De vuurprinses (Dutch Nederlands)

Hoofdstuk 15.

Het was haar eerste echte kus en deze overtrof al haar verwachtingen.

Bij het eerste contact was zijn kus hard maar toen hij voelde dat ze geen weerstand bood ontspanden zijn lippen zich en toen voelde ze het. De vlinders in de onderbuik waar de andere zigeunermeisjes vroeger altijd over opschepten voelde ze duidelijk. Ze werd zich nog bewuster van hem. Zijn harde borstkas die licht tegen haar aanduwde, zijn warme armen om haar heen, zijn handen op haar gezicht en in haar haren. Zijn lange gestalte die perfect paste bij haar lichaam, de heerlijke warme loomheid die zich van haar meester maakte. Ze voelde dit alles want haar denkvermogen was tijdelijk uitgeschakeld.

Hij voelde dat ze zich overgaf want hij draaide zijn hoofd en vervolgde zijn honingzoete overwinning.

Zijn mond opende de hare en zijn tong lokte haar uit om mee te dansen. Ze wist niet wat haar overkwam en zoals altijd liet ze zich door haar emoties beheersen. Ze voelde zijn schouders onder haar onderzoekende handen en de zachtheid van zijn haren langs haar ontdekkende vingers.

Ze werd warmer en warmer totdat ze op een gegeven moment een dwingend gevoel bij haar onderbuik had. Op een of andere manier wilde ze nog meer van hem voelen, proeven, ruiken of op andere manier ervaren maar ze wist niet hoe.

Toen hij het contact verbrak moest ze even stilstaan om niet meer troebel te zien en hij moest haar stabiliseren aangezien haar benen niet deden wat ze wilde.

Hij leunde dichterbij  en keek haar in haar ogen aan, met een hand raakte hij haar wang aan, die onmiddellijk heet werd.  

‘Gaat het weer?’ Vroeg hij haar met een vlaag van mannelijke trots in zijn stem.

Ze knikte want ze vertrouwde haar stem op dit moment niet.

Ze nestelde tegen hem aan en was verbaasd dat hij haar ruimte gaf en een stap achteruit deed.

‘Het spijt me schoonheid, maar als we dit nu nogmaals doen dan heb je echt geen keuzes meer.’ Zei hij met een gepijnigde, hese stem die er niets aan deed om haar warme lome gevoel te verminderen.   

Hij bood haar zijn arm aan en beduusd nam ze deze aan.

Eenmaal in haar kamer realiseerde ze zich dat hij niet mee was gekomen. Ze besefte zich ook wat hij had gezegd toen ze meer had gewild en wist niet goed of ze nu opgelucht moest zijn of hem de huid vol moest schelden dat hij haar met al deze emoties alleen liet.

Uiteindelijk besloot ze maar te gaan slapen. Morgen zou het er allemaal anders uitzien.