De vuurprinses (Dutch Nederlands)

Hoofdstuk 18.

‘Met geen mogelijkheid zal ik ooit zijn vrouw worden.’ Riep ze woedend uit en stond op. Ze begon te ijsberen door het kantoor heen voordat Brennen haar tegenhield. ‘Ik gooi mezelf nog liever van een klif af.’

‘Stop Elisara. Dit is goed nieuws.’

‘Wat? Goed nieuws? Hij heeft besloten dat ik maar zijn vrouw moet worden.’ Riep ze uit.

Brennen grimaste bij het idee dat ze iemand anders zijn vrouw zou worden en stiekem deed dat haar goed. Hij was jaloers.

‘Het goede nieuws is dat je niet zult worden gedood door een van zijn ingehuurde mannen.’ Zei hij met een opgeluchte glimlach.

‘Nee, alleen maar gedoemd tot een leven vol misère zodat hij MIJN koninkrijk kan blijven tiranniseren.’ Ze kon niet geloven dat hij hier blij mee was.

‘Dat zullen we nooit laten gebeuren. Mijn vader is een geniale tacticus en heeft al een strategie bedacht hoe dit opgelost kan worden. Elisara, het houdt alleen in dat we eerder moeten trouwen.’ Glimlachte Brennen en keek haar aan met een gezicht vol zelfvertrouwen.

Ze wilde zijn blijdschap niet de kop in drukken maar zei duidelijk. ‘Er is nog helemaal geen sprake van trouwen Brennen. Ik ken je nog maar pas en je hebt me nog niet eens officieel gevraagd om je vrouw te worden.’ Dat laatste had ze niet willen zeggen maar het floepte er toch uit. Ze had het eerder ook gedacht want dat iemand er zomaar vanuit zou gaan dat ze zich in het echt zouden verbinden zonder dat ze hier een keuze in had gehad maakte dat ze op haar teentjes was getrapt. 

En nogmaals, ze kende hem nog maar kort en alhoewel ze zich erg tot hem aangetrokken voelde waren er nog veel facetten van hem die ze nog lang niet kende.

‘Wil je dat ik dat doe?’ Vroeg hij haar met een verbaasde blik in zijn ogen.

Ze zuchtte en ging met haar hand door haar haren. ‘Ik weet dat ik dat nu nog niet wil maar mocht het uiteindelijk zover komen dan wil ik wel gevraagd worden in plaats van dat ervan wordt uitgegaan dat het zo zal gaan.’

Brennen keek haar met een broeierige blik in zijn ogen aan en stond op. ‘Als het zover komt dan zal ik het onthouden.’ 

Hun gesprek werd afgekapt toen de deur werd opengegooid en koning Marius kwam binnengelopen.

Hij keek Elisara met een opgelucht gezicht aan. ‘Gelukkig, jullie zijn binnen. We maakten ons al bezorgd.’ Daarna keek hij zijn zoon verwachtingsvol aan. ‘Heb je het haar verteld?’

‘Alleen nog maar dat de koningin van Martora is overleden.’ Zei Brennen direct.

‘Wacht, er is meer?’ Vroeg ze hem verbaasd.

‘Ga zitten lieve kind. Want het is geen goed nieuws.’ Zei koning Marius en ze deed wat haar was gevraagd en Marius ging naast haar zitten.

‘Van onze informanten hebben we gehoord dat koning Martor al zijn legers klaarmaakt om bij ons in Veloria binnen te vallen, er zal een oorlog komen als jullie je niet verenigen en daardoor ervoor zorgen dat het Trivaanse gedeelte van Martora in opstand komt tegen deze wreedheid van de koning.’  

‘We moeten trouwen?’ Vroeg ze de koning verbaasd. Hij legde een hand op haar knie en keek haar bezorgd aan. ‘Er is geen sprake van dat je zo snel zult moeten trouwen. Een huwelijksaankondiging zal voldoende zijn. In deze periode kunnen jullie elkaar goed leren kennen en vervolgens besluiten om bij elkaar te blijven of om voor een ander te kiezen.

Alleen al het verbinden van jouw naam aan de onze zal ervoor zorgen dat de bevolking van Trivand hun heil bij jou zal gaan zoeken aangezien jij de rechtmatige erfgename bent van de Trivaanse troon.’