The Run

Hoofdstuk ~ 31

Met een klap landde ik op de grond. Woedend had Vince mij een kleine kamer vol kapstokken ingeduwd en op de grond gesmeten.

"Wat the hell was dat!" Siste hij woedend.

Ik antwoordde niet en keek nikszeggend voor mij uit.

Vince raapte mij hardhandig van de vloer af en duwde mij met een klap tegen de nu gesloten deur aan.

"Ik houd van een uitdaging, daar ben je ook voor gekocht. Maar ik verwacht wel een antwoord als ik je iets vraag!" Siste hij in mijn oor.

Ik kromp iets ineen, nooit gedacht dat deze sukkel mij bang kon maken.

"Nou?!" Riep hij woedend terwijl hij mij iets van de deur af lichtte om mijn hoofd vervolgens weer hard neer te laten komen.

Ik siste even door de klap en zuchtte.

"Geen idee." Mompelde ik zachtjes.

"Ik hoor je niet." Zei Vince ongeduldig.

"Geen idee!" Riep ik nu hard.

Vince was niet blij met dit antwoord, integendeel! Hij keek razend.

"Lieg niet tegen mij! Ik wil het je horen zeggen!" Gilde hij nu.

"Zeg maar dat je wolf je aanspoorde, zeg maar dat je dat dierlijke instinct niet onder controle hield!"

Toen werd het duidelijk.

"Maar natuurlijk.." zei ik in mijzelf.

Vince keek verbaasd.

Het leek alsof het mij nu duidelijk werd. Mijn wolf nam de controle over. Ik had niet goed verwerkt wat Oliver had gezegd in de mindlink, ik wist nu dat hij gelijk had.

"Waar heb je het over?" Riep Vince geïrriteerd.

"Mijn wolfsgeest nam de controle over.. maar, ik snapte niet wat er gebeurde." Zei ik weder meer tegen mijzelf dan tegen Vince.

Hij had de greep op mijn kraag verzwakt en keek mij niet begrijpend aan.

"Hoezo snapte je niet wat er gebeurde?"

Ik keek wat moeilijk in het niets weg. De woorden waren lastig te vinden.

"Mijn wolfsgeest nam de controle over, maar hoe dan?" Zei ik opnieuw tegen mijzelf.

Ik zocht naar mijn wolf, maar die had zich stil verscholen waardoor ze onvindbaar was.

"Wat snap je niet? Je hebt een dierlijke wederhelft die, wanneer je in levens gevaar verkeerd, of je zielsverwant tegen komt, je dusdanig beïnvloed. Je hoort het te kunnen onderdrukken in andere omstandigheden." Las Vince uit het hoofd voor.

Ik schudde mijn hoofd. "Je snapt het niet."

Boos sloeg Vince naast mijn hoofd op de muur. "Wat snap ik niet!?" Riep hij boos.

"Ik verplicht je het nu te vertellen en ik zal de situatie mogelijk door de vingers zien." Zei hij vervolgens wat zachter.

Ik voelde absoluut niet de behoefte om mijn problemen met mijn wolf te bespreken, al helemaal niet met hem.

"Komt er nog wat van?" Zei Vince nu weder geïrriteerd.

"Dit is nog nooit gebeurd, oké?" Zei ik uiteindelijk een beetje hopeloos.

Vince keek mij nu verbaasd en onderzoekend aan.

"Hoezo niet?"

Ik rolde met mijn ogen. Ik had hier geen zin in, het liet mij zwak voelen.