Yolda şans eseri açılan bir çanta hayatını değiştirdi. İçinden çıkan paralar değildi şansı ardından çıkan beklenmeyenlerdi.
Şans eseri açılan çanta kalplerin de kapılarını açmıştı.
...
Bacaklarıma bir şey değiyordu. Daha doğrusu okşuyordu. Gözlerimi korkuyla açtım. Bir çift mavi göz şekilli ve dolgun dudaklarındaki gülümsemeyle belime kadar toplanan geceliğimin iyice açıkta bıraktığı bacaklarımı okşuyordu. Üzerimdeki pikeyi ne ara atmıştım ben? Ne yapacağımı şaşırarak öylece kaldım bir an. Sonunda verdiğim reaksiyon ise çığlık atmak oldu ve avazım çıktığı kadar bağırdım.
"Bağırma be kızım. Sağır oldum."
"Ne yaptığını zannediyorsun sen ya çek o ellerini!" Bu söylediklerimle gözleri iyice laciverte döndü ve tek eliyle bileklerimi tutarak üstüme çıktı. Ağzını kulağıma dayayıp oraya nefesini verirken boşta kalan eliyle de bacağımı okşamaya devam ediyordu. Her santimini hissedebiliyordum. Bu cesareti nereden bulduğunu düşündüm bir an ama düşünme aktivitem fazla uzun sürmedi. Çünkü o an dikkatimi dağıtan unsurlar vardı.
"Ellerimi üzerinden çekmek istemiyorum ve ben istemediğim bir şeyi asla yapmam papatya." dedi ve boynuma bir öpücük bırakıp üstümden kalktığı gibi kapıya yöneldi. "Seni kahvaltıya bekliyoruz acele et." Son sözleri bunlardı. Odadan çıktığında ardında yanakları yaşadığı dakikalardan dolayı kızarmış ne olduğuna şaşırmış öylece yatakta yatan bir ben bıraktı.
Kendimi darmadağın hissediyordum. Bana ne yapıyordu bu çocuk? İki gündür tanıdığım bir insanın beni böyle heyecanlandırması normal miydi? Bir süre sonra silkelenerek kendime geldiğimde yataktan kalktım. Üstüme kısa bir kot şort dantelli beyaz kayık yaka bir bluz giydim. Eskiden böyle kısa ve açık şeyler giyemezdim ve hep imrenirdim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Adımlarımı küçük küçük atıyordum. Mümkün olduğu kadar geç gitmek istiyordum sofraya. Hatta hiç gitmeseydim ben. Derin bir nefes çektim içime. Kahvaltıyı bahçede havuz başında yapıyorlardı. Yavaşça dışarı çıktım. Ayaklarım geri geri gidiyordu. Yaklaştıkça Emre beni fark etti ve baştan aşağı süzdü. Kızardığıma emindim. Bakışları bacaklarımda yoğunlaştı. Bana yiyecek gibi bakıyordu. Günaydın diyerek oturduğumda rahatladım bakışlarından kurulmuştum. Ama yanıldığımı anladım daha sonra. Çünkü bakışları bu seferde açıkta kalan omuzlarımda ve boynumda dolaşmaya başladı gözleri. Yüzümü eğerek gözlerimi ondan kaçırdım.
