Bölüm gecikmesinden dolayı özür dilerim :/
Aylin;
İlk defa bu kadar rahat uyudum. Alışkanlık olmuş bende, her gün 6.30 gibi kalkıyorum. Kalktığımda herkes yatıyordu. Ellerime eldiven geçirdim ve üstümü giyindim. Biraz kitap okudum. Saate baktığımda 7.36'ydı. Mutfağa inip kahvaltı hazırlamaya başladım. Çocukların tabaklarına yemeklerden resim yaptım. Sonra aklıma krep yapma fikri geldi. Malzemeleri çıkardım ve krep yapmaya başladım. Yarısını yapmıştım ki Sevgi abla geldi.
"Günaydın canım"
"Günaydın Sevgi abla."
"Niye zahmet ettin bunları hazırlamak için. Ben hazırlardım."
Yanıma geldi ve benim yerime krep yapmaya devam etti.
"Zahmet değil benim için. 6.30'da kakmıştım biraz kitap okudum sonra kahvaltı hazırlamaya başladım."
"Bu saatlerde mutfakta benden başkasını görmeye alışık değilim. Sahi sen neden bu kadar erken kalktın?"
"Alışkanlık."
"Keşke diğerlerinde de olsa" dediğinde kıkırdamaya başladık.
"Aylincim sen herkesi uyandırı mısın?"
"Hı-hı." Diyerek onayladım ve yukarı kata çıktım.
Bu sırada Mehmet abi merdivenlerden iniyordu.
"Günaydın kızım."
"Günaydın Mehmet abi."
Önce çocukların odasına girdim. Onları uyandırdıktan sonra hep beraber Burak'ın odasına girip onu da uyandırdık. Sıra Tilkiye gelince ben aşağı indim. Çocuklar onu da uyandırır uyandırmaz geldiler.
Çocuklar oturduklarında onlara yaptığım tabakları verdim. Tabaklarındaki yemekten resimleri görünce çok sevindiler. Mehmet abi ve Sevgi abla da masaya oturduktan sonra ben de oturdum. O sıra yukarıdan Tilki indi ve başımda dikildi.
"Kalk ordan."
"Ne?"
"Kalk ordan dedim. Orası benim yerim. Her şey yeni düzene girmişken bunu bozamazsın!" Biraz utanmış biraz üzülmüştüm. Ayağa kalktım.
"Tilki!" Diye çıkıştı Mehmet abi.
"Mehmet abi ona kızma. Haklı. Evdeki düzeni bozamam." Dedim ve yavaşça odama çıktım.
Tilki;
"Tilki sen ne yaptığını sanıyorsun? Kız o kadar uğraşmış. Kahvaltıyı o hazırladı. Senin yaptığına bak." Dedi Sevgi abla.
"Ben mi dedim hazırla diye? Ayrıca orası benim yerim."
"Bunu uygun bi dille söyleyemiyor muydun? Ayrıca 'benim yerim' ne? Başka bi yere otursan ne olurdu!" Dedi Mehmet abi.
Çocuklar bizi izlerken daha fazla uzatmamak için evden çıktım. Belki biraz abarttım ama bana ne ya! Evden bir hışımla çıktım ve orman yoluna doğru yürümeye başladım.
Sevgi;
Çocuklara yemeklerini yemelerini söyleyip Aylin'in yanına çıktım. Kulağında kulaklıkla yatağa yatmış ağlıyordu. Geldiğimi görünce ağlamayı kesti ve kulaklıklarını çıkardı. Yanaklarındaki yaşı silerek oturur pozisyona geldi.
"Aylincim hadi gel kahvaltını yap."
"Yok Sevgi abla. Ben hazırlarken atıştırmıştım bir şeyler zaten." Dedi gülmeye çalışarak.
