SESSİZLİĞİN YANKISI

GERÇEKLER

Şu bir ayda ilk kez yabancılığım yüzünü acımasızca göstermişti. Oysa ben tam da bu aileden biri gibi hissetmiş,onları kendi ailem yerine koymuştum. Ne kadar aptalcaymış. Yeni yeni fark ediyordum.Belki de iyi olmuştu. En azından gerçekler saklandıkları yerden tekrar gün yüzüne çıkıp hatırlatmışlardı.Kimsesiz bir zavallıydım. Giray ve Zehra sultanın hiçbir suçu yoktu biliyordum bunu ama yinede içimde olan bir şey onlarla ilgili şüpheye düşmemi sağlamıştı.Yeniden hastane odasında olmak canımı çok sıkıyordu. Beklide hastanede olmak değil de bu hastane odasında tek başıma olmak canımı sıkıyordu. Kendime bile ifade edemiyordum. Dışarıdan gelen ayak seslerine bakarsak üç kişi odama girecekti. Ya gözlerimi kapatıp uyuyor numarası yapacaktım ya da korkaklık yapmayıp yüzleşecektim.Korkak davranmıştım yeterince artık toparlanmalıydım.

"Derin hanım bugün nasılsınız?"Doktorun samimi davranışları bir nebzede olsa iyi hissetmemi sağlamıştı. Yavaşça doğrulmaya çalıştım. Sol kolumdan destek alıp doğrulmaya çalıştığımda başarısızlıkla sonuçlandı.

"Yardım edeyim."İki farklı ses ancak ikisi de aynı şeyi söylüyordu. Farklı sesin kime ait olduğunu bulabilmek için kafamı hafifçe sağa doğru çevirdim. Gözlerim anın şaşkınlığıyla açılıp büyüyünce kendimi toparlayıp dudaklarımda alaycı bir gülümseme oluşmasını sağladım. Hem bu hale gelmemi o sağlamış hem de yardım edebileceğini söylüyordu. Giray ise masum bir şekilde sormuştu. Ama bu kadar yeterliydi. Küçük şeyleri bile kendim halledemeyeceksem eğer ileride ne yapacaktım. Bu sefer kararlılıkla sol kolumdan destek alıp pekte rahat olmayan bir pozisyona geçtim. Ama yinede başarmıştım.

"İyiyim teşekkür ederim."Doktor hafifçe gülümsedi ve koluma bakıp bana onaylamayan bakışlarla baktı.

"Derin hanım kolunuz çok ciddi hasar almış. Size çok dikkat etmenizi söylemiştim.Ancak bir kazadır olmuş artık çok daha dikkat etmeniz gerekiyor. Kolunuzu bir ay boyunca çok az hareket ettirmeniz gerekiyor. Yemek yemek için bile başkasının yardımını almalısınız."Bu da ne demekti? Yemeğimi bile kendi başıma yiyemeyeceksem ne işe yarayacaktım?

"Ama bu nasıl olacak? Ne demek kolumu oynatamayacağım?"

"Derin hanım en başta uyarmıştım sizi ancak durumlar değişmiş gördüğünüz gibi dikkat etseydiniz eğer şu an kolunuzun iyileştiğini öğrenmek için burada olacaktınız. Şimdi lütfen itiraz etmeyin. Bu sefer dediklerime kesinlikle uyun."doktorun itiraz istemeyen ses tonu ve kelimeleri yeterince açıktı. Bana söyleyecek bir şey bırakmamıştı. Kafamı onaylar anlamda hareket ettirdiğimde beni ikna etmenin verdiği gururla kendinden emin bir şekilde gülümsedi.

"Merak etmeyin siz biz ona en iyi şekilde bakacağız."Girayın da sesi en az doktor kadar kesin bir tonda çıkmıştı. Giray yavaşça yanıma gelip elini omzuma koyup yanımda olduğunu belli ettiğinde ondan şüphe duyduğum için kendimi suçlu hissettim.doktor birkaç bir şey daha söyleyip odadan çıktığında odada sadece üçümüz kalmıştık. Bu adam kimdi? Neden benden bu kadar nefret ediyordu?Bu sorular tüm gün kafamda dolanıp durmuştu ancak tek bir cevap bile bulamamıştım.her şey eve gidince şekillenecekti.

"Ben çıkış işlemlerini halledeyim.Sen burada bekle meleğim."ismimin anlamını öğrendiği günden beri bana melek derdi. Beni sahiplendiğini hissederdim böylece.güzel bir duyguydu sahiplenilmek.

"Ama benim kimliğim yok Giray başın belaya girecek.Nasıl halledeceksin?"

"Merak etme sen ben hallederim. Sen hazırlan şimdi."Onu onayladıktan sonra Giray Yankıya bakıp gelmesini işaret etti. Yankı ise gelmeyeceğini anlatan bir el işareti ile karşılık verdi.

"Yankı benimle geliyorsun. Seni onunla tek başına bırakamam."

"Kes sesini Giray. Bu kıza hiçbir şey yapmayacağım. Ama seninle de gelmeyeceğim."Giray bana endişeyle baktığında sorun yok anlamında omzumu silktim. Bu adam umrumda değildi. İster burada kalır ister Girayla giderdi bu beni değil onu ilgilendirirdi.Giray endişeli bir şekilde odadan çıktığında sadece ikimiz kalmış. Boş bir şekilde yüzüme bakıyordu. Az önce umrumda değil mi demiştim? Ah ne büyük aptallıktı bu. Bilmediğim bir adamla Giray gelene kadar boş boş bakışacak mıydım? O an aklıma gelen fikirle kendi kendime gülümsedim. Giray az önce hazırlanmam gerektiğini söylemişti.