Denizli'ye döneli bir hafta olmuştu. İstanbul'u kazandığım için kuzenlerim çok üzülmüşlerdi . Teyzem amcamla konuşmuştu fakat amcamı ikna edememişti . "Simay bize emanet İstanbul'da her şeyini ben ayarlayacağım." Diyerek teyzeme bir sınır çekmişti. Bir haftadır Korhan'la yüz yüze görüşemiyorduk fakat telefonla sürekli mesajlaşıyor yada görüntülü aramalar yapıyorduk varlığına teyzemden daha çok alıştığım bu adamın hayatıma girmesini bazen bir mucize olarak görüyordum bazense bu kadar güzel bir tesadüf olamaz diye düşünüyordum.
Bir yandan Korhan'la mesajlaşıyor diğer yandan da kuzenlerimle sohbet etmeye çalışıyordum. "Ah ah gördün mü abla kız iki anlamda da yuvadan uçtu uçacak sen hala bekle..." Elif Duygu'nun bu sözlerine o kadar alışmıştı ki artık tınlamıyordu. " Simay gidecek sen gideceksin birinin çeyizleri hazırlaması lazım ben anca sizinkileri hazırlarım." "Çeyiz mi kaldı bu devirde hala..." "Kalmaz mı bir gelinin namı çeyiziyle yürür." Bu söz o kadar saçma gelmişti ki hepimiz gülmeye başlamıştık. "Dalga geçmeyin kızlar bir şey yok bende daha okuyacağım." Duyguya bakma sen o yedi aylık olduğu için aceleci sizin daha zamanınız vardır herhalde..." "Elif sende mi?" "Evet canım bende adını koysanız da rahatlasak..."
"Bilmiyorum, neden bu kadar hayatımın içine giriyor? Anlamıyorum." "Bak ben Duygu kadar bilgili olmasam da bunun aşktan olduğunu anlayabiliyorum seni seviyor demek ki." Kızlara söyleyemesem de asıl mesele bu değildi asıl mesele beni sorunlu görmesiydi sevecen ve korumacı davranması beni rahatsız ediyordu. Tabi birde Teyzemin söylediklerinin bununla bir ilgisi var mıydı? Artık beklemenin bir manası yoktu bir yerden başlamalıydım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bugün ve Diğer Günler
RomanceSimay küçük yaşta ailesini trafik kazasında kaybettikten sonra hayatının büyük bir kısmı işitme engelliler okulunda, diğer kısmı ise amcası ve onun ailesiyle geçmekteyken bir gün yıllardır görmediği sadece 5 yıldır teknolojinin olanakları ile görüşt...
