รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)

ตอนที่ 6

"เรื่องไปศึกษานอกสถานที่ อาจารย์แต่ล่ะท่านก็ไป แจ้งกับนักเรียนด้วยนะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาแจ้งวันกับเวลา
อีกที ขอจบการประชุมเท่านี้ครับ"
13:15 น.
"ผมคงต้องไปสอนแล้วล่ะไปก่
อนนะครับ" ผมออกจากห้องพร้อม
กับครูรัศมี ที่สอนอยู่คณะคหกรรม
ก่อนที่ผมจะขอแยกไปห้องเรียน
เหมือนอาจาร์ยรัศมีอยากจะถามผมเรื่องเมื่อวานละมั้ง แต่สุดท้ายก็ไม่ถามผมเลยไม่พูดอะไร
"อ๋อค่ะ ^^"
วันนี้หัวหน้าจัดการการท่องเที่ยวได้เรียกประชุมเพื่อแจ้งเรื่องที่จะพานักศึกษาไปเที่ยว ผมเองก็ต้องไปบอกนักเรียนของผมเช่นกัน แต่ล่ะชั้นจะแยกกันไปคนล่ะสถานที่กัน ส่วนของผมได้ไปพักที่โรง
แรม KL ผมก็ไม่เคยไปหรอกครับ แต่ที่รู้ๆคือคงจะหรูมากแน่ๆ
"สวัสดีครับ นักเรียน ก่อนที่จะเริ่มเรียนกัน ผมจะแจ้งเรื่องสถานที่ที่จะไปเที่ยวกันนะครับ"
ผมตั้งสติได้ก็พูดขึ้น ผมพยายามที่จะไม่มองดิล ที่นั่งมองผมนิ่งอยู่ด้านหลังห้อง เพราะถ้าผมหันไปมองตาของเขาเข้าละก็ อาจทำให้สติผมหลุดแน่ๆ แถมไนท์กับปอปทำตัวปกติกันหมดเหมือนเรื่องตอนนั้นไม่เคยเกิดขึ้น
"อาจาร์ยครับ แล้วเมื่อวานทำไมไม่มาครับ"
ผมหันไปเห็นนักเรียนหันมามองผม
เป็นตาเดียวเหมือนจะอยากรู้เหมือนกัน ผมขยับแว่นนิดหน่อยแล้วตอบออกไป
"ผมไม่สบายนิดหน่อยนะ เลยลาหยุด ขอโทษนะครับที่ไม่ได้
มาสอน"
ผมตอบอย่างใจเย็นเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัย ถึงจะทำให้ผมกลัวอยู่บ้าง ก็เถอะ ผมยกมือมาจับแผลที่มีผ้าพั
นไว้เรียบร้อยใต้เสื้อสูทแขนยาวสี
ดำ แล้วลูบเบาๆ
"อ๋อ ผมก็แค่เป็นห่วงน่ะ อาจาร์ยยิ่งน่ารักอยู่ด้วย เป็นอะไร
ขึ้นมามัน....น่าเสียดาย 555+"
ทุกคนพากันโห่ ให้จนเสียงดัง
ผมยิ้มน้อยๆ กับคำพูดของผู้ชา
ยที่นั่งหน้าสุดที่มองผมอย่างเจ้าเลห์ เค้าคงจะพูดเล่นตามประสาเด็ก
ล่ะมั้งครับ
"มึงก็เล่นซะอาจาร์ยไปไม่ถูกเล
ย สัส! แต่เสียใจด้วยกูจองว่ะ 555~"เสียงของเพื่อนของคนที่ถามผมแทรกตามมาอีกที ผมไม่ใช่เกย์ครับ -_-!
ตึง!!!!
เสียงตบโต๊ะดังขึ้นจนทุกสายตาหัน
ไปหาต้นเสียงก็เห็นดิลทำสายตาเย็นชากวาดมองไปรอบๆ จนผมขนลุกและสดุ้งไปเล็กน้อย
ทุกคนพากันเงียบกริบกันหมด คือว่าเค้าโมโหอะไร...?
"ผมจะพูดต่อเลยนะครับ"
ผมพูดไปเรื่อยๆ จนจบ จึงเริ่มสอนต่อ ทุกคนพากันหน้าซีด
(ยกเว้นปอปกับไนท์) เหมือนจะสื่อว่า 'กูจะโดนยิงทิ้งไม๊'
ผมทำได้แค่มองด้วยความเห็นใจ
แต่ผมก็ห่วงชีวิตของผมเช่นกัน คง
จะไปสู้กับราชาราชสีห์ คงจะไม่ดี
ต่อความปลอดภัยของผมแน่ๆ...

ซ่าาาา!!!

"ผมเปิดก็อกน้ำแล้วเอามือลอง
แล้วล้างหน้าซ้ำๆ กว่าจะหมดคาบเ รียน ทำผมขาสั่นไปหลายรอบอยู่ เหมือนกัน พอหมดคาบผมเลยรีบ มาห้องน้ำทันที
ผมถอนหายใจออกมาเบาๆก่อนจะหยิบผ้าออกมาเช็ดหน้า

แกร็ก!!

เสียงเปิดประตูห้องน้ำดังขึ้น พอผมหันไปมองก็ต้องตกใจกับผู้มาใหม่
ดิลมองผมด้วยความเฉยชา พอ
ผมตั้งสติได้เลยรีบหันกลับมาที่เดิม หัวใจผมสั่นแปลกๆ
"กลัวผมเหรอ?"
"ปะ ป่ล่าว ผมแค่ตกใจเท่านั้นล่ะ"
"งั้นเหรอ..."
พูดจบเขาก็เดินมาทางผมช้าๆ จนมายืนห่างจากผมไม่ถึงสิบเซน
ผมกำผ้าเช็ดหน้าแน่น แล้วฝื่นยิ้ม
ออกไป จะให้เขารู้ไม่ได้ว่าผมกำลัง
กลัว!
"ใช่ ไม่มีเหตุผลที่ผมจะกลัวนี่ ครับ"
ผมเหลือบมองเขาเล็กน้อย ก็เห็นว่าดิลมองผมนิ่งๆ ผมเลยคิดจะเดินหนีแต่ผมก็ต้องหยุดชงัก

หมับ!

"หึ คุณโกหก!!"
ผมเม้มปากแน่นมองคนที่ได้ชื่อว่าเป็นฆ่าตกรสำหรับผม แต่สำหรับเขาคงไม่คิดอย่างนั้น
ดิลเริ่มบีบไหล่ผมแรงขึ้นจนผมนิ้วหน้าด้วยความเจ็บ เพราะแรงบีบที่ไปโดนแผลที่ถูกยิงคราวก่อน

อึก!!!

"ผมชักอยากเห็นเลือดคุณแล้ว
สิครับ อาจารย์!!"

......................................................

ดิลเริ่มจะซาดิสล่ะคับ 5555+
ขอโทษนะคับที่อัพช้าเพราะการบ้าผมเยอะมากงานโรงเรียนก็ท่วมหัวเลยไม่ค่อยมีเวลาแต่งให้นะคับ ต้องขออภัย TT แต่ผมจะพยายามแต่งให้เรื่อยๆนะครับ ^^ แฮะๆ