Chapter 11
"It's time to remove the blindfold." bulong ni Travis sa tenga ko, ramdam ko pa ang mainit niyang hininga sa leeg ko at nakikiliti ako. Bigla tuloy akong tinaasan ng balahibo.
Lumunok ako. "Anong pakulo ito, Travis?"
He grinned. "This is just the beginning." sabi niya sabay tanggal sa blindfold ko, saktong iyon ay biglang isa-isang umilaw ang mga makulay na ilaw sa paligid hanggang sa bigla kong nakita ang isang helicopter sa gitna.
"Let's go!" Excited na sabi ni Travis sabay hila sa aking kamay, "we're going to ride on that."
Nanlaki ang mata ko. I'm afraid of heights! I can't!
Umiling ako. "I thought we are only going to have a dinner?"
"Of course, we will have a dinner." Ngisi ni Travis. "Don't tell me Mrs. Javierres is afraid of heights, well what can I say? She's still just a girl after all." He provoked.
I gritted my teeth, "okay, fine!" Sabi ko at nagpadyak na sumakay sa helicopter, hindi ko napansin na may piloto pala doon. "And don't call me Mrs. Javierres!"
"Let's start the ride!" Hiyaw ni Travis nang nakasakay na kaming pareha, pinagpapawisan na ako nang malamig lalo na nong naramdaman ko ang paglipad ng helicopter, lumunok ako at saka ko mariing pinikit ang aking mga mata.
Biglang bumilis ang pintig ng puso ko ng hawakan ni Travis ang kamay ko, "there's nothing to be afraid of. I'm just here." Pinisil pa niya ang kamay ko. Hindi ko alam kung bakit but I suddenly felt ease like I finally found my new home where I can live safe and sound, Travis' voice makes me feel calm. "Open your eyes, Kai. You have to see the view from here..."
Hindi ko alam kung bakit pero sinunod ko ang sinabi niya, humugot ako ng malalim na hininga at tumingin sa bintana ng helicopter, nanlaki ang dalawang mata ko at saka ako suminghap dahil sa gandang bumungad sa akin. The beauty overcame my inner fears.
The buildings were glowing, kita ko pa ang paggalaw ng mga maliliit na ilaw mula sa mga sasakyan. Wow. I can say that this city is beautiful at night dahil hindi kita ang mga basura, I scanned the entire place with amazement, it was a dark starry night and it feels like I'm in a fairy tale all of a sudden.
"Kai, look here!" Sigaw ni Travis, tumingin ako sa kanya, saktong iyon ay bigla akong nakarinig ng snapshot. He smirked at me. "Gotcha!"
Nanlaki ang mata ko nang napagtantong kinuhan niya ako ng stolen shot using his phone! Pinakita niya sa akin ang stolen shot, I thought I had a funny face but I was smiling like a princess sa picture. So I never bothered to make him delete it, maganda naman ako sa stolen shot.
Unti-unting lumanding ang helicopter sa rooftop ng isang building. "Getsuga Hotel?" Dito kami unang nag-date ni Travis though it was just a set up, and yeah, he owns this place.
Kumunot ang noo ko dahil nawawala ang pool. And that's when I realized that the pool was below me and Travis, I was standing on top of a glass floor where the helicopter is parked and below it was the pool.
Ilang milyones kaya ang nagastos ng lalakeng ito para lang sa pool na ito?
"So, shall we have our dinner?" Sabi ni Travis.
Tumango ako.
Umupo na kami sa isang table, hindi ko namalayan na kaming dadalawa lang pala sa rooftop. "Asan yong mga waitresses?"
Travis smiled. "They are not needed because today, I serve the princess." Sabi niya sabay alalay sa akin.
"You don't have to do this, Travis. I can serve myself."
Umiling siya. "Don't take away my part."
I sighed. Makakain na nga lang! Nakakagutom ang mga nakahanda eh.
~*~
Pinunasan ko ang aking mga luha, "T-Tr-"
"Sssh..." pagpapatahimik niya sa akin. "Magpapabili na lang ako ng bagong doll mo, huwag ka nang umiyak Kai, ok?" He smiled. "Don't cry, don't, don't, don't cry..." sabi niya at saka niya ako hinila para yakapin.
I nodded.
Bigla akong napamulagat. Hindi ko namalayan na nakatulog pala ako sa gitna ng dinner date namin ni Travis, must had been because lately I'm not getting enough sleep.
I had a strange dream again of me when I was young and a boy with a blur face.
Tumingin ako sa gilid ko, it was Travis staring at me. Nagulat ako nang lumapit siya sa akin and then wiped something beside my lip. "May laway. So naglalaway ka pala kapag tulog ka?" Pang-asar niya sa akin.
Namula agad ang pisngi ko, "w-whatever!" Hirit ko.
He laughed.
Tumigil ako sa paghirit at saka ako tumitig sa tumatawang Travis. He laughed? Why am I so shocked of this? Ah! Siguro hindi lang ako sanay na makita ang ganitong side ni Travis Javierres, after all, this guy is a billionaire who bears the tattoo that changed my life.
"It's already late so we'll just check-in here." Sabi ni Travis at saka siya humikab.
