ŞANS KALBİ ÇALINCA (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 8- Pişmanlık

***DÜZENLENMİŞTİR.***

Bölüm şarkısı Aydilge Sorma.Belirtilen yerde açarsanız iyi olur.

Son bir haftadır her şey normalmiş gibi davranıyordum. Yani kahvaltıya iniyordum, salonda televizyon izliyordum, dershaneye gidiyordum. Hatta dershanede birkaç kişiyle biraz kaynaşmıştım. Birkaç gün önce yanıma oturan Pınar ve onun yakın arkadaşları Ali ve Esra... Pınar canayakın kızdı çok neşeliydi; Esra biraz daha ciddi gözüküyordu ama muhabbeti ilerletince anlamıştım ki o da çok şeker ve şakacıydı. Ali ise yakışıklı çocuktu iyi çocuktu ama bakışları biraz beni rahatsız ediyordu. Yine de beni rahatsız edecek bir hareketini görmemiştim. Defne'yle de birkaç defa dışarı da çıkmıştım. Kısacası kendimi oyalamış ve unutmaya çalışmıştım olanları. Aras'ı son bir haftadır görmüyordum. En son onu gördüğümde Burak gelecek demişti. Defne ise Aras'a sinir oluyordu ve son bir haftadır başımın etini yemişti onunla ilgili. Sürekli Aras'ı kötüleme derdindeydi.

Emre'yle ise tek bir kelime etmemiştik. Bir kere mutfakta karşılaşmıştık. Ben onu görmezden gelmiştim. Arkamdan seslenmişti ama onu duymamazlıktan gelmiştim. Bundan sonra böyleydi. Onun etki alanından çıkmalıydım. Kahvaltı sofrasındaysa Emre'nin birkaç gündür bana olan bakışlarını yakalıyordum. Düşünceliydi. Peki umurumda mıydı? Hayır! Çalan telefonumla kafamı okuduğum kitaptan kaldırdım ve Aras'ın aradığını görünce gülümsedim.

"Naber güzellik."

"İyi Aras sen nasılsın?"

"Zıpkın gibiyim valla. Burak yanımda. Hadi buraya gel birlikte oturalım hem tanışmış olursunuz."

"Tamam o zaman adresi mesaj at."

Telefonu kapatarak bahçeden odama çıktım ve hazırlandım. Burak'ı merak ediyordum. Çocuk resmen kader ortağımdı ya! Lacivert mini bir elbise giydim ardından da yine lacivert dolgu tupuk ayakkabıları ayağıma geçirdim. Tam odamdan çıkarken çalan telefonumla arayan Defne'ye dışarıya çıktığımı bir yerlerde oturacağımı söyledim ve adresi mesaj attım. Aras'ın da orada olacağını söylememiş olabilirdim ama. Defne beni gebertecekti. Hain hain gülümseyerek evden çıktım.

Kafeden içeri girdiğimde içerisinin oldukça kalabalık olduğunu gördüm. Gözlerimi kafenin içinde gezdirirken bana el sallayan Aras'ı görerek gülümseyerek maslarına doğru yöneldim. Yanında kumral yakışıklı yapılı bir çocuk vardı. Bu çocuk da Burak'tan başkası olamazdı.

"Selam güzellik." Diyerek bana gülümseyen Aras Burak'a dönüp " İşte meşhur Meyramız da bu." Dedi.

Burak da bana samimi bir şekilde gülümseyerek "Memnun oldum Meyra." Dedi. Burak'ın iyi biri olduğunu bir bakışta anlamıştım. Onun yanındaki boş sandalyeye oturdum ve sohbet etmeye başladık.

"Demek yeni Hande kurbanı sen oldun." Diyen Burak'a hayretle baktım.