Bugün ve Diğer Günler

Düşünceler

İki gündür teyzemin söyledikleri aklımda dönüp duruyordu. Aklımı ne kadar yorsam da çocukluğuma dair hatırladığım şeyler sınırlıydı kaza anını bile hayal meyal hatırlayabiliyordum... Teyzem o günden sonra hiçbir şey anlatmadı hatta hatırlamadığını bile söyledi, buna inanmamı bekliyor olamaz herhalde, bu konuşmadan çıkacak sonuç babam ya kötüydü yada teyzemde ailesi gibi babama düşmanlık besliyordu bu daha büyük bir ihtimaldi. Yengemin anlattığı kadarını biliyordum belki de bildiğimden daha fazlası vardı. Bir an önce aklımdaki sorulara cevap bulmam gerekiyordu ya teyzemi sıkıştırıp öğrenecektim yada bir an önce Denizli ye dönüp yengemden daha fazlasını öğrenmeye çalışacaktım. Bu arada Korhan ı da iki gündür görmedim belki ona bir şeyler anlatmıştır diye düşündüm. Yatağımda bunları düşünürken bir anda bu gün elif ve duygunun geleceğini hatırladım yataktan fırlamamla dolabımı açmam bir oldu kot pantolonumu ve tişörtümü askılarından çıkartıp yatağa fırlattım eğer geç kalırsam duygunun dilinden kurtulamazdım ikisini de o kadar özledim ki Duygu'nun atacağı fırçalara bile razıydım dedikodu yapmalarını bile özlemiştim.

Sitenin çıkışında Korhan'la karşılaşmıştım bu kadar erken bir saatte ayakta olması beni şaşırtmıştı bu saatler teyzem ve onun uyku saatleriydi. Merakla yanına gittim "Bu saatte ayakta olman mucize bir şey mi oldu." Bu soruyu sorma gereği duymuştum çünkü Korhan'ın yüzünde bir huzursuzluk vardı."Denizle konuşmaya gelmiştim sonrada seninle konuşacaktım nereye gidiyorsun? "

"Duygu ve Elif geliyor elif kaldığı yurttan memnun değildi başka bir yurda geçecek onları halledeceğiz bir de benim tercihlerin son günü..."

İzmir'de hayat o kadar hızlı geçiyordu ki tercihleri son güne bırakmıştım. Korhan'da unutmuştu belliki ... "Tercihler vardı tabi ya Burayı yazacaksın değil mi ?" "Bilmiyorum ama Elif'te burayı yazmamı istiyor." "Mantıklı olan da bu zaten hangi bölümü yazacağın önemli asıl..." Korhan haklıydı yazacağım bölüm daha önemliydi her çocuk küçükken mesleğini belirler hayaller kurardı ama benim için böyle bir şey söz konusu bile değildi ben kararsızdım nede iyi olduğumu bile bilmiyordum. Saatime baktıktan sonra" biraz daha oyalanırsam yetişemeyebilirim gitmem gerek..." Diyerek Korhan'ın yanından ayrıldım fakat evde neler konuşulacağını merak ediyordum. Bir haftadır olan huzursuzluk beni hem geriyor hem de meraka sürüklüyordu.

*****

Şansıma kızlarla aynı anda incir altına varmıştık uzun sarılmalarla özlemimizi dindirmeye çalıştık "Duydu görüyor musun bizim kız İzmir'in kurdu olmuş." "Sorma Denizli dışında bir şehre çıkabildi şükür." "Yine dilinize düştüm ama ben ne anladım bundan..." Duygu sürekli sarılarak beni ne kadar özlediğini göstermeye çalışıyordu. Uzun bir ayrılıktı duygu ve benim için Elif İzmir'i kazanınca Duygu ve ben baş başa kalmıştık çok şey paylaşmış çok olaylar yaşamıştık bu yüzden ayrılık bizi etkilemişti . Asıl sıkıntı daha yeni başlıyordu Duygu için bu yıl Elif ve ben yanında olamayacaktık buna içten içe üzüldüğünü anlayabiliyordum benim içinde kolay olmayacaktı. Bu yüzden çokta uzağa gitmek istemiyordum.

Bütün gün Elif ve Duygudan Denizli'nin dedikodularını öğrenmiştim mahallede dönenler resmen bir sezonluk dizi entrikasıydı bu kadar kısa sürede meğer insanlar ne kadar hızlı yaşıyorlarmış. Bir yandan da elifin yurt meselesini halletmeye çalışıyorduk her yurdun kendine göre kuralları ve bütçesi vardı. Sonunda okula yakın bir apartda karar kıldık, Elif'te İzmir'de kalmamı istiyordu, bu yüzden apart tutmayı tercih etmişti. Geriye benim tercihlerim kalmıştı ve en önemlisi de benim tercih edeceğim bölümdü. Apartı tuttuğumuz için akşam orada kalıp kuzenler partisi yapmaya karar verdik. Fakat tercihlerin son günü olduğu için üçümüzde kılavuza gömülmüştük resmen...