The Run

Hoofdstuk ~ 22

"Dit is Alice. Alice, dit zijn mijn vrienden. Paco, Lucas, Noah en Achmed." Hij wees de jongens een voor een aan.
Ik keek hem met een opgetrokken wenkbrauw aan toen hij mij een geïrriteerde blik toezond.

"Hallo." Zei ik maar ongeïnteresseerd.

"Alice is een beetje moeilijk aan het doen, dus leek het mij een verstandig idee die energie wat nuttiger te gaan gebruiken." Zei hij met een wat duisterdere grijns dan dat ik van hem gewend was.

Vince trok mij de vechtkooi uit en gooide mij op een paar sparmatten.
Ik gromde boos en mijn uitgebluste ogen gloeide weer felblauw, wat een indrukwekkende reactie van de andere opleverde. De andere halfbloeden schrokken een beetje en keken mij nu nog nieuwschieriger aan dan daarvoor.

"Lucas, aan jouw de eer om te beginnen." Lucas had wit blond haar en heldere blauwe ogen die duivels keken.
"Medeh." Zei hij enkel.

De halfbloed naast hem stapte de spar mat op. Hij had een donkere huidskleur en een indrukwekkend sterk lichaam. Ik werd zenuwachtig.
"Val aan."

Mijn spieren spanden zich strak aan en ik stond klaar om weg te duiken voor spontane bewegingen.
Medeh keek achterom naar de jongen die hem de bevelen uitdeelde. Hij was het er zowaar niet mee eens.
"Nu!" Riep Lucas hard.

Voor ik het wist sloeg ik dubbel door de trap in mijn maag. Ik hapte naar adem en keek geschokt naar voren.
Medeh kwam op mij afgestormd en ik strompelde de mat af.

Medeh stopte en keek mij vanaf de rand van de mat aan.

"Zei ik stoppen?" Riep Lucas kwaad.

"Meneer, de mat is-" zei Medeh met een Frans accent, maar Lucas onderbrak hem alweer.
"Vandaag niet Medeh, je stopt pas als ik zeg dat je stopt."

Ik keek Medeh angstig aan terwijl hij tevergeefs zijn ogen sloot.
"Je suis désolé, -het spijt me-."

Hij stormde op mij af en voordat ik zijn aanval kon blokkeren, knalde ik hard tegen de betonnen muur aan. Mijn hoofd had de klap opgevangen en mijn blikveld was wazig.
De adrenaline liet mij mezelf van de muur af schrapen zodat ik de vuist van Medeh kon ontwijken.

Ik dook onder zijn arm door en rende van hem vandaan. Ik keek naar boven en zag tot mijn verbazing dat het bedekt was met riemen, hengsels, buizen en andere voorwerpen waar je aan kon klimmen.
Maar voordat ik de kans had om een plan te bedenken, voelde ik hoe Medeh mij onderuit haalde.
Ik tuimelde over de grond heen.
Ik voelde een tweede trap in mijn maag en hapte naar adem terwijl Medeh mij omhoog trok en naar de muur gooide.
Met een klap kwam mijn lichaam tegen de muur aan. Ik zag Medeh opnieuw op mij aflopen. Mijn hoofd voelde licht aan en mijn blikveld begon te draaien.
Met al mijn concentratie focuste ik mij op Medeh die nu nog maar enkele meters van mij verwijderd was.

Ik keek hem doordringend aan en focuste mijzelf nog maar op een ding.
Medeh stopte voor mij en keek mij onderzoekend aan.

"Medeh, wat zei ik!" Riep Lucas boos.
Medeh stond op het punt mij een volgende trap te verkopen, maar ik was hem voor.
Ik drukte mijzelf rechtop van de vloer, zette mijn hand op zijn buik en liet alle energie stromen.
De kracht die ik al die tijd had verstoten omarmde mij en ik voelde mij voor het eerst in tijden in controll.

Medeh vloog de ruimte door en landde tegen de andere muur aan die zo'n twintig meter verderop stond.
Ik liep meteen zijn richting op en stond binnen enkele seconden voor hem. Hij keek mij eerst angstig aan, maar zijn blik veranderde.

Ik had een vragende frons in mijn gezicht staan en wachtte zijn handeling af.

"Nooit gedacht dat ik U mee zou mogen maken, enfant de la lune"
Hij drukte zichzelf van de muur af. Ik stond klaar om weg te rennen, maar in plaats van aan te vallen deed hij iets heel opmerkelijks.

Hij ging op een knie voor mij zitten. Stak één hand naar mij toe en liet de ander achter zich hangen om vervolgens te buigen.

Ik stapte verbaasd naar achter, niet begrijpend wat de man voor mij bedoelde.
Ik draaide me om naar Vince en de andere. De jongens keken mij verbaasd aan. Lucas liep boos mijn richting op. Ik stapte ver van hem vandaan maar hij liep door naar Medeh.

"Wat had ik gezegd, kan die stomme Franse kop van jou dan helemaal niks?" Hij haalde een opklapbare stok uit zijn zak en ging dreigend voor Medeh staan. Hij maakte aanstalten om zijn slag te slaan, maar voordat de stok naar beneden zwaaide pakte ik deze vast. Lucas keek verbaasd en woedend mijn kant op terwijl hij zich nijdig mijn kant op draaide.

Ik keek hem boos aan terwijl ik de stok nog steeds tegen hield.
"Alice" schreeuwde Vince woedend, maar ik keek Lucas enkel boos aan en staarde net zo uitdagend terug als de idioot die voor mij stond.

"Dus jij denkt mij te slim af te zijn?" Zei Lucas nijdig.
Ik zei niks terug en voor ik het weet had Lucas de stok los getrokken en tegen mijn hoofd afgeslingerd.
Ik viel op de grond en hoorde vage stemmen om mij heen.
Ik probeerde mijn blikveld te stabiliseren. Ik zag hoe Luca mij naar Vince sleurde en mij hardhandig voor zijn voeten neer gooide.
Ik keek hem boos aan, maar een pijnlijke golf van elektriciteit gleed voor de zoveelste keer door de halsband.

"Doe dat-."

Er volgde nog een schok en ik schreeuwde terwijl ik spastisch over de grond schoof.

"-Nooit meer."

Een volgende schok. De tranen gleden langs mijn woedende ogen terwijl ik nog net de contouren van de gestaltes voor mij kon onderscheiden.

"Is dat duidelijk?"

Riep Vince hard. Ik trilde van top tot teen. De woorden kwamen amper binnen en ik geconcentreerde mij enkel nog op bij bewustzijn blijven.

Ik hief mijn hoofd op en sprak mijn woorden.
"Wat jij bent, is een imbeciele, sadistische idioot."
Een volgende schok gleed door mijn lichaam terwijl de tranen als een waterval langs mijn gezicht op de koude vloer vielen.

"Zoals jullie zien, ga ik niet voor standaard." Zei Vince lachend tegen zijn vrienden.

"Fase één is niet genoeg voor ons kleine wolfje." Grijnsde hij.
Ik slikte zenuwachtig, dit kon niet goed zijn.

Heeiheeii hier het tweede deel van de dag, ik hoop dat jullie het nog een beetje leuk vinden, ik nog altijd wel om te schrijven duss tot snel weer!
SanneeXD