Bugün ve Diğer Günler

Bölüm 3

Akşam olduğunda teyzem ve Korhan ile İzmir'e gitmek için yola koyulmuştuk. İzmir'e teyzemin arabasıyla dönüyorduk yola çıkalı 1 saat olmuştu bile Korhan arabayı kullanıyor, teyzem ise yola çıktığımız andan itibaren uyuyordu. Korhan'ı neden yanında getirdiğini şimdi daha iyi anlıyordum. Sadece benimle iyi iletişim kurmak için getirmemişti belli ki iyi bir şoföre de ihtiyacı vardı. Teyzem arka koltuğu mesken tuttuğu için ben ön koltukta oturuyordum.

Korhan yol boyunca hiç konuşmuyordu sadece radyoda çalan slow şarkılar arabanın içerisini sarmıştı dışarıdan çok sakin ve elit durduğumuz kesindi oysaki bu kadar hareketsizliğe alışık değilim şimdi evde olsaydım Elif ve Duygu dedikodu masasını kurmuş olurdu önce mahalleden başlarlar sonrada canım cicim dedikleri sözde arkadaşları ile bitirirlerdi. Bu düşüncelerime bir an tebessüm etme gereği duydum o kadar alışmışım ki onlarsız bir yere gitmek bana tuhaf hissettiriyordu.

Bir müddet sonra Korhan yol üstündeki bir dinlenme tesisinde durdu. Bu kadar uzun oturmaktan her yerime ağrılar girmişti. Hemen arabanın kapısını açıp dışarı çıktım, ardımdan Korhan da dışarı çıktı. Teyzem ise hiç kıpırdamamıştı uyumaya devam ediyordu.

"Deniz uyanmaz boşuna bekleme yol onu sarsıyor İzmir'e kadar gözünü açmaz."

"Ama acıkmış olabilir."

"Sanmam merak etme her zaman ki durum alışırsın teyzeni yeni tanıyorsun hadi bir şeyler yiyelim."

Bu teklif beni çok sevindirmişti yola çıkacağım için heyecanlıydım bu yüzden hiçbir şey yememiştim karnımın gurultusunu belki de bir tek ben duymamıştım. Lokantaya girip siparişlerimizi vermiştik o kadar açtım ki seçim yapmak çokta zor olmamıştı. Tam yemeğe başlamıştım ki Korhan'ın beni izlediğini fark ettim belli ki bir şey söyleyecekti başımı kaldırıp ona baktım.

"macerayı sever misin?" Diyerek gülümsedi. O kadar açım ki cevap vermeden azımı güzel yemeklerle doldurmuştum nasılsa benim dudaklarım değil parmaklarım konuşuyordu. "Bilmiyorum sakin bir hayatım var."

" Baksana Deniz ne kadar teyzen olsa da iki yabancıyla başka bir şehre gidiyorsun..." Korhan haklıydı ama bir yerden hayata başlamam gerekmez miydi? Ağızımdaki lokmayı yutup gülümseyerek cevap verdim. "Halimden memnunum sizinle tanışmak güzel hem bu yıl üniversiteye gideceğim"

"Hangi bölümü düşünüyorsun?" " Pek bilmiyorum önemli bişey okumalıyım sanırım tasarım yada mühendislik." Dediğimde gülmeye başladı bu beni sinirlendirmişti. "Neden gülüyorsun?" diye sorduğumda "yani Mühendisliği bilemem ama tasarım biraz zevk işi dört yıl sana yeterli olur mu? bilemem." İşte bu beni çok sinirlendirmişti doyduğumu söyleyerek masadan kalktım ve dışarıya çıktım. Ani tepki verdiğimin farkındaydım umarım sinirlenip beni burada bırakmaz diyede içimden geçirmedim desem yalan olur..

Bunu düşünürken Korhan merdivenlerde kolumdan tutarak durdurdu. "Çabuk sinirleniyorsun sadece görüşümü söyledim." Önemli değil..." diyerek gülümsedim bu değişimim onu şaşırtmıştı. "Emin misin? Yoksa seni burada bırakmamdan mı? Korkuyorsun." Sahte bir gülümsemeyle "ne alakası var" diyerek geçiştirmek istedim ." Yol boyunca surat asarsın diye düşünmüştüm..." "Yani yolda kalmayacağıma emin olsam birkaç cümle kura bilirdim."

Bu söylediğim onu şaşırtmıştı eliyle saçlarını karıştırarak gülmeye başladı. "Yani az bir zamanda bana karşı bu izlenime sahip olman enteresan gerçekten seni yolda bırakacağımı mı düşündün?" "Seni çok tanımıyorum... Sinirlenince sende kendini kaybedenlerden olabilirsin." Cebinden çıkardığı sigarasını yakıp içmeye başlamıştı. " Sinirlendiğimde kendimi kaybederim doğru ama bir kadına hele sana bir şey yapmam istediğini diyebilirsin, zaten sadece gülünce güzel oluyorsun ve biraz daha yolumuz var... Hadi inadın tutmadan gidelim" diyerek gülümsedi ve elimi tutarak arabaya doğru sürüklemeye başladı.

Bir yandan yürüyor bir yandan da hızlı atmaya başlayan kalbimi sakinleştirmeye çalışıyordum. Bir erkeğin bana bu kadar samimi ve yakın olması beni geriyordu. Geç saatte yola çıktığımız için benimde uykum gelmeye başlamıştı cama doğru başımı koyarak yolu izlemeye başladım eminim biraz uyumak bana da çok iyi gelecekti. Fakat yolculuğumuz bitmek üzereydi. Yarın başka bir şehirde güne başlayacaktım.