Unicode...
မျက်နှာဖုံးနှင့်ချစ်သူ
Part-9
ကျလာသည်မျက်ရည်ကို ကြယ်လေး ကျေနပ်စွာသုတ်ပစ်လိုက်သည် သူရှာသမျှရသည့်ပိုက်ဆံကို သူ့အခန်းထဲကစုဘူးလေးထဲ တွင်ထည့်ထားလေသည်...အပြင်ထွက်တိုင်းအခန်းတံခါးကိုသော့ဖြင့်သေချာခတ်ထားလေသည်...
ဘာလို့လဲဆိုတော့မေကြီးဝင်ကြည့်ပြီးသူ့ကိုဆူလျှင်သူ့ရည်မှန်းချက်မပြည့်တော့မှာသူစိုးရိမ်ပါသည်...
ညနေပိုင်းသို့ရောက်သော်...မယ်သည်...
" မေကြီး မယ့်ကို မုန့်ဖိုး ငါးထောင်လောက်ပေး
ပါလားဟင်း..."
ဒေါ်မိုးခင်က တစ်ခါမျှမုန့်ဖိုးတစ်တောင်းတတ်သောသမီးဖြစ်သူကိုအံ့သြမိသွားသည်...
" ဘာလို့ဖို့လဲမယ်..."
" ဟိုလေး မေကြီး မယ်လေး ဟို..."
" ကဲပြောမှသာဖြင့်ပြောစမ်းပါ..."
" မနေ့ကလေး မယ့်ကိုကူညီပေးတဲ့အစ်ကိုကို
မုန့်ဝယ်ကျွေးမလို့ပါ..."
" သူကဘယ်မှမို့လို့လဲ..."
" ၈နာရီလောက်အိမ်ရှေ့ကိုလာမယ်တဲ့..."
" ပြီးတာဘဲ ဒါပေမဲ့ ခေါ်တဲ့နောက် လိုက်မသွား
ရဘူးနော..."
" ဟုတ်ကဲ့...ကဲရော...၁၀၀၀၀ယူ လိုက်"
" ကျေးဇူး ပါနောမေကြီး"
မယ်သည် ပျော်သွားပြီးမုန့်ဆိုင်သို့သွားလေသည်...ထိုအစ်ကိုစားတတ်သည့်မုန့်ကိုမသိသောကြောင့်သူများစားသည့်မုန့်များထဲမှအကောင်းဆုံးများကို ရွေးဝယ်လိုက်သည်....
" အကြီးဘယ်လောက်ကျလဲ"
" ၄၅၀၀၀ဘဲ မယ်လေး ဒီလောက်အများကြီး
ဘာလုပ်ဖို့တုန်း..."
" ဒီလိုပါဘဲ..."
" ဟုတ်ပါပြီး..."
သူမျာလျှောက်ကြည့်သော် စျေးပေါသည့်လက်ပတ်လေးကိုတွေ့သွားသည်...
" အကြီး ဒီပုလဲနက်လက်ပတ်က
ဘယ်လောက်လဲဟင်း"
" တစ်ထောင့်ငါးရာ မယ်လေး"
" မယ် ယူမယ်အကြီး..."
သူမ မုန့်အချို့နှင့်ထိုလက်ပတ်ကိုဝယ်လာပြီးပြန်လာသည်...
၄နာရီခွဲသာရှိသောကြောင့် ဘာရန်ကိုမှသူမ မကြောက်ရပါ..အိမ်ပြန်ရောက်သော်
YOU ARE READING
မျက်နှာဖုံးနှင့်ချစ်သူ
Romanceဇာတ်က အစပိုင်းအေးပေမဲ့ နောက်ပိုင်းဆို စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းမှာပါ... ဒီဇာတ်လမ်းက ခါတိုင်းရေးတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေထက်ပို ရှည်ပါတယ်...
