ŞANS KALBİ ÇALINCA (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 6- İlk Kalp Kırığı

***DÜZENLENMİŞTİR.***  

Multide Meyra'nın elbisesi. Umarım bölüm beğenilir. Lütfen beğendiyseniz o küçük yıldıza basın. Beni yorumlarınızdan mahrum etmeyin. Keyifli okumalar dilerim.

Sabah neşeyle kalktım. Bu günü Emre'yle birlikte geçirecektim. İçim içime sığmıyordu. Ona karşı hissettiklerime henüz tam anlamıyla bir ad koyamıyordum. Bu belki de bu konulardaki bilgisizliğimdendi. Ama ondan çok etkilendiğimi artık kabul etmiştim. Bu da beni biraz rahatlatmıştı.

Bu gün beni neler beklediğini tahmin edemiyordum ve açıkçası aşağı indiğimde yine eski soğuk, alaycı Emre'yi görmekten korkuyordum. Benim istediğim dün geceki Emre'ydi kesinlikle.

Elimi yüzümü yıkadıktan sonra dolabımın önüne geçtim. Ne giyecektim ben şimdi? Kırk yıl düşünsem bir erkeğe güzel gözükmek isteyeceğim aklıma gelmezdi. Sıkıntıyla ofladım. Dakikalar sonra gözüme çarpan bir kot elbiseyi elime aldım ve beğenince giydim. Elbisenin omuz kısımlarında oyuklar vardı ve puantiyeliydi. Dizimin dört parmak yukarısında bitiyordu ve bence pek kısa değildi. Üzerimde duruşunu beğenmiştim. Aynanın önüne geçip hafif bir makyaj yaptım. Gözlerime sürdüğüm kalemin ardından dudaklarıma da rengini çok belli etmeyen bir rujla renk verdim. Saçlarımı taramamdan sonra hazırdım. Son görüntüm sade ve hoştu.

Aşağıya indim ve bahçeye çıkıp masaya doğru yürüdüm. Kalbim küt küt atıyordu. Sebebi ise onu görecek olmamdı. Görüş alanıma girdiğinde kahvaltı yapıyordu, ayak seslerimi duyunca kafasını kaldırdı ve ifadesizce bana baktı. Niye böyle bakıyordu? Korka korka sandalyemi çektim ve oturdum. "Herkese günaydın."

Okuduğu gazeteden kafasına kaldıran Haldun Dede bana gülümseyip "Günaydın kızım." Dedi. Ben de ona gülümsedim ve gazetesini okumaya devam etti.

"Günaydın Meyra." Kalp çarpıntılarımla Emre'ye döndüm. Hafif bir tebessüm vardı yüzünde. Ona bakınca anında kızardım dün gecenin anılarıyla. Halimi fark edince bana ukalaca gülümsedi ve göz kırptı. Allah'ım sana geliyorum. Bu çocuk neden bu kadar yakışıklı ya?

Kahvaltının geri kalanı Emre'nin bana yolladığı manidar bakışlar ve benim kızarıp bozarmalarımla geçti. Sonunda kahvaltım bitince masadan kalkmaya davrandım.

"İki saat sonra saat on bir gibi çıkarız evden kendini ona göre ayarla." Dedi Emre. Ben de kafamı salladım usulca.

"Hayırdır çocuklar nereye?" diyen Haldun Dede bize meraklı bakışlarla bakıyordu.

"Meyra ile bir şeyler yapacağız bu gün dede."

"Oh oh iyi yapın bakalım." Diyen Haldun Dede keyiflice gülümsedi. Neden bu kadar sevindi ki şimdi bu adam?

****

Odama oturup beklerken dakikalarla yarışıyordum resmen. Acayip heyecanlıydım. Bir öpücükle beni ne hallere getirmişti. Kendine mukayyet ol Meyra kızım. Sen bu hallere düşecek kız mıydın ya?