Bugün ve Diğer Günler

Bölüm 7

Nihayet pazar günü gelip çatmıştı ve Korhan ile anlaştığımız gibi karşı yakaya geçmiştik ilk işi benim için forma almak olmuştu, maç saatine kadar sokaklarda aylak aylak gezip uzun keyifli sohbetler ediyorduk, onunla olmak bana tarif edilemez bir mutluluk veriyordu. İzmir'e geldiğimden beri teyzemden daha çok Korhan'la vakit geçirdiğimin farkındaydım teyzem hala bunun farkında değil mi yoksa umursamıyor muydu? bilmiyorum ama, san ki Korhan bunları bilerek yapıyordu bir yandan hoşuma gitse de diğer yandan istemsizce şüpheleniyordum. San ki akrabam teyzem değilmiş de Korhan'mış gibi hissediyordum.

Sonunda maç saati gelmişti. Taraftarların arasına karıştığımızda bu maçın farklı olduğunu anlamıştım çünkü çoğunluk işaret diliyle konuşuyordu Korhan'a dönüp neler olduğunu sordum "yoksa işitme engelliler futbol ligini bilmiyor musun?" diyerek gülümsedi. "Biliyorum ama hiç izleyememiştim..." "Tahmin etmiştim zaten bu yüzden hoşuna gideceğini düşündüm, yanılmamışım..." İşte bu duyarlılığı, beni o kadar etkiliyordu ki ondan uzak durmak mümkün değildi hayır! Hem de hiç mümkün değildi . Hayatımda geçirebileceğim en harika günü yaşıyordum maça o kadar kaptırmıştık ki sessiz tezahüratlar gol atıp sevinç gösterisi yapan futbolcular halimizden o kadar memnunduk ki maç sonlanmış tribünde sadece ikimiz oturuyorduk.

"Artık dönsek iyi olacak teyzem merak edebilir."  demiştim çünkü bu saate kadar bir kez bile aramamıştı Korhan saatine baktı belli ki onun için daha erken bir saatti.

"Yanında ben varım merak etmesine gerek yok sıkıldın mı yoksa?" Kahve rengi gözlerini gözlerime sabitleyerek benden bir cevap beklemeye başlamıştı.

"Hayır çok eğlendim sadece tercihlerimi belirlemeliyim aklım onlarda..."

Korhan cebinden sigara paketini çıkartıp sigarasını yaktı uzun bir nefes çektikten sonra dumanını adeta yutarak "Anladım çok düşünmene gerek yok bence burada bir bölüm yazmalısın..."

"Bilmiyorum burası olur mu bilemem?"

"Sen bölümünü seç gerisini ben hallederim burada olmak sana da iyi gelecektir."

"Teyzemle bu konuları konuşamadık ne der bilmiyorum."

"Teyzenle kalmak zorunda değilsin..."

"Biliyorum yurtlar var kuzenimde burada okuyor."

Bir anda Korhan gereksiz bir ciddiyete bürünmüştü sigarasını bitirmeden söndürmüştü. Sanki bir kahramana ihtiyaç vardı ve oda bu işe gönüllüydü "Senin kimseye ihtiyacın yok gerekirse ekonomi üniversitesine kaydını yaptırırız..."Bu şekilde davranması beni tedirgin ediyordu.

İkimizde gözlerimizi kırpmadan birbirimize bakıyorduk " Başka şehre gidemez miyim?" Kendimi tamamen ona odaklamıştım vereceği cevabı bekliyordum. Önce arkasına yaslandı sonrada sempatik bir şekilde başını yana doğru hafif yatırarak "O zaman hep yanında olamam, özlerim..." Hiç beklemediğim bir cevap hatta itiraf... ne yapmalıyım şuan, yapmam gereken ne? bunu bile bilmiyorum yer yarılsa da içine girsem işte şu anki durumuma en uygun cümle buydu. Korhan durumumu anlamış olacak ki beni soktuğu bu durumdan yine o kurtarmak zorunda kalmıştı." Hadi gidelim bu gün çok yoruldun." Kurtulmanın verdiği rahatlıkla sadece "Evet" diyebilmiştim. Yol boyunca çok fazla konuşmamıştık eğer biraz daha konuşsaydık kalbim yerinden fırlaya bilirdi.

Eve vardığımızda Korhan teyzemin dairesine kadar bana eşlik etmişti. Asansörden indiğimizde teyzemle karşılaşmıştık, Korhan teyzemi görünce şaşırmıştı aynı şekilde bende şaşırmıştım bu saatte normalde evde olmazdı. Ortamdaki gereksiz sessizliği kedimce bozmak istemiştim "Teyze, çıkıyor musun?" "hayır eve geldim canım..." Teyzemin huzursuzluğunu ikimizde fark etmiştik, tam sebebini sormak istemiştim ki Korhan araya girerek "Sen içeri gir istersen yorgunsun, bende işle ilgili birkaç şey sorup gideceğim... Gerçekten de çok yorgundum benim için fazlasıyla hareketli bir gündü bu yüzden başımla onaylayarak içeri girdim.

Uzun bir konuşma olmuştu, hatta teyzemin suratına bakılacak olursa tartıştıklarını bile söyleyebilirdim. Teyzem beni yeni fark etmiş gibi bakarak "yatmadın mı?" Deyip üçlü koltuğa uzandı. "Hayır, bir sorun mu var?" "Benim için yok senin için var mı?" Bu soru beni şaşırtmıştı hatta teyzemin bu tavrı daha çok şaşırtmıştı. Başımla "hayır" cevabı verdim. Derin bir nefes alıp verdikten sonra "Şanslı mısın? yoksa bahtsız mısın? bilemiyorum umarın sonun annen gibi olmaz." Annemle ne alakası vardı durumumun yada bu sözler ne demekti hiçbir şey anlamıyordum. "Bir şey mi oldu? Anlamıyorum." "Boş ver biraz içtim işte ne dediğimi bilmiyorum ben erken yatacağım bu akşam iyi geceler." Teyzem koca bir bombayı ortaya atıp gitmişti , bu gün teyzem için bitmiş olabilirdi fakat benim için bitmediği kesindi. Geçirdiğim güzel günün yerine aklımda sadece teyzemin söyledikleri vardı artık... Belli ki teyzem benim bilmediğim ve bilmem gereken bir şeyler biliyordu...