Sasuke&Sakura (SasuSaku)

19-Diken

-Sakura Haruno-

Gözlerimi kapattığımda tek hissetmem gereken Sasuke-kun'un dudaklarımda bıraktığı his olmalıydı.Ama bunun yerine tek duyduğum Sasuke-kun'dan gelen bir ''Ah!'' sesi oldu.Ne olduğunu anlamak için gözlerimi açtığımdaysa da elimdeki kaktüsün dikenlerinin Sasuke-kun'un göğüsüne battığını gördüm.

''Sasuke-kun..Ben çok üzgünüm.Be-benim dikenleri çıkarmam gerekiyor.'' dedim.Dikenler gerçekten derine girmişti.

''Senin....gömleğini çıkarman gerekiyor..'' dedim utanarak.

''Önemli değil,Sakura.Kendim halledebilirim.'' dedi acı çeken bir suratla.

''Aslında bakarsan oldukça derine girmişler ve küçük kısa aynı zamanda inceler.Bu yüzden senin çıkarman epey zor olabilir.''

Bir süre düşündükten sonra haklı olduğumu söyledi.Evime neredeyse gelmiştik ve dikenleri çıkarmak için onu içeri davet ettim.Kabul ettikten sonra kapıyı çaldım.Bir süre sonra annem açtı.Uykuluydu.

''Ah Sakura,hoşgeldin..''gözlerini zar zor açabildiğindeyse de ''SASUKE-KUNN!!İçeri gir içeri.''

İçeri girdikten sonra anneme olan biteni anlattım.Babamın uyuduğunu ve -kesin bizi yanlız bırakmak içindir..-onun da çok uykusu olduğunu bu yüzden uyumaya gideceğini söyleyerek üst kata çıktı.

Gerilmiştim.Sasuke-kun yavaşça gömleğinin düğmelerini açarken içimden tekrarlıyordum.

''Sen medikal ninjasın.Sen tıpçısın.Sen şu an sadece dikenleri çıkarmaya odaklanmalısın.''

Gerçekten de üstünü çıkarmıştı.Bense evde bulduğum bir gözlükle dikenleri çıkarmaya odaklanmıştım.Aynı zamanda ondan özür diliyordum.Oysa sürekli benim suçum olmadığını söylüyordu.

...

''Hepsini çıkardım.'' dedim elimdeki cımbızdaki son dikeni tabağa koyarken.

''Teşekkür ederim,Sakura.'' dedi.Gömleğinin düğmelerini iliklemeye başlamıştı.Kapıya doğru yürürken seslendim.

''Sasuke-kun.''dedim.'' Bugün benimle eve kadar yürüdüğün için teşekkürler.''

Gülümsedikten sonra kapıdan çıktı.Ona son bir kez daha bakmak için pencerenin yanına gittiğimdeyse de çoktan ortadan kaybolmuştu bile.

...

Sabah uyandığımda ilk iş Hinata'yla konuşmak istiyordum.Dünki ''malum'' gece hakkında.Gerçekten şu merak beni çok düşük seviye bir insan yapıyordu.Birkaç yere baktıktan sonra-tabii ki evlerine bakmadım çok ayıp olurdu-son bir yere gitmeye karar verdim.

Ve evet.Sabah sabah Ichiraku'da ramen yiyolardı...Ama farklı bir şeyler vardı.İkiside bir tabak rameni zar zor yiyorlardı ve hiç konuşmuyorlardı.Ortamı neşelendirmek adına

''Günaydın.''dedim Hinata'ya bakarak.''Hinata Uzumaki olmak nasıl bir şey,Hinata?''

''G-Günyadın,Sakura-san.'' dedikten sonra Naruto bazı ''şeyler'' konuşmak isteyeceğimizi anlamış olacak ki ''B-beni Altıncı çağırmıştı.Sonra görüşürüz.''dedi ve koşarak uzaklaştı.

Hinata hemen bana danışmak için kulağıma yaklaştı.

''Sakura-san..Ben ne yapacağımı bilemiyorum.''

Endişelenmiştim.Ne olduğunu sordum.

''Dün.....Dün geceden sonra yüzüme bakamaz, benimle konuşamaz oldu.Bugün buraya gelirsek belki eskisi gibi konuşabiliriz filan sandıım.Ama maalesef hiç bir şey değişmedi.'' dedi ağlamaklı bir sesle.