รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)

ตอนที่ 2

แกร็ก!
ผมเดินออกมาจากห้องหลังจาก
ที่หมดคาบวิชาของผมแล้ว ผมก้ม
มองนาฬิกาข้อมือแล้วก็ถอนหาย
ใจที่ผ่านไปได้ดีพอสมควร ตอนนี้ผมคงต้องไปหาอะไรทานแล้วล่ะ เพราะตอนก็เที่ยงกว่าแล้ว ผมนัดเพื่อนสนิทไว้คนนึง ตอนนี้เขาคงรอแล้วล่ะ ผมรีบเดิน
ไปตามระเบียง แล้วผมก็ต้องชงัก
หยุดเดินมองคนข้างหน้าของผม เขาก็หยุดมองผมแค่แวบเดียว นัยตาว่างปล่าวทำให้ผมขนลุกจน
ผมต้องรีบหลบตา.
"หวัดดีครับ จาร " ไนท์ที่เดินมาด้วยกันกับดิลทักผม
แบบกวนๆ ซึ่งผมก็ไม่ได้โกรธหรือ
อะไร แต่ยิ้มรับไป
"อาจารย์จะไปไหนเหรอครับ?"
ปอปถามผมแล้วยิ้มมาให้
"ผมจะไปทานข้าวนะ พวกเทอทานข้าวกันแล้วเหรอ ?"
ผมขยับแว่นเพื่อมองพวกเขาได้ชัด
ๆ ผมเป็นคนสายตาสั้นมากๆเลยล่ะ
บางทีแว่นเอียงนิดหน่อยผมก็มองไม่ถนัดล่ะ
"ยังครับ วันนี้ตอนบ่ายว่าจะไป
ผับ FXH อ่ะ ภาคบ่ายไม่มีเรียนซะ
อย่าง 555555 อุ๊บ!!"ปอปรีบเอามืออุดปากของไนท์ทันที ผมงงนิดหน่อย แต่ไอ้เรื่องที่จะไปผับผมไม่เห็นด้วยนะ...- -
"แล้วมึงจะบอกอาจารย์ ทำซากอะไรฟ้ะ"
"อาจารย์ เค้าไม่ว่าอะไรหรอก เน้อออออ"
"จะไปดื่มสินะครับ แต่ทางที่ดี
อย่าไปเลยดีกว่านะ ผมไม่อยาก
ให้พวกเธอไปสถานที่อันตรายแบบนั้น ถ้า.."
"หึ ถ้ายังอยากหายใจอยู่ละก็
อย่ามาสอน!!"
!!!!
ผมถึงกับตัวแข็งทื่อไปชั่วขณะเสียงเย็นอย่างกับน้ำแข็ง ดังอยู่ข้างๆ
หูผม ผมเม้มปากแน่น ตอนนี้ผมคิด
ได้แค่ว่า ถ้าผมพูดไปแม้แต่คำเดีย
ว ผมคงโดนปาดคอแน่ๆ รู้ตัวอีกที
ดิลก็เดินออกไปไกลแล้ว
"ขอโทษแทนไอ้ดิล ด้วยนะครับ
แต่ไอ้เรื่องที่จะห้ามพวกผมนะ คงยากหน่อยนะครับ"ไนท์เดินผ่านผมไปแล้วเหลือปอปที่มองผมอยู่ก่อนแล้ว ทำหน้ารู้สึกผิดแทนเพื่อน
"ไปก่อนนะ ครูลัน เดินระวังด้ว
ยนะค้าบ ระวังตกบันไดน้าา"
ปอปทิ้งคำพูดกวนๆให้ผม แล้ววิ่งออกไป
นี่ก็คงบอกได้แล้วว่า
ผมคงต้องเจอศึกหนักกว่านี้แน่นอน
รางสังหรณ์ผมบอกว่าดิลอันตราย
มากกว่าที่ผมคิด...!!!

................................................

"เป็นอะไรไปอ่ะลัน วันนี้นายดูเครียจๆนะ"
"ป่าวหรอก ผมรู้สึกไม่ค่อยสบายน่ะ"ผมโกหกไปเพราะไม่อยากให้บลูต้องมาคิดมากเพราะผม เรื่องที่ผมคิดอยู่ก็ไม่
ใช่เรื่องใหญ่อะไร
อย่างที่บอกครับ บลูเป็นเพื่อนสนิท
ของผมมา10ปีแล้วครับ บลูเป็นอาจารย์สอนอีกที่หนึ่ง เลยไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่

"อ๋อ แล้วกินยาหรือยัง"
"ผมไม่เป็นไร เดี๋ยวก็หาย"แล้วผมก็ตักอาหารเข้า
ปากไปหนึ่งคำ บลูก็เริ่มเล่าเรื่องที่
ไปสอนที่มหาลัย KO ว่านักศึกษาที่บลูสอน ร้ายๆกันทั้งนั้
น แล้วผมก็อดขำเพื่อนตัวเองไม่ได้
ดูจะอารมณ์เสียไม่น้อย นานๆทีผม
จะเห็นเขาเป็นแบบนี้นะครับ ผมเลยลืมเรื่องเครียจไปสักระยะ

เวลาผ่านไปจนตอนนี้ 2 ทุ่ม ผมเลย
แยกกับบลู เพราะพรุ่งนี้มีสอนตอน
เช้าด้วย
ผมขึ้นรถแท็กซี่มาถึงห้องเช่าไม่ไกลจากมหาลัยที่ผมสอนนัก
"กลับมาแล้วเหรอจ๊ะ ลัน มากิน
ข้าวด้วยกันสิ ป้าพึ่งจะทำเสร็จพอ
ดี" ป้าพรเป็นเพื่อนข้างห้องของผม
ครับ ป้าพรรู้จักกับผมตั้งแต่ผมย้า
ยเข้ามาเมื่อปีที่แล้ว เลยสนิทกันอยู่
บ้าง
"ไม่เป็นไรครับป้า ผมทานมาแล้
ว ขอบคุณมากนะครับ"
"จ้า กลับมาเหนื่อยๆ พักผ่อนเยอะๆนะ"
"ครับ ป้าพร"
ผมเปิดไฟในห้องจนสว่าง ห้องของ
ผมไม่ได้ใหญ่มากนัก แค่มีห้องนอน กับห้องครัว และห้องน้ำในตัว ก็ถือว่าสะดวกสบ
ยมากพอแล้วสำหรับผม
ผมอาบน้ำเสร็จ ก็ไปหยิบเอกสาร
ประวัติของนักศึกษาที่ผมไปขอจากอาจารย์คนเก่าที่กระเษียรไปมา
ศึกษาดู ซึ่งส่วนใหญ่ก็เป็นเด็กเรียนดีกันโดยส่วนใหญ่ทุกคนเก่งเรื่องการบริหารธุรกิจกันมาก ผมไปเรื่อยๆจนไปสดุดเข้ากับหน้าของดิล ผมเริ่มค่อยๆอ่าน ผลการเรียนของเขาจนรู้ว่า เข้าเป็นนักเรียนหัวดีมากระดับต้นๆของห้อง แล้วประวัติครอบครัวก็
ก็เป็นผู้มีอิทธิพลมาก แล้วยังมีข้อมูลอื่นๆ ที่ถูกซ่อนไว้ไม่มีอยู่ในใบประวัติ พอผมอ่านไปได้มากแล้ว เลยเก็บเอกสารไว้ในริ้นชัก ผมตบแก้มสองข้างเบา เพื่อให้เลิกคิดฟุ้งซ้านเกี่ยวกับดิลซะ พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าเพื่อเผชิญหน้ากับดิล ผู้ชายอันตรายคนนั้น..

-------------------------------------------

มาถึงตอนที่2 เป็นอะไรที่ทำให้ผม ตาลายมักๆ เลยคับ 555