Unicode...
မျက်နှာဖုံးနှင့်ချစ်သူ
Part - 17
မယ်သည်ပြုံးလိုက်မိသည်...နေ့လည်က ကြက်
သားဟင်းလာ၍ကျွေးသည်မို့ ရှိုန်းကို သူမကျေးဇူးတင်မဆုံးပါ...သို့သော်ထိုကျေးဇူးတင်စကားကိုသူမထုတ်ပြောမည်မဟုတ်ပါ...
သက်ထားသည် ရည်ထွေးနှင့်အသုတ်စားရင်း
" ငါ...အဲ့ဒီအသစ်ရောက်လာတဲ့ ကောင်မကို
လုံးဝ ကြည့်မရဘူး..."
" ဟုတ်ပါ့ သခင်မကြီးကို ဘယ်လိုတွေတောင်
စည်းရုံးထားမှန်းမသိဘူး...နော"
" ဒီကောင်မ သခင်လေးကို အပိုင်ကြံနေတာ
ဖြစ်မယ်..."
" အလကားပါ သက်ထားရယ်...သခင်လေးက
အချိန်တန်ရင် မမလေးညှက်ဖြူနဲ့ဘဲ
လက်ထပ်ရမှာ..."
" မမညှက်ဖြူပြောမှဘဲ အခုမှငါတွေးမိတယ်"
" ဘာများလဲ "
" မမလေး ညှက်ဖြူ လာရင် ငါတို့ယဥ်ကျေးမယ်
ကို တွန်းပို့ပေးရမယ်..."
" အဟွန်း သက်ထားနင်ကသိပ်ပြီးဉာဏ်ပြေး
တာဘဲ..."
" ငါဘဲလေးဟား..."
မယ်သည် ထမင်းစားပြီးသော် ဝတ္ထုစာအုပ်တစ်အုပ်ကိုထိုင်၍ဖတ်နေသည်...ဇလပ်သည်...
" ဟဲ့ မယ် နင်ဘာတွေဖတ်နေတာလဲ..."
" ဝတ္ထုဖတ်နေတာဟ"
" ဪ...ဖတ်လို့ကောင်းလား..."
" အင်းကောင်းသားဘဲ..."
" ငါမေးစရာရှိလို့..."
" အင်း မေးလေးဇလပ်..."
" နင်ရည်းစားထားဖူးလားဟင်း..."
" ရည်းစား မထားဖူးဘူးဟ..."
" အို...နင့်ရုပ်ရည်နဲ့ဖြစ်နိုင်ပါ့မလား..."
" တကယ်...ငါမထားဖူးဘူး...ကျောင်းနဲ့အိမ်ဘဲ
နေ့တိုင်းကူးနေတာလေး...ပြီးတော့ပိုက်ဆံမရှိတဲ့
အသိုင်းအဝိုင်းကဆိုတော့ ပိုဆိုးပေါ့"
" ထားပါတော့..."
" နင်ကဘာမေးချင်လို့လဲ"
" ထွေထွေထူးထူးမဟုတ်ပါဘူး...အချစ်ဆိုတဲ့
စကားလုံးရဲ့အဓိပ္ပါယ်ကိုသိချင်ရုံပါ..."
YOU ARE READING
မျက်နှာဖုံးနှင့်ချစ်သူ
Romanceဇာတ်က အစပိုင်းအေးပေမဲ့ နောက်ပိုင်းဆို စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းမှာပါ... ဒီဇာတ်လမ်းက ခါတိုင်းရေးတဲ့ဇာတ်လမ်းတွေထက်ပို ရှည်ပါတယ်...
