ณ โรงพยาบาล
"ถึงมือหมอแล้ว ไม่เป็นไรหรอกว่ะ"
ไนท์มันวางมือไว้ที่ไหลผมเบาๆ แม้มันจะเกิดอาการสั่นนิดๆก็ตาม ผมนั่งอยู่หน้าห้องฉุกเฉิน
แล้วรอคอยคนที่จะออกมาจากประตูเงียบๆ ผมกำมือแน่นจนเห็นเส้นเลือดปูดออกมา
ไอ้ป็อปก็โดนซ้อมจนแย่ และ ลัน......
คิดแล้วผมยิ่งแค้นเข้าไปใหญ่
"กูว่า กูรักมันว่ะ"
ผมเหล่ไปมองไอ้ไนท์ที่พูดเหมือนคนเหม่ออยู่ใกล้ๆผม แล้วมันก็ก้มหน้าลงแล้วพูดต่อ
"ถ้ากูบอกมันก่อนหน้านั้นก็คงจะดี"
".........."
"ก่อนที่จะไม่ได้บอกมัน ไม่กูก็มันที่จะตายก่อนก็ได้"
"ถ้ามันฟื้น มึงจะบอกมันก็ยังไม่สาย"
ผมพูดออกมาไม่ดังนัก แต่มันก็พยักหน้าเบาๆ
แล้วยิ้ม
ปึก!!
เสียงประตูห้องฉุกเฉินดังขึ้น ผมรีบลุกขึ้นอย่างอัตโนมัติแล้วเข้าไปหาหมอร่างท้วมที่ใส่ผ้าปิดปากทันที
"เขาเป็นยังไงบ้างครับ"
"คนที่ถูกยิงพ้นขีดอันตรายแล้วครับ แต่เสียเลือดมากคงต้องให้เลือดในห้อง ICU
ก่อนนะครับ ส่วนอีกคนภายในบอบช้ำมากคงต้องรักษาตัวอยู่นี้ไปอีกสักระยะก่อนเพื่อดูอาการว่ามีอะไรน่าเป็นห่วงหรือป่าว หลังจากนั้นก็จะให้กลับบ้านได้ครับ"
"ขอบคุณครับหมอ"
ไอ้ไนท์ขอบคุณหมอก่อนจะถอนหายใจอย่างโล้งอก
"เดี๋ยวกูกลับไปเอาเสื้อผ้ามานอนเฝ้ามันก่อน มึงจะไปด้วยไม๊"
มันหันมาถามผมก่อนจะก้มมองนาฬิกาที่ข้อมือ
"ไม่ล่ะ มึงไปเถอะ กูกลับบ้านก่อน เสร็จธุระแล้วกูจะมาหา"
มันพยักหน้ารับแบบงงๆ แต่ผมก็ไม่อธิบายอะไรเพิ่มนอกจากเดินออกมาก่อน ธุระของผมที่จะทำให้ทุกอย่างมันดีขึ้น...หวังว่าละนะ
VOCÊ ESTÁ LENDO
รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)
Romanceพึ่งแต่งครั้งแรกนะฮะ แสดงความคิดเห็นกันได้นะ :) ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้ฮะ. ผมจะได้หยุดแต่ง(ล้อเล่น) 555 ฝากอ่านด้วยน้า ผมจะพยายามแต่ง..^_°
