"ว่าไงละ เลือกได้รึยัง"
ยีนยิ้มให้ดิลที่มองเขานิ่ง โดยไม่พูดอะไรสักคำ แต่แล้วอยู่ๆเสียง
ร้องอย่างเจ็บปวดของบลูก็ดังขึ้น ทุกสายตาหันมามองอย่างแปลกใจ ผมเลยรีบเข้าไปหาบลู เขาหน้าซีดขึ้นจนผมเริ่มใจไม่ดี
"อ้ากก!!! "
"บลู!! คุณเป็นอะไร''
ยีนทะหล่าเข้ามาจับตัวบลูทันทีพร้อมกับดึงตัวบลูไป จากผม
"ฉัน เป็นโรคหัวใจระยะสุดท้าย อึก!
คงอยู่ได้อีกไม่นะนานน~ "
"เฮ้ย เมื่อวานก็ยังดีๆอยู่นี่ ทำไมไม่บอกว่ะ!!!"
ยีนตะคอกอย่างหัวเสีย บลูไอออกมาไม่หยุด พร้อมเกาะหน้าอกแน่นดิ้นพล้าน
"ถ้ามึงไม่รีบพากูไปโรงพยาบาล
แค่กๆ กูอาจจะตายก็ได้"
"พี่ตั้งใจจะแกล้งผมใช่ไม๊ เพื่อจะให้ผมปล่อยพวกมัน ฮะ!!"
"ถ้ามึงไม่เชื่อ อึก! งั้นก็ปล่อยให้กูตายซะตรงนี้เลยละกัน
.......ฮึก อุจสาห์คิดว่าจะยอมเป็นเมียมึง
ต่อซักเดือนนึงแท้ๆ อึก แฮกๆ"
ผมขมวดคิ้วเข้าหากันืันที ถ้าให้เดา
งั้นบลูกับยีนก็.....
"บ้าชิบ!!! เตรียมรถแล้วพากูไปโรงพยาบาลด่วน"
ชายชุดดำพยักหน้าก่อนจะวิ่งไปที่รถตู้
ยีนก็อุ้มบลูที่ร้องไม่หยุดขึ้นพร้อมที่จะรีบไปขึ้นรถ
"ไอ้ยีน ก่อนไปมึงต้องปล่อยคนของ
กูมาเดี๋ยวนี้ ไม่งั้นกูเล็งหัวเมียมึงให้ ้ตายไวขึ้นแน่"
บลูขบกรามแน่นเหมือนการเลือกครั้งนี้
เขาจะโดนข่มเสียติดผนัง อยู่ๆ บลูก็ร้องดังขึ้นกว่าเดิมจนยีนต้องหันไปสั่งลูกน้องให้มาดธโธึงตัวผมกับป็อปให้ไปหาดิล ยีนรีบเดินขึ้นรถแล้วขับออกไปเหลื
อแต่ชายชุดดำที่ยืนอยู่กับที่เหมือนรอ
ให้ดิลถอยกลับไปก่อน
ชายชุดดำบางคนหันหน้ามองกันเหมือนจะถามว่าควรทำไงต่อดีเพราะเจ้านายดันขึ้นรถไปกับตัวประกันเสียแล้ว
KAMU SEDANG MEMBACA
รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)
Romansaพึ่งแต่งครั้งแรกนะฮะ แสดงความคิดเห็นกันได้นะ :) ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้ฮะ. ผมจะได้หยุดแต่ง(ล้อเล่น) 555 ฝากอ่านด้วยน้า ผมจะพยายามแต่ง..^_°
