The Run

Hoofdstuk ~ 20

Alpha Collins liep dreigend op Vince af, mij achter latend in complete shock. Ik keek hem angstig na.
Vince, die geen grijntje angst leek te hebben, keek hem uitdagend aan.
Alpha Collins stond op het punt om op hem af te stormen.

"Nu."
Zei een stem die een meter of 3 van mij vandaag kwam.

Er vloog iets door de lucht, het leek op een grote bol wol. Het bolletje sprong open en een groot net viel over Alpha Collin heen.

Ik kneep mijn neus dicht terwijl de gassen mijn ogen lieten tranen.

'Wolfsbane.'
Ik hoorde Alpha Collins schreeuwen terwijl de wolfsbane zijn huid verschroeide. Het net zat onder de wolfsbane, de ideale val voor een weerwolf.

Ik voelde hoe ik door iemand omhoog werd getrokken. Ik kon niks zien, zelfs mijn blauwe zicht was verdwenen toen ik mijn ogen wederom stijf dicht kneep.
Mijn arm werd achter mijn rug gedraaid en ik voelde een persoon achter mij staan.
Ik werd om het net heen geduwd zodat ik voor Alpha Collins stond. Door mijn gebrek aan zicht ging het tegenstribbelen vrij moeizaam. Toen ik mijn ogen toch iets opende zag ik de bloeddoorlopen ogen van Alpha Collins woedend vooruit kijken.

"Had je gewoon koest gehouden, wolfje. Dan had dit voor jullie allebei beter afgelopen."

Zei Vince tegen Alpha Collins.

Ik keek woedend naar achter en probeerde me los te wringen.

"Laat me los jij... jij.." ik kwam niet uit mijn woorden en Vince genoot van mijn tevergeefse poging tot ontsnapping.
Hij lachtte.

"Nee, schoonheid. Wij gaan naar huis toe."

Hij legde zijn hoofd op mijn schouder en gaf een korte kus in mijn nek wat mij liet kokhalzen.

Alpha Collins was woester dan woest.
"Blijf met je gore tengels van haar af, mens!"
Bromde hij ziedend. Ik kromp in een bij het horen van zijn woedende stem.

Vince lachtte vals.
"Jij denkt dat ze op jou zit te wachten, Alphatje? Zij gaat met mij mee. Ze. Is. Van. Mij."
Vince was hem aan het uitdagen. Hij voelde zich machtig en ik had er geen woorden voor.

"Jij bent er zo geweest, rat."
Zei Alpha Collins laag.

Ik rukte me los uit zijn greep en stond nu recht voor hem met boze, betraande ogen. Woest was ik nu ook. Hoe konden ze zo over mij praten, allebei!
Ik was van niemand.

Vince stond op het punt mij weer vast te grijpen maar ik liet alle remmen los.

Ik voelde de luchtdruk van mij af glijden om weer neer te komen als een tientonner.

Vince vloog naar achter en klapte hard tegen de achterwand aan. Er stormde 2 hunters op mij af maar met dezelfde kracht vlogen ze naar achter tegen een paar kooien aan.

Ik keek woedend rond naar de arme ziel die het wellicht tegen mij op wou nemen. Mijn hoofd bonkte als een gek en mijn gezonde verstand betwijfelde hoe lang ik dit vol kon houden.

Zowel hunters als weerwolven, halfbloeden en kopers keken mij beduusd aan.

"Alice."

Ik draaide me vliegends vlug om en zag Marcus staan.

Woest staarde ik terug, mijn ogen rood van de tranen en irritatie.
"Kijk wat er van je geworden is." Hij grijnsde bij zijn woorden.

"Je blijft me verbazen, schoonheid."

Er ging een schok door mij heen en ik lag al plat op de grond voordat ik het door had. Ik vervloekte die halsband en probeerde overeind te krabbelen maar kwam niet ver toen Marcus mij met een voet terug op de grond duwde. Mijn hoofd bonkte hevig en ik moest me uiterst concentreren om de volgende aanval te plannen, maar Marcus was me voor.

Hij duwde mijn shirt aan de achterkant omhoog, wat Alpha Collins liet grommen, en drukte in het metalen apparaatje wat nog steeds in mijn rug zat. Er ging een pijnscheut door mijn onderrug en ik kon mijn ledematen niet meer bewegen.
Ik hapte naar aden toen iemand mij omhoog trok.
Het was Vince, hoe kon het ook anders.

"Wat was dat?" Vroeg Vince verward terwijl hij mij helemaal moest ondersteunen omdat ik geen spier meer kon gebruiken.

"Je wou toch pakket Deluxe? hier heb je het jongeman" lachtte Marcus.

Hij gaf Vince een klopje op de schouder. "Geld is overgemaakt heb ik gehoord. De zenuw sensor absoluut niet meer dan 1 keer per dag gebruiken tenzij je je dame verlamd wil hebben voor een week. In het rapport staat ons onderzoek beschreven en de nodige middelen die je denk ik wel nodig zal hebben. Ik spreek je nog wel jongen."

Marcus keek mij strak aan en pakte mijn gezicht met zijn ongebroken arm vast. "Gedraag je."
Hij pauzeerde even.

"Je lijkt sprekend op je moeder, schat." Hij knipoogde terwijl hij de man achter Vince een map aangaf om vervolgens richting Alpha Collins te lopen. Ik werd door Vince over zijn schouder getild wat niet erg werkte tegen de knallende hoofdpijn.

Waar o waar had ik dit leventje toch aan verdiend?
Ik werd na enkele honderden meters lopen een auto ingeduwd waarvan het leer zo nieuw rook dat het leek alsof de auto vanochtend pas uit de fabriek was gevist.
Ik knipperde met mijn ogen die gestopt waren met tranen en kon mijn nek iets bewegen. Ik lag schuin op de achterbank van een grote auto. Ik keek omhoog en zag Vince naast mij plaats nemen. Ik keek hem boos aan maar wist dat ik nu niks kon beginnen. De vader van Vince ging voorin zitten. Alle allarmbellen gingen opniew af toen ik Angel rook, samen met een wolk parfum wat hoogstwaarschijnlijk de moeder van Vince moest wezen. Ik kon echter niks beginnen. Ik voelde Vince zijn smerige vingers onder mijn schouder terwijl hij mij rechtop zette. Ik keek boos vooruit toen hij mij tegen hem aan liet leunen. Zijn hoofd legde hij op die van mij terwijl zijn arm om mij heen was geslagen.
Waar was Angel? Ik rook haar, maar ik zag haar niet.
De auto begon te rijden en ik hoorde een auto vlak achter ons.
Ik trok mijn mond voor het eerst open voor een vraag inplaats van gescheld.

"Waar is de pup?"

Vince keek mij aan en grijnsde.
"Rustig maar, die zie je nog wel eens."
Dat beantwoorde mijn vraag niet, maar ik was dus vrij zeker dat ik een kans maakte om haar uit deze shit te halen.

De auto begon te rijden en de geur van Angel werd minder sterk, maar verdween niet. Toen ik goed luisterde reed er een auto achter ons. Zou ze daar misschien in zitten?
Vince vieze hand aaide mijn arm en schouder terwijl ik hem probeerde weg te slaan, wat helaas niet lukte. Ik zat vast in zijn greep als een losse zak aardappelen.

Zijn hand ging van mijn schouder naar mijn elleboog en ik werd er geirriteerd van. Ik kon het niet uit staan.

Zijn arm ging weer omhoog om het rondje opnieuw te maken toen ik hem tegen hield. Ik keek strak naar zijn hand en stopte hem met de kracht die nu toch al niet zo onontdekt meer was. Vince probeerde zijn arm te bewegen maar het lukte hem niet.

"Los." Zei hij streng. Maar ik bleef vasthouden. Mijn hoofd bonkte zo hard dat ik het gevoel had dat Vince het zou kunnen horen.

"Wat zei ik, loslaten. "

Mijn hoofd bonkte zo hard en zwarte vlekken begonnen zich voor mijn ogen te vormen. Zijn arm trilde toen even voordat ik mijn concentratie over zijn arm los moest laten om niet flauw te vallen.

Ik had moeite om bij bewust zijnte blijven. Ik had mijn kracht nog nooit zo vaak op een dag gebruikt. Ik had het zelfs maar één enkele keer gebruikt, maar ik was sterker geworden. Ik kon eerst amper een kopje laten zweven. Ik vond het eng en wou er niks mee te maken hebben.

Ik voelde Vince iets uit zijn zak pakken en het onder mijn schuiven. Ik dacht dat hij me ging bedwelmen maar zag dat hij mijn neus afvoog.

Er zat bloed op het doekje.

Heeiheeii weer een hoofdstuk.
Neeee het is haar mate niet gelukt, maar wat had ze liever gewild denken jullie?

Laat me even weten in de comments! Love you all Xx