Remember Me

Epilogue

(A/N: Again, thank you so much for making it this far. I hope you also support my upcoming stories! Sana nagustuhan nyo at marami kayong natutunan sa lovestory ni Samantha Jimenez at ni Benjamin de Guzman. Sana mag vote rin po kayo or mag comment or follow para malaman ko po kung may readers po talaga ako! Baka po kasi niloloko lang ako ni Watty :) Haha joke lang! Btw, I changed some things sa mga naunang chapters. Para po kasing hindi ako satisfied, eh. Haha but it's all okay na. Again, thank you so much. I'll end this mini speech na haha. Love you all! <3 Let the Epilogue begin!)

Benj's POV

Napabuntong hininga ako nang nasa harapan na ako ng bago kong school. I just don't like it here. Meeting new people na naman. Pangatlong lipat ko na 'to. Bakit ba kasi ako nilipat nina mommy and daddy, eh okay naman ako sa dati kong pinapasukan.

Tamad akong lumalakad papunta sa loob ng campus pero agad naman akong napahinto nang may nakaagaw ng atensyon ko.

She's too beautiful. Masyadong perfect ang mukha nya. Maganda ang mga mata, matangos ang ilong at maganda ang pagkakurba ng kanyang mga labi. Her hair is black at may kulot kulot sa dulo nito. Hindi naman sya masyadong maputi at hindi rin naman masyadong morena. Tama lang. Pero nakasimangot sya ngayon. Kung nakangiti sya, sigurado akong mas gaganda pa sya. She looks petite. Well, not that sure though. Matangkad kasi yung katabi nya. Yes, may kasamang lalaki. Meaning? Taken na siguro. Imposible yata na single ang isang tulad nya.

"Itikom mo ang bibig mo at baka may pumasok na langaw." - natatawang sinabi ng isang lalaki kaya nalaman ko na nakaawang pala ang bibig ko at itinikom agad ito. May kasama sya. Parang mga kaedad ko sila. Confused ko lang silang tinignan.

"Hey." - ngiti nya. - "Bago ka siguro no? Ngayon lang kasi kita nakita dito. I'm Nash, by the way." - sabay lahad ng kamay na tinanggap ko naman.

"And i'm Dominic." - lahad nung katabi at tinanggap ko rin.

"Benjamin." - sagot ko.

"Kanina ka pa namin napapansin na nakatingin kay Sam ah?" - ngising aso ni Nash kaya napangiti ako at bumaling ulit sa kinaroroonan nung babae. Wala na sya doon. Sam pala ang pangalan nya? It fits her, huh. Maganda.

"I know what you're thinking, bro. Yes, she's pretty." - sabi ni Dominic kaya tinignan ko ulit sya.

"But she's evil, dude." - natatawang sinabi ni Nash at tinapik ang balikat ko. Late ako sa class ko ng Philo nung araw na yun, kaya walang nakakita sa akin na mga kaklase ko.

Evil? May masama pala ang ugali na maganda? And yea, I knew she hides something "evil" nang umupo ako sa harap nya isang beses sa cafeteria. And you know what? Tinarayan nya ako at nag walk out. Parang nainis nga sa akin, eh. But I don't really mind. Kasi ako, masaya ako. I got to see her beautiful face closer.

Akala ko sobrang saya ko na pagkatapos ng scene namin sa cafeteria, pero may mas sasaya pa pala sa araw na yun. Nalaman ko na classmates kami sa Philo. Everybody thinks late ako ng isang araw pero nalate lang naman ako sa isang class kahapon kaya hindi nila ako nakilala. Sinabi ko na lang na kaya ako "late" kasi pumunta ako ng Spain, which is true rin naman.

Tinarayan nya na naman ako. Pero bakit kahit ganun ang pakikitungo nya sa akin, naaattract pa rin ako sa kanya?

But there was this day nung iniwan sya ng bestfriend nya. What an asshole! At doon na nagsimula ang lahat. I got to know her more, and i'm lucky because I had that opportunity. Kasi hindi lahat nakakalapit sa isang Samantha Jimenez. Not just because she's evil, but also because many guys have a crush on her. Halos lahat ng kateammates ko may crush sa kanya.

Sa araw araw na nakasama ko sya, I found out that she's not that evil like everybody thinks. Mabait naman sya sa mga friends nya at sa akin. (Nope, i'm not included as a friend because I wanna be so much more than that.)