Alt kattan ses gelince uyandım. Saate baktığımda evdekilerin gelmesine daha vardı. Mehmet abi veya Sevgi abla erken gelmiş olabilir diye düşünerek biraz da temkinli olarak merdivenlerden indim. Salonda kimseyi göremedim. Mutfakta veya bahçede de kimse yoktu.
"Kimse var mı?" Evin içinde birinin olmadığından emin olmak için sesleniyordum.
"Mehmet abi? Sevgi abla?" Ses yoktu. Tekrar salona gidiyordum ki arkamdan adım sesi gelmesiyle arkamı dönüp karşımdakini çarpmam bir oldu.
***
"Siktir."
Ellerimi hemen çekip özür dilemeye başladım. "Ya çok özür dilerim. O kadar seslendim cevap alamayınca hırsız falan sandım."
"Bu saatte ne hırsızı kızım ya. Bana garezin mi var anlamıyorum ki." Tilki bir adım geri gitmiş okul formasını üstünden çekerek içine bakıyordu.
"Ne işin var burda?"
"Çok şaşıracaksın ama Aylincim, ben burda yaşıyorum."
"Onu demek istemedim, bu saatte yani."
"Ders boştu kaçtım geldim. Boş derste başım şişmesin dedim eve geldim elektrik yedim..."
Elmacık kemiği kanıyordu ve yeni fark etmiştim. "Yüzüne ne oldu?"
"Yok bir şey."
"Bir bakayım istersen, iyi misin?"
"Gerek yok, çekil de oturayım şuraya bir."
"Su falan getireyim mi?"
"Hayır Aylin."
"Sen de niye cevap vermiyorsun o kadar seslendim..."
"Ne bileyim çarpacağın. Hem çarptın hem beni suçluyorsun."
"Hayır suçlamıyorum. Ben gidip eldivenlerimi giyeyim."
Hızla merdiveni çıktım ve odamdan eldivenlerimi aldım. Banyodan ilk yardım setini de alıp indim.
"Yarana bir bakalım yine de."
"Niye doktor musun sen?"
"Tilki boş yapmayı kes çarparım yine." Şaşırmış bana bakıyordu.
"Nasıl oldu bu?"
"Bilmiyorum." Yarasına ilaçlı bezle biraz bastırınca geri çekildi.
"Çabuk iyileşir bu merak etme."
"Onu merak etmiyorum da bir şey soracağım."
Yarasını hemen hallettikten sonra geri çekildim. "Sor."
"Kapatabilir misin bunu?"
"Yarayı mı?"
"Evet. Sevgi abla laf etmesin şimdi."
"Denerim tabi. Ama nasıl olduğunu anlatacaksın."
Koltuğa iyice yerleşip gözlerini kapadı. "Ben biraz yatayım."
