รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)

ตอนที่ 4

....[DIL]….

   ผับ FXH
ผมกำลังถือปืนจ่อหัวไอ้ห้าตัวนี้ที่กล้ามาลองดีกับผมถึงในผับ คนอื่นๆที่พึ่งจะเต้นกันอย่างเมามันเมื่อไม่นานก็พากันวิ่งหนีกันออกไปหมดเหลือแค่ผมไอ้ไนท์กับไอ้ปอปและชายชุดดำห้าคนที่ถูกพวกผมเอาปืนจ่ออยู่ ที่จริงพวกผมตั้งใจจะมานั่งดื่มกันเท่านั้นถ้าไม่มีใครมาสุ้มยิงผมซะก่อน และที่นี่ก็เป็นผับในธุรกิจ ที่ผมดูแลอยู่ซะด้วย มันกล้าดียังไงถึงมาล้วงคอราชสีห์อย่างผม  อย่าหวังว่าผมจะปล่อยมันกลับไปแบบเป็นๆ ไม่มีทางซะหรอก!! ดีที่ผมสังเกตเห็น ก่อนไม่งั้นผมคง ได้แผลเต็มๆ ผมเลยใช่จังหวะต้อนมันจนพวกมันจนมุม โดยมีไอ้ปอปที่ไวต่อสถานการณ์คอยช่วยผม ส่วนไอ้ไนท์ก็ซ้อมพวกมันไปมากพอสมควร ผมเลยไม่ต้องออกแรงมาก

ผมมีศัตรูอยู่สองกลุ่มและ ไม่ใช่กลุ่มเล็กๆ แต่อย่างใด
กลุ่มที่น่าจะมีอิทธิพลลองจากพ่อผมก็ต้องเป็นแก็งของไอ้ ยีน
หัวหน้าแก็ง เอวานีล แก็งของมันพวกมันชอบการรอบกัด จนมันสามารถล้มพวกกลุ่ม ใหญ่ๆได้แล้วขยายอิทธิพลจนไม่มีใครกล้าลองดีกับมัน มันจ้อง
ที่จะเก็บผมอยู่เพราะผมไปขวางทางธุรกิจของมันจนเกือบเจ๊งมาแล้ว แต่บังเอิญว่าผมไม่เคยกลัวมันเพราะผมเลวได้มากกว่าที่มันคิด!
และได้ข่าวว่ามันไปเรียนอยู่ที่อเมริกา แล้วผมก็รู้ว่ามันจะกลับมา เร็วๆ นี้แน่ๆ ถ้าผมยังไม่ตายสมใจมัน

ส่วนอีกกลุ่มชื่อว่า นาคราชดำ หัวหน้าของพวกมันผมก็ไม่รู้หรอกว่ามันเป็นใครถึงจะให้คนไปสืบหาตัวแต่ก็ไร้ร่องรอยของมัน จับตัวยากก็ว่าได้เพราะธุรกิจที่มัน ทำทุกอย่างมันใช้คนมาทำแทน เลยหาตัวบงการยากขึ้นไปอีก แต่รางสังหรณ์ผมกลับบอก ว่ามันอยู่ใกล้ๆ ตัวผมเอง แต่ผมยังตัดสินไม่ได้ว่ามันเป็นใครกันแน่!
     "พวกมึงคงรู้นะ ว่าจุดจบของพว
กมึงจะเป็นยังไง" ผมพูดเสียงเย็น
แล้วมองพวกมัน น่าสมเพสชมัดลูกน้องของ
ไอ้ยีน!!  และผมไม่คิดที่จะเมตตามัน ถ้าจะ
ทรมานมันแต่คงจะทำให้พวกมันได้หายใจนานเกินไปหน่อย ผมว่าจะสงเคราะห์ให้พวกมันไปแบบไม่ทันให้มันได้รู้สึกเจ็บซะด้วยซ้ำ แค่นี้ก็ถือว่าผมเมตตามากแล้ว
ล่ะ!!
      แกร็ก!
     เสียงไอ้ไนท์มันกระชากปืนออกจากมือไอ้หัวโล้นมาไว้ในมืออย่างคล่องแคล่ว
      "มาถูกที่ถูกเวลาเหลือเกินนะ มึง!! กูอดเหล่หญิงเลยแม่ง"ผมเห็
น ไอ้ไนท์บ่นอย่างอารมณ์เสีย ก่อนที่เสียงประตูร้านจะเปิดออก
ก็เห็นผู้มาใหม่ยืนมองพวกผมแบบอึ้งๆ ซึ่งก็คืออาจารย์ที่พึงย้ายมา ใหม่และ ก็เป็นคนที่จะมาสอน พวกผมคล้ายว่าจะชื่อลัน ถ้าผมนึกไม่ผิดเพราะผมไม่ค่อยอยากจำให้รกสมองหรอกครับถ้าไม่สำคัญกับผมจริงๆ เขายืนมองปืนที่ผมถืออยู่ ผมปรายตากลับมามองไอ้ยักษ์ห้าตัวอีกครั้งอย่างไม่สนใจผู้มาใหม่สักเท่าไหร่
     "พะ พวกเธอ"
     "อ้าว หวัดดีครับอาจารย์"
     "พวกเธอกำลังทำอะไรกันนะ"
     "มาเคลียร์คดีกันนิดหน่อยอ่ะ คับ  ดิลแล้วมึงจะเอายังไงต่อว่ะ?" ไอ้ไนท์หันมาถามผม
     "เก็บมันซะ!"
ผมตอบนิ่งๆ แล้วเห็นคู่กรณีของผมมันจะไม่รู้สึกกลัวผมเลยสักนิด เหมือนมันรู้อยู่ก่อนแล้วว่าจะเป็นแบบนี้
     "เดี๋ยวก่อนๆ พวกเธอฆ่าคน ไม่ ได้นะ!!"
     "Shit!!!"
ผมสบถคำหยาบออกมาอย่างรำคา
ญเมื่อเห็นผู้ชายร่างใหญ่โผล่มาอยู่ข้างหลังของอาจารย์ลัน มันทำ
ให้ผมรู้ได้ว่ามันคิดจะตลบหลังผมอีกทนี่เองี มันเตรียมจะยกกระบอกปืนยิงมาทางผม แต่ก็ช้าไปเพราะ ผมไวกว่า
มันเยอะ!!

      ปัง!!

ผมหันกระบอกปืนไปที่มันแล้วยิงไปโดยไม่รอช้า เสียงปืนเจาะผ่านเข้าหัวใจดังก้อง
ไปทั่วห้องพร้อมกับที่มันล้มลงโดยไร้ซึ่งเสียงร้องสักแอะ

     "เฮ้ย!!"

ไอ้ปอปอุทานออกมาเมื่อเห็นผมยิงไปโดนแขนของหมอนั่นเข้า ถึงจะแค่ถากๆ แต่ก็สามารถทำให้
เสียเลือดไม่มากก็น้อย ที่จริงผมไม่ได้ตั้งใจจะให้โดน แต่
เพราะว่าผมเล็งหัวใจไอ้ยักษ์นั่นตรงไปหน่อย  แต่ดันไปเฉีอดโดนเองก็แค่นั้น!
"แม่นว่ะแต่ดันโดนอาจารย์ซะได้ ทุกทีมึงเฉียบกว่านี้ไม่ใช่เหรอว่ะ"
"มึงไม่น่าถามเนอะ มึงก็รู้ว่ามันจงใจ"

ผมไม่สนใจที่พวกมันพูด แต่แวบนึงผมรู้สึกใจมันกระตุกแป็ปๆ ตอนที่กระสุนไปโดนอาจารย์เข้า ผมรีบสลัดความคิดนั่นออกไปทันที
ผมไม่มีทางไปรู้สึกได้แน่ๆ ตลอดชีวิตผมไม่คิดจะรักใครทั้งนั้น เพราะมันเสี่ยงต่อธุรกิจที่ผมทำ จนเกินไป วงการที่นองไปด้วยเลือดแบบผมมันเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตผมไปนานแล้ว ถ้าผมคิดอยากจะฆ่า ผมก็จะไม่ลังเลเหมือนกัน ผมไม่รอให้เวลาผ่านไปอย่างเสียปล่าวผมก็หันปืนมายิงไอ้พวกที่ เหลืออย่าง ไม่ลังเล ก่อนที่ผมจะปิดชีวิตพวกมัน มันคงจะอึ้งไม่น้อยที่แผนตื้นๆของมันจะทำอะไรผมไม่ได้  ผมหันสายตาไปมองหมอนั่นอีกทีก็
ล้มลงไปนอนกับพื้นไปแล้ว ไอ้ปอปรีบเก็บปืนแล้ววิ่งไปหาอาจารย์ลันที่นอนกองไปกับพื้นทันที ดูจากอาการคงจะเสียเลือดมาก แต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกผิดเลยสักนิดเดียว...
     "อาจารย์แค่สลบไปว่ะ กูว่าพา ไปทำแผลก่อนเหอะ"ไอ้ไนท์ออกความคิดเห็น จากที่ดูแล้วเลือดมัน ไหลออกมาไม่หยุด
ผมมองร่างไร้สตินั่นแค่แวบเดียวอย่างไม่ค่อยสนใจนัก ก่อนจะเก็บปื
นไว้ที่ขอบกางเกงอ้านหลัง แล้วหันไปมองร่างไร้วิญญานที่นอนจมกองเลือดโดยฝีมือของผมเป็นครั้งสุดท้าย
     "อ้าว แล้วมึงจะไปไหนวะดิล" ไอ้ปอปหันมาถามหลังจากเอาอาจารย์ขึ้นขี่บนหลังแล้ว
     "กลับบ้าน.."
     "อ่าๆ เดี๋ยวกูพาอาจารย์ไปส่ง
ก่อนล่ะ ตัวเบากว่าที่คิดแฮะ"
ผมไม่อยู่รอฟังมันพูดจบ แล้วเดินออกมาจากประตูของผับมาขึ้นรถตู้คันสีดำที่เปิดประตูรออยู่แล้ว แล้วทิ้งพวกนั้นไว้ข้างใน
ผมหยิบโทรศัพท์ราคาแพงออกมากดโทรออก
     "จัดการได้!!"
     มันทำอะไรกับผม ผมก็จะเอาคืนมันให้เจ็บเลยคอยดู!!!!

....[End DIL]….

______________________________