....Dil....
ผมมองหน้าของลันนิ่งหลังจากที่เขาสลบไปทำผมตกใจไปเหมือนกัน ใบหน้าแดงกำลังหลับตาพริ้ม ร่างบางเต็มไปด้วยเหงื่อ แต่ไม่ใช่ว่าห้องผมจะไม่เปิดแอร์หรอกครับ ผมคงจะรุนแรงไปก็ได้...
ผมลุกออกมาจากตัวเขาก่อนจะเอาผ้าห่มคลุมให้ แล้วเดินออกไปที่ระเบียงหลัง
จากเอาผ้าขนหนูมัดไว้ที่เอว...
ก่อนที่ผมจะกลับเข้ามาที่นี่ ผมไปหา
ไอ้ปอป กับไอ้ไนท์มันเรียกผมไปคุย
มีข่าวจากสายสืบว่า
มีคนเห็น ไอ้ยีน มันโผล่มาที่เมืองไทย
ผมจะรอดูว่ามันจะทำยังไงต่อไป ฝั่งผมก็จะทำเหมือนว่ามันไม่มีตัวตนไปก่อน สายสืบที่ผมส่งไปจะรายงาน มาถ้ามีอะไรผิดปกติตลอด 24 ชั่วโมง
ถึงจะยังไม่รู้ที่อยู่ของมันก็เถอะ แต่ราง
สังหรณ์ผมบอกว่ามันจะเจอตัวต่อตัวกับผมแน่ เร็วๆนี้....
...Lun....
"......"
ผมลืมตาขึ้นอย่างอ่อนเพลีย อากาศตอนนี้เย็นชื่นจนผมแทบจะขดตัว ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้วนะ พอผมจะลุกขึ้นก็ต้องร้องออกมาด้วยความแสบปนเจ็บที่ช่องทางด้านหลังของผม ผมแทบอยากร้องไห้ ผมรีบควานหาสวิตไฟสะเปะสะปะเพราะผมไม่ได้ใส่แว่นตาแล้วก็ไม่รู้ว่ามันอยู่ไหนด้วย
แป็ก!!
เสียงเปิดไฟดังขึ้นทั้งห้องก็สว่างจนผม
ต้องหรี่ตาลงด้วยความแสบ ผมไม่แปลกใจหรอกว่าใครมาเปิดไฟให้ผม
"ผะ ผมขอแว่นตาหน่อยครับ"
ผมเปร่งเสียงแหบแห้งออกไป เขาก็หยิบแว่นมาใส่ให้ผม พอมองเห็น
ชัดแล้วผมเลยเห็นดิลกำลังยืนเต็มความสูงทั้งตัวใส่แค่ผ้าขนหนูผืนเดียว ก็เห็นแผงอกขาวเต็มไปด้วยหยดน้ำเกาะบนตัว บ่งบอกว่าเขาพึ่งอาบน้ำมา เส้นผมดำเงาถูกลูบไปด้านหลัง
จนอดคิดไม่ได้ว่าเขาดูดีมากๆ ในตอนนี้
"ไปอาบน้ำ คุณต้องติดรถไปกับผม"
"อื้ม"
ผมพยักหน้าเล็กน้อยเป็นอันว่าเข้าใจก่อนจะลุกขึ้นยืน แต่ก็ต้องล้มลงไปกับพื้น
ขาผมสั่นจนยืนไม่ไหว แต่ผมไม่ยอมแพ้
เลยลุกขึ้นยืนอีกทีแต่ทว่า...
BẠN ĐANG ĐỌC
รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)
Lãng mạnพึ่งแต่งครั้งแรกนะฮะ แสดงความคิดเห็นกันได้นะ :) ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้ฮะ. ผมจะได้หยุดแต่ง(ล้อเล่น) 555 ฝากอ่านด้วยน้า ผมจะพยายามแต่ง..^_°
