It All Began When I Met You (gxg)

Chapter 30: Flame Of Burning Chaos

FLAME OF BURNING CHAOS

****

ANDREA

"Hey, honey? Is there a problem? Parang ang lalim ng iniisip mo?" Dad said to me. 

Tama siya malalim nga ang iniisip ko, hindi kasi ako mapakali eh, feeling ko may problema si babe. Gusto ko siyang tulungan pero, hindi niya naman sinasabi kung ano. Lagi niyang iniiba yung usapan kagabi ko pa siya nahalata, hanggang ngayon na nagkatext kami. Hindi pa din. Nagulat ako kagabi dahil parang ka gagaling niya lang sa pag iiyak,at ang lungkot ng aura niya. I wonder kung anung nangyari sa kanya. At isa pa, out of the blue, bigla siyang nagtxt na pupuntahan daw ako sa house namin, nang dis oras ng gabi. Ano kayang problema niya?

"Honey? Natulala ka na naman. Nagtatanong pa ko." Oo,nga pala nakalimutan kong andito si dad tinatanong ako. "Wala po dad. May naisip lang ako." Hindi pa kong handang Aminin sa kanila yung about samin ni kailey. 

"Okay Andrea, but in case na may problema ka? You can count on us, alam mong maintindihan ka namin kahit ano pa yan at ano ka pa.." The last word he just says , Really catch my attention. Para yatang double meaning?

"Dad?" I call his attention. Paalis na siya sa sala, Papunta na siguro sa office, may sarili siyang office dito sa bahay namin. As well as my mother, separate room. Dahil magkaibang business ang Hawak nila pero somehow same investor.

"What is it? Princess?" He stop for a while and gently turn around, he smiles at me.

Princess? Naalala ko na naman si kailey. Yan di tawag niya sakin minsan.. Paano ko ba sasabihin na parang may problema ang girlfriend ko? Sa paraan na di niya malalaman na si kailey yun? Hmm.

"Dad" lumapit siya sakin, hinihintay ang sasabihin ko. "I wonder, kung ano po ba ang dapat gawin kapag parang may problema yung isang friend mo? Pero ayaw niya naman sabihin ano po bang dapat kong gawin? Hayaan ko na lang po ba? Or pilitin siya na sabihin niya para matulungan ko siya, because she's so special to me.."

Huli na ng ma digest ng isip ko kung ano yung huli kong sinabi. Tumingin ako Kay dad. He smirked. SIGURADONG akong narinig niya. Patay ka Joyce.

"So Itong taong ito special para sayo? Hmm siguro I respeto mo na lang muna siya kung hindi niya pa kayang sabihin sayo, sa tingin ko may dahilan siya kung bakit hindi niya sinasabi. Eventually, kapag naayos niya na yun baka siya pa mismo ang mag open ng topic na yun sayo, someday. But for now kung ayaw niya pang Paalam sayo respect her decision. Just trust her."

Napatunganga ako Kay dad. " how did you know na girl yung tinutukoy ko?" I looked at him. "Hmm wala lang navibes ko. Plus the way you tell it parang special talaga siya, kumikislap pa yung mata mo."

"Ahm dad wala lang po yun. Nga pala thanks sa advice." I hugged him. "You're welcome honey. Basta kapag may gusto kang sabihin andito lang kami ng mom mo makikinig sayo."