Ben mutluluğumu yaşarken teyzem Korhan'a bakıyordu, Korhan ise bu sonuçtan pek memnun değil gibiydi. "İzmir'i yazabilirdin sadece İstanbul senin için karmaşık ve yorucu bir şehir." "Benim için sorun olmaz, kolay uyum sağlarım..." Bu cevabıma rağmen bu durumdan hoşnut olmamıştı. Teyzem de konuşmaya dahil olmuştu. " Burada olsaydın iyi olurdu fakat artık yapacak bir şey yok sanırım kavuşmamız kısa sürdü. Ben de bugün beni kim eğlendirir diyordum. Amcanı arayıp seni İstanbul'a götüreceğimi söyleyeceğim, özlemiştir benimle inatlaşmayı ..." Hepimizin yüzünde istemsizce bir tebessüm olmuştu. Teyzem cümlesini tamamladıktan sonra oturduğu yerden kalkarak salona geçmişti.
Korhan sandalyenin arkasına astığı ceketine uzanarak sigara paketini çıkarttı ve hemen bir tane sigara yaktı, derin nefesler alıp bir yandan da düşünüyordu. "Gitmek istiyorsun herkesten uzağa değil mi?" "Okumak için..." "Hayır, ait olamıyorsun, istediğin hayatı kuramıyorsun..." Bu sözler benim için çok fazlaydı. Haklıydı da kendi hayatım, kendi evim, kendi odam hatta kendi mutfağım olsun istiyordum. Şimdiye kadar paylaştığım aslında evlerin asıl sahiplerinin benimle paylaştıkları alanlardan daha fazlasını istiyordum. Kendime ait bir hayatım olsun hatta bende sahip olduklarımı sevdiklerimle paylaşabileyim, bu yüzden hayatı tek başıma yaşamayı öğrenmeliydim.
Teyzemin hala uzağımızda olup olmadığını kontrol ettikten sonra cevap vermiştim. " Ne demek istediğini anlamıyorum, bu mevzuya karışmasan olmaz mı?" Korhan sigarasından son bir nefes daha çekti. Bir eliyle elimi sıkıca kavrayarak cevap verdi." Olmaz, birlikte halledeceğiz her şeyi rahat ol artık ait olduğun yerdesin..." O kadar yakındık ki bir an beni öpeceğini sandım. Korhan bu düşüncelerimi anlamıştı hoşuna gittiği her halinden belli oluyordu. "Sana tam zamanını söyleyeyim mi? Ağustosun 1'inde..." Sözünü tamamlamadan oturduğu yerden kalkıp Teyzemin yanına geçmişti.
Olduğum yerde kala kalmıştım ne yapacağımı bilemedim ve ellerim titriyordu aslında bütün vücudum titriyordu kendimi toparlamadan içeriye geçemezdim. İstemesem bile mi öpecekti yani? Demek ki Ağustosun 1'inde evden dışarı çıkmayacaktım. Hatta odamdan dışarı çıkmayacaktım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bugün ve Diğer Günler
RomanceSimay küçük yaşta ailesini trafik kazasında kaybettikten sonra hayatının büyük bir kısmı işitme engelliler okulunda, diğer kısmı ise amcası ve onun ailesiyle geçmekteyken bir gün yıllardır görmediği sadece 5 yıldır teknolojinin olanakları ile görüşt...
