Selam okuyucuaşqlarım! Hepinizi çok özledim ❤️ Bölüm içime sinmedi, zaten biraz rahatsızken yazdım ama umarım beğenirsiniz. Bu arada artık uzun ama seyrek yerine kısa ama sık bölüm atmamı ister misiniz? Neyse;
Bölüm şarkısı: John Legend- All Of Me dinleyin ✌️
Multimedia: Neden koydum bilmiyorum ama fotoğrafa aşığım^^
Birde aslı ve yağmur var onlarıda takip edin ✌️
Sınır +300 yorum ve vote İyi okumalar okuyucuaşqlarım ❤️
" Riski biliyorsunuz değil mi? Bebek doğarsa vücudunuz kan kaybını kaldıramaz"
" Gerçekten mi?" Başımı gömdüğüm Cam'in göğsünden kaldırmadım. Araba sarsılırken kanatlarının altına saklanmış gibiydim " Evet, yani doktor sadece stresten olduğunu söyledi"
" Hamilelik döneminizde zor geçecek, ilaçlarınızı kullanmanız bebeğe zararlı o yüzden kullanamayacaksınız ve bu bayılmalara, bitkinliklere neden olacak. Yol yakınken eğer isterseniz bebeği aldırın"
" Nasıldı gördün mü ufaklık? Ufacık, ufaklığın ufaklığı gibi!"
" Pony" diye düzelttim. " Ufaklık ve tekboynuzlusunun minik ponysi"
" Bence fasulyeye benziyordu kanka" Mayıs arkasını dönüp hunharca güldü " Sanki fasulye yemeği yemişsinde tanesi midende kalm-"
" Sus gerizekalı"
" Ufaklık ve tekboynuzlusunun yeşil fasulyesi diyin bence"
Ne dediğini bile takmadan Cam'i koklamaya devam ettim. Saçlarıma minik bir buse bıraktı. Üşüyordum, hava sıcak olmasına rağmen çok üşüyordum.
" Seçim sizin, doğurmak isterim derseniz size kalmış"
" Tekboynuzlum, bebeğimizin ismini seçelim mi?"
" Ben bebeğimi ne olursa olsun kucağıma alacağım, umrumda dahi değil"
" Erken değil mi ufaklık?" Gülümsedi ve başımı ona çevirdi "Daha beraber bol bol vaktimiz olacak"
" Olsun. Bence düşünelim"
Bir kahkaha attı, bende öylece onu seyrettim, güzelliğini, gülünce kırışan gözlerinin yanını. Baba olmayı hak ediyordu. Eğer benimle evlenecekse, baba olabilmeyi hak ediyordu. Bebeği aldırmak bencillikten başka bir şey olmazdı, ki aldırmayacaktım zaten. O bebek sağlıkla doğacaktı, kucağımıza alıp doyasıya sevebilecektik. Hem kurtulamam diye bir şey yok ki, vücudum dayanıklıysa bebeğimi bende görebilirim. Ama ne olursa olsun, o minik şeyi aldırmaya kıyamam, hele ki Cam'in parçasıyken asla.
" Önce sen iyi olacaksın, sonra düşüneceğiz tamam mı ufaklık?"
" Ama ben iyiy-" dememe bırakmadan parmağını dudağıma yerleştirdi.
" Hayır değilsin, o yüzdeeen... Eve gidip düzelene kadar sarılıp yatıyoruz ve kendimize dikkat ediyoruz değil mi ufaklık?"
" Gerçekten Cam, ben iyiyim"
" Ama ben iyi hissetmiyorum"
" Hissetmelisin, çünkü eğer kötü olsam kötüyüm derdim. Bu konuyuda kapatalım bir daha açmayalım tamam mı?" Sesimi yükselttiğimde dönüp bana baktı. Kendimi ondan ayırıp arabanın camına yaslandım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
All I Want | Cameron Dallas
Fiksi PenggemarDudakları panzehirdi. Benimkilerse zehir. Ölümüne susamış gibi öperdi beni, kurtarmak isterdi her öpüşünde. Ama ben başından beri ölüyordum. Cam bunu göremiyordu.
