The Run

Hoofdstuk ~ 24

Verschrikt stond ik snel op.

Vince keek van mij naar Medeh en weer terug naar mij. Hij keek boos en verward en probeerde de situatie in te schatten.

"Wat is hier aan de hand?" Riep Vince opnieuw boos.

"Niks meneer, we-" Medeh werd al snel afgekapt. 

"Nee geen smoesjes, wat waren jullie aan het doen?" Medeh zocht naar woorden.

"Medeh moest mij naar beneden brengen, maar ik werkte niet mee. Hij probeerde mij over te halen dat ik moest luisteren naar jou, Vince, en het een slecht idee zou zijn dat opnieuw niet te doen." Zei ik koeltjes terwijl mijn hartslag van mijlen ver te horen was.

Vince keek mij lang en zoekend aan terwijl ik met een rechte blik terug staarde.

"De volgende keer luister je en als het te lang duurt.." Er ging een schok door mijn 'ketting' heen en ik kreunde toen ik op een knie zakte. Boos keek ik hem aan, mijn ogen gloeden weer en ik kon er niets tegen doen. 

"Lopen!" Riep Vince terwijl hij de kamer verliet. Medeh hielp mij overeind en keek mij medelevend aan. Ik knikte dat het oké was en liep samen met Medeh de kamer uit, de trappen af en weer terug naar die vervloekte kelder. Het rook ongewoon chemish toen ik de kelder binnen liep, ik herinnerde mij de geur niet. 

Na weer vele hoeken omgeslagen te hebben, kwamen we bij een gesloten deur die gecodeerd was met een zes cijferig getal. Vince toetste een code op het display naast de deur wat ik niet kon zien en de geur vloog mijn neus binnen. Ik stormde op topsnelheid langs Vince heen en keek de ruimte door. Daar, aan een ketting van ongeveer een meter gelijk links van de deur, sprong een kleine pup in de ronte. Een kleine rode pup die mijn naam schreeuwde. 

Ik stormde op Angel af en nam haar in mijn armen. Ze legde haar kopje in mijn nek. "Ik heb je zo gemist!" riep ze terwijl ze mijn wang volledig aflikte. Iklachte. "Ik jou ook kleintje." 

Iemand achter mij schraapte zijn keel en ik keek achterom. Ik had nog helemaal niet gezien dat er een grote bank in de ruimte stond waar de vrienden van Vince op zaten terwijl ze naar mij keken. De halfbloeden die gister ook aanwezig waren stonden tegen de muur aan en keken mij vriendelijk maar meelevend aan. De rest van de ruimte bestond uit matten, obstakels een klim muurtje en hindernissen. 

"Oke, Alice, Leg de pup neer." Begon Vince rustig. Ik keek hem aan alsof hij gek geworden was. "Alice," Zei hij dreigend. Ik gromde laag als antwoord. 

"Zoals je wilt." Zuchtte hij. Vince klikte op zijn horloge en een schok ging door zowel mij als Angel heen. Ik liet Angel snel los zodat zij niet langer onder stroom zou staan. Vince pakte mijn schouder en duwde mij naar achter waar twee van zijn vrienden mijn armen op de rug draaide en op de grond lieten zitten. Ik probeerde los te komen, maar kon geen kant op.

Vince liep naar angel toe en pakte haar op bij haar nekvel. Met angstige ogen keek ik toe.

"Je hebt nu twee keuzes. Of je luisterd zonder énige tegenspraak, of je kleine vriendinnetje hier zal die kleine pootjes niet meer kunnen bewegen." Angel spartelde in de lucht en ik kon enkel toe kijken hoe deze idioot mijn enige zwakte tegen mij gebruikte. 

Ik knikte enkel en was stil. Vince grijnsde alleen maar. 

Vince liet Angel abrupt los waardoor ze op de grond viel en een kleine piep liet horen. Ik werd boos en probeerde mijn armen woest te bevrijden. 

"Wat zei ik nou? geen tegenspraak." Riep Vince geïrriteerd.
"Ik spreek je toch niet tegen!" Riep ik gefrustreerd. Vince grimgraste. "En geen bijdehante opmerkingen, schoonheid." 

Ik rolde met mijn ogen, maar staakte mijn poging om te ontsnappen. Ik keek bezorgd naar Angel. "Oke, laten we beginnen."

Ik werd losgelaten en stond abrupt op. Paco, een van de vrienden van Vince, stond ook op en keek naar achter. "Mathias!" Riep hij. Een van de halfbloeden die gister ook bij hem had gestaan duwde zichzelf van de muur af en kwam naast hem staan.