....
Blue
วันนี้ผมกะจะมาเยี่ยมลันแต่เช้าเพราะไม่มีสอน แต่ก็ไม่พบลัน พยาบาลก็บอกว่าคนไข้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ผมได้มาเยี่ยมลันแค่ไม่ถึง 3 ครั้ง ผมเลยมานั่งเล่นแถวสวนสาธารณะ มองเด็กๆ กำลังวิ่งเล่นกันไปมา
ผมมองย้อนไปเมื่อก่อน ก็คิดถึงตอนที่ผมกับลันชอบไปไหนไปด้วยกันอยู่เสมอ แต่พอเรียนจบมีงานทำก็ไม่ค่อยได้เจอกันเท่าไหร่
ระหว่างนั้นก็เจอลูกมาเฟียอย่างดิลด้วยแล้วไม่ได้เป็นเรื่องที่ดีเลยสักนิด แถมยังพ่วงเจ้าเด็กมีปัญหาแบบยีนมาอีกคน ผมละปวดหัวซะจริง
"น้าฮะ..."
อยู่ๆก็มีเจ้าเด็กหัวจุกมาสะกิดผมทางด้านหลังผมยิ้มให้เด็กนั้นแล้วถาม
"มีอะไร เจ้าหนู"
"พี่คนนั้นฝากนี่มาให้ครับ"
"........."
ผมหันไปตามนิ้วของเด็กที่ชี้ไปหาใครสักคน
ก็เห็นยีนยืนอยู่ตรงรั่วทางเข้า กำลังยิ้มให้ผมอยู่ ผมขมวดคิ้วแล้วหันมามองที่เด็กหัวจุกที่ยื่นกระดาษมาให้ผม
"มาหาผมหน่อย.....มีอะไรจะบอก"
ผมอ่านจบก็กำกระดาษแน่นพร้อมยื่นไปให้เด็กที่มองผมเหมือนรอคำตอบ
"เจ้าหนู ไปบอกเขาว่าอยากคุยก็มาเอง"
"ครับ"
เด็กน้อยวิ่งดิ่งไปหายีนสักพัก เด็กคนนั้นก็วิ่งกลับมาหาผม
"พี่เขาบอก ถ้าไม่มาจะยิงผมครับ"
เด็กหัวจุกพูดอย่างไร้เดียงสา
"หนอย!! เจ้าบ้านี่ อยากมีเรื่องกับฉันใช่ใหม!"
ผมพึมพัมก่อนจะลุกเดินไปหาเจ้านั่นอย่างไม่เต็มใจ ยีนยิ้มให้ผมอีกครั้ง ผมไปถึงแต่ก็รักษาระยะห่างผมกับเขาไว้ให้มากที่สุด
"ว่างมากนักรึไงฮะ! เลิกยุ่งกับฉันสักทีได้ไหม!!"
"ไม่เลิก"
YOU ARE READING
รักร้าย พันธนาการใจ(yaoi)
Romanceพึ่งแต่งครั้งแรกนะฮะ แสดงความคิดเห็นกันได้นะ :) ชอบหรือไม่ชอบบอกกันได้ฮะ. ผมจะได้หยุดแต่ง(ล้อเล่น) 555 ฝากอ่านด้วยน้า ผมจะพยายามแต่ง..^_°
