The Run

Hoofdstuk ~ 28

Ik kon het gevoel niet van mij afschudden. Hoe hard ik het ook probeerde, en hoe onnozel ik mijzelf ook vond. Knagend vrat het aan mijn hersenpan; en ik was beschaamd om de gedachte.

Ik voelde mij beledigd.

Ik lag met mijn snuit op het tapijt. Ik had al twee keer moeten niezen door het stof wat gevangen zat tussen de geweven draden, maar toch tilde ik mijn kop niet op.

Vince had mij opgedragen te veranderen. Ik reageerde blijkbaar te laat want binnen een paar seconden voelde ik een schok door de vervloekte halsband stromen die mijn lichaam liet trillen.
Mijn huid werd bedekt met een sneeuw witte vacht en mijn botten kraakte terwijl zij zich opnieuw in elkaar schoven. Mijn schreeuw veranderde in gepiep en voor ik het wist lag ik op de grond in de vorm waar ik mijzelf om haatte. Enkel mijn ogen leken net te zijn veranderd. lichtgevend blauw, Als het licht van de maan in het duister.

Iedereen had met uitpuilende ogen gekeken hoe ik daar mijn tranen moest bedwingen. Ik stond op en keek de mensen maar een beetje aan. Ik wou alleen maar dat deze avond snel voorbij zou zijn.
De mensen waren een andere kamer binnen gelopen. Vince had mij verteld om in de kamer bij de haard te wachtten tot ze klaar waren met avond eten.

Ik lag hier nu al een half uur en had al niet meer in de gaten gehad dat de andere halfbloeden ook nog in de kamer aanwezig waren. Ik hief mijn kop en keek ze abrupt aan.

"Ik denk dat de kust veilig is, voor nu."
Zei Medeh zachtjes.
Allen kwamen ze op mij afgelopen. Medeh was de eerste die naast mij op de grond ging zitten. Mathias kwam aan mijn rechter zijde zitten terwijl Roan in kleermaker zit tegenover mij plaats nam. Oliver zakte neer tot zijn hurken en begon met spreken.

"Ik heb de planning nogmaals nagekeken. Onze ontsnappings poging zal plaatsvinden tijdens het feest wat in drie dagen gehouden zal worden." 
Uit de binnenzak van zijn pak verscheen een opgevouwen vel papier. 
"De gasten zullen binnen komen via de grote poort en door de hal de concertzaal inlopen." Zei hij terwijl hij vluchtig het papier ontvouwde. Hij had een kleine plattegrond gemaakt van de begane grond van het herenhuis en wees de ingang van de zaal aan met zijn wijsvinger. 

"Nu zal er veel beveiliging aanwezig zijn waaronder, wij. Hoogstwaarschijnlijk worden we opgezet om zij ingangen te bewaken. Zowel hier..-" Olivier wees naar een verdikte lijn op de plattegrond die aan de zijkant van de zaal getekend was. "-Als hier."
Hij wees naar een kleine verdikking aan de achterzijde van de zaal. "Wel, de grote zij ingang zal volledig in het zicht zijn zolang er geen versiering hangt. Dit zal dus een laatste optie zijn terwijl de podium deur..-" Hij wees weer naar de verdikking op de plategrond aan de achterzijde van de zaal. "- Volledig uit het zicht zal zijn. Het podium met orkest zal de afleiding voor ons regelen. Het enige probleem zal zijn, hoe wij ongezien achter het podium kunnen komen." Hij gleed met zijn vinger van de zij ingang naar de podium deur.
"Binnen vijf tot tien minuten zullen we gemist worden, en dit zal tevens minder tijd betekenen voor jou, Alice."

Ik knikte langzaam met mijn kop. "Maar hoe krijgen we Alice uit het zicht, de aandacht zal volledig op haar gericht zijn." Zei Roan met een monotone toon in zijn stem. Er was iets mis, maar ik kon niet vinden wat het was. "En waar kunnen we het gebouw uit als we de zaal verlaten hebben?" Vroeg Mathias bezorgd.  "Uiteindelijk zullen we via de tuin moeten vluchtten. De hoofdingang zal onze ondergang worden tenzij we zamen met de ghasten de tuin in kunnen. Uiteraard zal deze open staan voor ghasten mits het droog blijft." Attendeerde Medeh. 

"Mijn voorstel is om als eerste de podiumdeur te proberen en vervolgens via de keuken en opslag ruimte naar buiten kunnen. Vervolgens zullen we langs de poort naar buiten moeten aangezien je in het donker niet tegen het hek wilt rennen of het parcour op stuiteren en struikelen in het donker." Zei oliver vastberaden.