naar zich toe. Ze had overduidelijk een nachtmerrie.

In een schok werd ze wakker. "Gaat het wel?" Vroeg ik bezorgd.
Ze begon te snikken.

"Ik mis mijn familie zo."

ze snikte verder.

"Mijn mama en pa-papa.."

Ik voelde haar pijn.
Ik wist hoe ze zich voelde terwijl ik terug dacht aan mijn ouders en zus.

"Ik mis mijn familie ook." Zuchtte ik terwijl ik haar naar mij toe trok.

"We komen hier wel weg, en dan vinden we je familie weer. Dat beloof ik je."

een Glimlachje Verscheen op haar Gezicht. "Gelukkig ben jij ook een klein beetje familie." Zij ze terwijl ze me een knuffel gaf.

"Oke, knuffeltijd over, aan de bak nu." Klonk de stem van Claus. Ik schrok door het onverwachte geluid.
De deur ging open en 4 mannen liepen de kleine ruimte binnen, waardoor deze helemaal vol zat.
"Lopen." Zei er een bazig.
Ik sloeg mijn armen over elkaar en keek hem bits aan.