De vuurprinses (Dutch Nederlands)

Hoofdstuk 10.

Lady Sophia was extatisch van blijdschap en dat bleek ook. ‘Mijn lieve kind, ik heb zo ontzettend blij dat ik je nu mag aanschouwen en je gezond bent.’ Ze nam haar handen in de hare en glimlachte. ‘Ik hoop dat het leven niet te moeilijk voor je is geweest, gezien het feit dat de toekomst die je eigenlijk had moeten hebben zo anders was dan wat je hebt meegemaakt.’ 

De vrouw was een toonbeeld van deugdzaamheid dacht ze, haar staalgrijze haren zaten opgestoken in een formeel model en haar donkergroene japon straalde waardigheid uit. Vroeger was ze vast een goede raadvrouw geweest aangezien lady Sophia haar ogen een scherpe blik hadden en getuigden van wijsheid.

‘Dank u, het is allemaal goed geweest en ik ben grootgebracht in een liefhebbend gezin.’

‘Ik hoorde van lady Constance dat u al deze tijd woonachtig bent geweest bij zigeuners, dat had ik nooit kunnen bedenken. Uw toekomst zal erg anders zijn dat wat u altijd gewend bent geweest, uw verloofde zal opgelucht zijn dat u nog in leven bent.’

‘Mijn verloofde.’ Ze moest er niet aan denken, niet alleen was ze nu een prinses met alle verantwoordelijkheden van dien maar ook ineens verloofd met een volslagen vreemde.  

‘Ik was nooit van plan om te trouwen.’ Zei ze simpelweg. ‘Het zal me tijd kosten om te accepteren dat ik een verloofde heb die ik nog nooit heb gezien en waar ik niets van weet.’

Lady Sophia glimlachte. ‘Dat kan ik me voorstellen, maar aan die laatste kunnen we wel wat doen, zal ik u vertellen over prins Brennen?’

‘Dat zou ik waarderen.’ Zei ze, terwijl ze liever aan iets anders zou denken dat het hebben over degene met wie ze de rest van haar leven zou moeten delen en kinderen mee moeten krijgen, wat als ze echt niet bij elkaar pasten en ze zich niet tot hem aangetrokken voelde?

Maar veel mogelijkheid om er niet aan te denken kreeg ze niet aangezien lady Sophia begon met vertellen over de prins.

Zo leerde ze dat hij vijf jaar ouder is dan zijzelf, in het leger van Veloria had gediend en een juiste opvoeding heeft genoten.

Trots vertelde lady Sophia dat prins Brennen een toonbeeld van adel was, vriendelijk en hoffelijk tegenover iedereen.

Wat ze hoorde maakte haar gevoel niet beter, ze had al wel verwacht dat hij goed opgevoed zou zijn. Wat de vrouw vertelde was niet wat ze wilde horen. Wat voor gevoel zou hij haar geven? Zou hij op haar neerkijken om de opvoeding die zijzelf had gekregen? Medelijden met haar hebben of haar net zo laten walgen zoals ze van Daro walgde? Op deze vragen zou ze alleen antwoord krijgen als ze hem leerde kennen.

Het waren angsten zoals ze deze nog nooit eerder had gevoeld, nog nooit had ze overwogen om te trouwen, ze was immers ook nog nooit verliefd geweest op iemand. Ze was er nog niet uit hoe ze deze situatie aan zou pakken en of ze eronderuit kon komen.  

Maar toen ze hoorde dat ze een prinses was en de bijbehorende plichten hiervan op zich moest nemen hoefde ze niet lang na te denken. Tijdens de tocht door Martora had ze de pijn en ellende gezien die de mensen van haar land doormaakten en ze wilde hen allen helpen door haar verantwoordelijkheid op zich te nemen en het land beter te maken. Darag Martor had haar ouders vermoord en haar land verwoest met zijn tirannie.

Om het land terug te winnen zou ze bondgenoten moeten hebben en sterke verbindingen moeten maken om het land te houden.

Het was verbazingwekkend hoe snel ze deze beslissing had gemaakt. Hoe haar kleine droom van bloemen laten groeien en gedijen was veranderd in de grote droom dat ze een land weer tot bloei kon laten komen en welvaart brengen.

Toen ze zich dat als doel had gesteld was ze bij lady Constance gaan leren over alles wat ze nodig zou zijn om een land te regeren.

Constance vond het prachtig en hielp haar overal waar mogelijk was.