The Cold Empress/Gangster ✔️

Chapter Forty-Six :

A/N : heto na po :)

Ice's Pov :

Damn!

Sabi na nga bang hindi magandang si Aidan yung nagmamaneho eh! Pero mamaya ko na yan babatukan dahil kung tutuusin nga ay dapat magpapasalamat pa ako sakanya dahil nakarating kami sa hospital ng may marami pang oras kahit papaano para makuha yung lason na nasa katawan ni Frost.

Hindi na kami nag-aksaya ng oras at agad naming dinala sa E.R si Frost para magawa na ng mga doctor at nurse ang kailangan nilang gawin.

Sininyasan ko naman si Ronald na mag-usap kami at sundan lang ako. Alam ko ding alam nila Aidan ang gagawin namin kaya hindi na sila nag-abala pang pigilan kami. Paika-ika pa ngang mag-lakad si Ronald dahil nadin sa natamo niyang sugat galing sakin pero bahala siya, kasama na yan sa parusa niya sa ginawa niya sa kapatid ko.

*BOGSHH!* yan agad ang binungad ko kay Ronald pag karating namin sa Garden. Harsh? I know. Kulang pa nga yan eh pero alam ko namang dala lang yun ng galit niya ang nangyari kay Frost. Hindi naman kasi niya akalaing hindi talaga ako ang pumatay sa mga magulang niya. Iba kasi ang nakikita ng mga mata niya nun kahit hindi naman niya nakita ang lahat ng nangyari.

"That's for my brother idiot! And this..." At tsaka ko siya niyakap ng mahigpit..

"... Is for your lost... Sorry sa nangyari sa kapatid mo. But I already put justice on it kaya wag ka ng mag-abala pang hanapin ang mga may saralin talaga" naramdaman ko namang nabasa yung balikat ko. Umiiyak siya. Umiiyak siya dahil hindi niya akalaing sa murang edad ay nawala ang mga magulang niya. Umiiyak siya dahil hindi niya akalaing ang taong kinamumuhian niya ngayon ay ang taong pumatay sa mga taong totoong pumatay sa mga magulang niya. Umiiyak siya at alam ko. Alam ko ang lahat ng rason kung bakit siya umiiyak.

"*sob* I'm Sorry... *sob* I didn't know... *sob* I'm so stupid!" Hindi na siguro niya talaga kaya dahil humagulgol na talaga siya ng iyak.. Masyado ng madami ang problemang kinikimkim niya.

"Shhh.. Hindi mo kasalanan yun.. Bata ka nun at walang muwang kaya iisipin mo talagang ako ang may gawa nun. Inosenteng-inosente ka nun pero nakakita ka na ng ganung mga pangyayari... Shhh.. Tumahan ka na..."

"Pero ako ang bumaril sa kapatid mo na ngayon ay nag-aagaw buhay na dun dahil sa lason!" Nagpupumiglas siya pero dahil nga hindi ako pangkaraniwang babae lang ay nakaya ko siyang yakapin ulit ng mahigpit. Ito lang ang alam kung paraan para kahit papaano ay maibsan ang sakit na nararamdaman niya ngayon.

"Wala kang kasalanan.. Wala kang kasalanan at alam mo yun. Dala lang yun ng matinding galit mo kaya nagawa mo ang bagay na yun , kaya wala ka talagang kasalanan. Oo nabaril mo nga si kuya pero hindi mo yun sinasadya.. Nararamdaman ko yun.. Shhh.. Tahan na" patloy lang siya sa pag-iyak at kalaunan ay tumahan na din at nakatulog. Hay... So much for today. Hiniga ko nalang muna siya sa isang bench malapit sa tinatayuan namin kanina. Ako na yata yung lalaki sa aming dalawa eh.

Nanatili pa ako dun ng ilang saglit hanggang sa makarinig ako ng mga yapak papunta sa kinaruroonan ko. Hay... Kahit hindi ko tignan kung sino tuh ay alam kung siya na naman tuh.

"Nice choice of words there... But what about you?" Tsk!

"What do you mean?" He's really a creep..

"You know what I mean Ice.." At tsaka niya ako nilapitan at niyakap ng mahigpit.

"Alam mo kung ano ang sinasabi ko... Ilabas mo lang yan.. Alam kung kanina mo pa yan pinipigilan habang kinakausap siya. You suffered so much for this day Ice and I know you can deal with it but you aren't a superwoman who can deal with it together without any help and I'm willing to be the one who will help you" and there... Binuhos ko sakanya lahat ng luhang kanina ko pa pinipigilan. Malakas man ako sa paningin ng iba pero sakanya, isa padin akong mahinang babae na kailangang may mag-aaruga at mag-alaga and he mean it in a good way.