ŞANS KALBİ ÇALINCA (ARA VERİLDİ)

BÖLÜM 14-Onunla Geçecek Günlerimin Başlangıcı

***DÜZENLENMİŞTİR.***

Herkese keyifli okumalar dilerim.

Burnuma dolan harika koku ve bedenimi saran güçlü kolların eşliğinde gözlerim kapalı bir şekilde gülümsedim. Huzur doluydu şu an benim için. Gözlerim açsam büyüsü bozulacak gibi hissediyordum. Ama bir an evvel yanından ayrılmalıydım her ne kadar bunu hiç istemesem de. Bu yüzden gözlerim açıldı güzel yüzünü görme isteğiyle. İstediğime ulaşınca içim mutlulukla doldu. Kendimi tutamayarak dikkatli bir şekilde titrek elimi kaldırarak yüzünü okşadım ve yanağına hafifçe dudaklarımı değdirdim. Geri çekildiğimde artık kalkmam gerektiğini biliyordum. Yavaşça kollarının ve bacaklarının kıskacından çıkmaya çalıştım. Ama bunu başaramadım. Bana öyle sıkı sarılmıştı ki. Oflayarak bir kere daha denediğimde kolları beni daha sıkı sardı. Korkarak gözlerine çevirdim bakışlarımı ve beni bir çift mavi derya karşıladı.

"Nereye güzelim?" Ona cevap vermemeyi seçerek kollarından çıkmaya çalıştım. Başaramayınca da sıkıntıyla konuştum. "Of, bıraksana beni ya yapışmışsın zamk gibi! Zorla yatırdın resmen beni yanına."

"Ben mi yapışmışım? Sen de bana sarılıyordun."

"Yo-yok öyle bir şey." Dedim panikle.

"Yalancı seni." Dedi hain hain sırıtarak. "Dün geceyi hatırlıyorum. Ayrıca az evvel beni öptün."

Gözlerim kocaman açıldı. Hızlıca konuşmaya başladım. "Be-ben gitmeyelim. Şeye gitmeliyim şeye. Evet ya benim gitmem la-"

"Meyra! Meyra! Sakin ol!" diyen Emre şefkate yanağımı okşadı. Hipnotize olmuştum resmen bu hareketiyle. Beni çok kolay etkiliyordu.

Ani bir ciddiyete bürünerek gözlerimin içine baktı derince."Meyra artık savaşma."

"Ben... Ben sana güvenmek istiyorum. Ama korkuyorum tekrar kalbimin kırılmasını istemiyorum." Dedim pes etmiş bir dürüstlükle. Artık ben de yorulmuştum direnmekten. Zaten ona karşı koyamıyordum hiçbir zaman.

"Deneyelim Meyra. Her şey güzel olacak söz veriyorum."

"Söz verme Emre. Tutamazsan yine kırılırım."

"Mey-"

"Tamam deneyelim ama söz verme yalnızca yap. Söz verdiğin kısım değil benim için önemli olan yaptıkların ve davranışların."

Sözlerim üzerine genişçe gülümseyen Emre ile içimin ısındığını hissettim. Bana yavaşça yaklaşmasıyla kalbim ısındı fazla çalışmaktan. Dudakları dudaklarıma değdiğinde bir titreme aldı bedenimi. Kendimizi kaybetmişçesine dakikalarca öpüştük. Ayrıldığımızda dağılmış bir haldeydim. Kızarmış yanaklarımı yüzündeki gülümsemeyle okşayıp ardından da uzun uzun koklayarak öptü. "Papatyam..."

İçim bir hoş olmuştu. O kelimenin sonundaki aitlik eki o kadar güzel gelmişti ki kulağıma mutlulukla gülümsedim.

"Hep böyle gülümse güzelim. Ama yalnızca bana." Dediğinde gözlerimi devirdim. Ama içten içe mutlu oluyordum beni bu şekilde kıskanıp sahiplenmesine.

Dakikalarca yatakta boş boş yatarak sohbet ettik. Harika bir gündü benim için... Hissedebiliyordum bu gün onunla geçecek günlerimin başlangıcıydı. Umudum bu günlerin hep mutlulukla dolu olmasıydı.