Bana göre her insanın var oluşunda bir neden vardır. Bu bir iş, bir kariyer ya da bir aile olabilir. Yaşadığım olaylara ve hissettiğim duygulara bakılırsa ben Deniz için yaratılmıştım. Bunu her şeye rağmen gözlerimde hep bir ışıltının olmasından anlayabilirdiniz. Onun yanındayken çevremdeki her şey farklı bir boyuta geçiyordu. Deniz'e olan kırgınlıklarım, çikolata rengi gözlerini görünce sanki gökyüzüne havalanıp bulutların arasında kayboluyordu. Ve ben gün geçtikçe Deniz'e bürünüyordum.
Hangi çift bunca yaşanandan sonra, yine birbirlerinde teselli bulabilirdi ki? Biz buluyorduk işte.
Deniz'le o kadını gördüğüm günün akşamı, acımızı birlikte atlatmıştık. Ondan sonraki günler ise buruk bir rüya gibiydi. Hem mutluyduk hem de bebeğimizin acısını yaşıyorduk. Şu an yaptığımın hata olduğunu biliyordum. Ama ne yapacağımı sorarsanız orası belirsizdi. O kadını hatırladığım her an kalbime bıçak saplanıyordu. Ve sonra Deniz bana sarılarak o bıçağı kanatarak da olsa çıkartıyordu. Deniz'in ihanetini yine Deniz'in yanında unutuyordum. Korkuyordum. Acaba asıl bizi sevebilecek miydik? Biz birbirimize sessizlikte aşık olmuştuk. Şimdi acılarımızda da aynı hisler olacak mıydı?
Bir süre, baya uzun bir süre o dağ evinde vakit geçirdik. Yalnız olmak bizi iyileştirmişti. Aslında biz daha yeni yeni tanışıyorduk. Ben yeni yeni Deniz'in içindekileri öğrenirken, o da beni anlamaya başlamıştı.
Ama artık okula dönme vaktimiz gelmişti. Merve abla elinden geldiğince devamsızlığı raporla halletmeye çalışsa da bir noktaya kadar halledebilmişti.
Ben eşyalarımızı toplarken Deniz de kahvaltı hazırlıyordu. Saat 6 olmalıydı. Gözlerimden uyku aksa da mecbur okula gidecektik.
Tüm eşyaları sonunda toplayabilmiştim. Ama bir dakika, bir şey eksikti. Ada?
Her yeri alt üst etsem de Ada yoktu. Merdivenlerden koşarak indim. Direk Deniz'in yanına yöneldim.
"Deniz Ada'yı-" Gözlerim bir an şaşkınlıktan fırlayacak gibi oldu. Deniz, Ada'yı kahvaltı masasında bir sandalyeye oturtturmuştu. Ve eline de bir çatal tutturmuştu.
Gülmeme engel olamadım.
"Manyaksın sen." Gidip Deniz'e sıkıca sarıldım.
"Beni sen manyak ettin, bücür."
Biraz duraksayınca Deniz gözlerini bana çevirdi.
" Deniz."
" Efendim? " Gözlerimdeki biriken suyu görünce endişelenmişti.
"Bir gün Ada gerçek olacak. Sana söz veriyorum. "
***
Yorucu bir araba yolculuğundan sonra sonunda okula gelebilmiştik. Muhtemelen okuldaki herkes olanları biliyordu. Ama şuan umurumda değildi.
Deniz bana güven vermek istercesine elimi tuttu ve okuldan içeri girdik. Tahmin ettiğim gibi okuldaki çoğu kişi dönüp dönüp bakıyordu. Ama benim gözüm tek bir kişiye takılmıştı.
Sarı saçlar. Camdaki o yüz.
Gözlerimi bulanıklaştıran su yine kendini belli etti. Bakışlarım Deniz'i bulduğunda gözleri özür dilercesine bakıyordu.
EVEET, BİLİYORUM HEM KISA BİR BÖLÜM OLDU HEMDE YAKLAŞIK YARIM SAAT GECİKTİM. AMA İNANIN ANCA YETİŞTİ. BÖLÜMÜ 00.00 DA YAYINLAMIŞ OLACAKTIM. FAKAT WATTPAD KAYDETMEDİĞİ İÇİN KLAVYEDEN TEKRAR ÖNCEDEN KAYDEDİLMİŞ KELİMELERLE YAZMAYA ÇALIŞTIM. SONRA YENİLEYİNCE TASLAĞA YAZDIKLARIM GELDİ VE HEMEN YAYINLADIM.BUNUN İÇİN ÖZÜR DİLERİM. YARIN YİNE BİR BÖLÜM DAHA GELECEK. O DA TELAFİM OLUR. SİZİ SEVİYORUM. BENİ SEVİN.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
A Kiss İs A Promise
Romantizm"Teninin kokusu tenime sinmişti. Kalkıp, üstümü giydim. Uyurken ki o masum yüzüne son kez bakıp çıktım. Ona ait olmuştum ve hep olacaktım." Bu düşüncelerim sadece 1 gün sürmüştü sonra ayrıldık. Ama sadece ayrılmadık. Aramızdaki herşeyi de ayırdık. "...
